Το σχέδιο διάσωσης του πολιτικού συστήματος

Στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και βαλβίδες εκτόνωσης ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ.

Τα αδιέξοδα του ελληνικού κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος, ιστορικά τα «έλυναν» μέχρι το 1967, τρεις βασικοί παράγοντες. Το παλάτι, οι δικτατορίες και οι πόλεμοι. Και οι τρεις αυτοί παράγοντες αλλοίωναν ή καταργούσαν το πολιτικό σύστημα και απέσυραν το διεφθαρμένο επαγγελματικό πολιτικό προσωπικό από την ενεργό δράση. Έτσι το πολιτικό κατεστημένο απενοχοποιούταν στη λαϊκή συνείδηση, οργανωνόταν και επέστρεφε μετά, για να ξαναστήσει το ίδιο παλαιό σκηνικό που και πάλι οδηγούσε σε αδιέξοδο και την κοινωνία σε κρίση.

Σήμερα όμως, δεν υπάρχουν... ούτε παλάτι, ούτε δικτατορία (αν και κάποιοι πήγαν να την επικαλεστούν), ούτε πόλεμος ώστε να μπορέσει το πολιτικό σύστημα να αποσυρθεί προσωρινά και να τους φορτώσει τις δικές του αμαρτίες. Μετά τον διασυρμό που υπέστη το πολιτικό κατεστημένο την 28η Οκτωβρίου στους χώρους των παρελάσεων, όπου ανέμενε να αναβαπτιστεί μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αντιλήφθηκε ότι όλα τελείωσαν. Η μετέπειτα προσπάθεια ανάνηψης μέσω ενός δημοψηφίσματος που έγινε μπούμερανγκ, έδωσε το τελευταίο μήνυμα της πλήρους απαξίωσης του θεατρικού πολιτικού συστήματος.

Μια λύση απέμενε στο πολιτικό σύστημα προκειμένου να συνεχίσει να παραμένει γαντζωμένο στην κοινωνική εξουσία. Να αφήσει τις θεατρικές και ανούσιες πλέον αντιπαραθέσεις και να συνασπιστεί. Με την βοήθεια των νταβατζήδων-πατρώνων του και των παπαγαλακίων τους στα ΜΜ"Ε", έστησε μια αντισυνταγματική κυβέρνηση με πρωθυπουργό έξω από το πολιτικό σύστημα, για να απενοχοποιηθεί το ίδιο στα μάτια της κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα όλα τα άλλα μέλη της κυβέρνησης παρέμεναν πολιτικά, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο της εισόδου νέων προσώπων και αποπομπής των παλαιών από το πολιτικό προσκήνιο. Στην συγκυβέρνηση σωτηρίας του σάπιου πολιτικού συστήματος συμμετέχουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, ενώ τα αριστερά εξαρτήματα του πολιτικού συστήματος ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, έμειναν έξω από την συγκυβέρνηση, προκειμένου να καπελωθεί ο λαός και να απορροφήσουν ως βαλβίδες ασφαλείας την λαϊκή δυσαρέσκεια, για να αποτραπεί έτσι το ενδεχόμενο δημιουργίας αυθόρμητης γνήσιας λαϊκής αντιπολίτευσης που θα διέλυε το πολιτικό σύστημα.

Έτσι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, δηλαδή όλα τα πιο πάνω κόμματα με πλήρη συναπόφαση, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προκλητικά οικονομικά τους προνόμια και τις θέσεις εξουσίας τους σε βάρος του λαού, τη στιγμή που ο ίδιος ο λαός εξοντώνεται.

Στην προσπάθειά του αυτή για τη σωτηρία του, το ελληνικό κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα, είχε περιέργως πως, ηθικό συμπαραστάτη στα μάτια του λαού, ανάλογη εξέλιξη σε άλλο κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα, αυτό της Ιταλίας!!!
Πραγματικά πολύ αξιοπερίεργη σύμπτωση!!!
Τουλάχιστον εκεί τα πολιτικά πρόσωπα απομακρύνθηκαν από την κυβέρνηση.

από το προεδρική δημοκρατία