Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα...

Αυτό δεν μας λέει από το πρωί μέχρι το βράδυ ολόκληρο το καθεστώς και τα παπαγαλάκια του; Αλλά ο εισαγγελέας λέει: «δεν δέχομαι να είμαι εισαγγελέας υπό υπαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση», υπονοώντας ότι δεν είναι ελεύθερος (από ποιους;) να ασκήσει το λειτούργημά του. Αν λοιπόν αυτό το λέει ο εισαγγελέας, τότε που να πάμε να βρούμε το δίκιο μας;

Έπειτα υπάρχει και το άλλο.
Γνωρίζουμε όλοι μας ότι το καθεστώς της Ελλάδας είναι κρατικοδίαιτο. Δηλαδή οι συναλλαγές με δημόσιο χρήμα είναι από τις κυριότερες συναλλαγές της οικονομίας. Μια συναλλαγή όμως με το δημόσιο, έχει αναγκαστικά αντισυμβαλλόμενο την... πολιτική εξουσία. Άρα τα πολιτικά πρόσωπα. Εδώ όμως επεμβαίνει το «δημοκρατικό» μας Σύνταγμα και λέει: Όταν ο εισαγγελέας κάνει μια έρευνα και κατά την διάρκεια της έρευνας αναφερθεί απλά το όνομα εμπλεκόμενου πολιτικού προσώπου, τότε ο εισαγγελέας είναι υποχρεωμένος, από το ίδιο το Σύνταγμα, να κλείσει πάραυτα τη δικογραφία και να την διαβιβάσει στην Βουλή, δηλαδή στα ίδια τα αντισυμβαλλόμενα πολιτικά πρόσωπα!!! Αδιέξοδο….

Που πρέπει, τέλος πάντων, να πάμε εμείς οι πολίτες;;

ΥΓ. Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο η Βουλή θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση, δηλαδή η Νομοθετική από την Εκτελεστική εξουσία. Τις συναλλαγές με το δημόσιο χρήμα δεν τις κάνουν οι βουλευτές, αλλά οι υπουργοί. Όταν όμως δεν υπάρχει διάκριση και μέσα στην ίδια κοινοβουλευτική οικογένεια είναι και βουλευτές και υπουργοί και με τις δυο ιδιότητες ταυτόχρονα, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και η αυτοπροστασία είναι ο κανόνας...

από το προεδρική δημοκρατία