Είμαστε λαός ή «τζάμπα μάγκας»;

Σε ό,τι αφορά εμάς τους πολίτες, θα πρέπει να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέπτη και να απαντήσουμε, εάν πίσω από αυτό που βλέπουμε είναι ένας πολίτης που μπορεί να πάρει δύσκολες και οδυνηρές αποφάσεις ή ένας «τζάμπα μάγκας» που ενώ μπορεί να στέκεται έξω από τη Βουλή και να φωνάζει «Να καεί, να καεί….» ή να παρακαλάει τους πολιτικούς «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω», ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος, αλλά αναζητεί κάποιον «μεσσία», προκειμένου να σηκώσει τις δικές του ευθύνες.

Απίστευτα γεγονότα εκτυλίσσονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη χώρα μας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας, έπειτα από την εκδήλωση της πρόθεσης του Παπανδρέου για την διενέργεια δημοψηφίσματος. Και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να... κληθεί ο λαός να αποφασίσει για το οικονομικό του μέλλον, απασφαλίστηκαν παντός είδους καθεστωτικές δυνάμεις, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην πτώση Παπανδρέου, εκτός και αν ο τελευταίος «συνετιστεί».

Από χθες λοιπόν, όλα τα καθεστωτικά ΜΜ"Ε" (οι ταγοί της αντικειμενικής ενημέρωσης του ελληνικού λαού ντε) και τα παπαγαλάκια του καθεστώτος, ξεσαλώνουν εναντίον του δημοψηφίσματος, με το επιχείρημα ότι είναι Εθνικά (ξαναβρήκαν τον όρο) επικίνδυνο και βάζει σε κίνδυνο την πορεία μας στην Ενωμένη Ευρώπη (αυτή που κατηγορούσαν ως Ευρώπη των μονοπωλίων). Ξαφνικά ξέθαψαν παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Σημιτικής περιόδου, τα οποία καταφέρονται εναντίον του Παπανδρέου. Κωμικοτραγικά πράγματα.

Το κωμικότερο στην όλη υπόθεση είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εντελώς πανικοβλημένα, ενώ από το ένα μέρος ζητούν την απομάκρυνση του Παπανδρέου ως πολιτικά ανίκανου και επικίνδυνου, από το άλλο μέρος υπόσχονται ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες του και τις υπογραφές του, χωρίς να απαιτείται δημοψήφισμα για να τα εγκρίνει ή να τα απορρίψει ο λαός, αλλά μόνο εκλογές, για να αλλάξουν απλά οι καρέκλες της εξουσίας.

Και όλα αυτά γίνονται προκειμένου για να μην δοθεί η δυνατότητα στο λαό να μπει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, γιατί μετά, αφενός θα δεθούν τα χέρια του πολιτικού συστήματος και δεν θα μπορεί να παίζει ελεύθερα τα πολιτικά παιχνίδια του, αφετέρου όταν δώσεις «θάρρος στον χωριάτη» ο τελευταίος θα ζητήσει ευθύνες και επιστροφή των κλεμμένων. Για τέτοια είμαστε τώρα; Είναι ποτέ δυνατόν να ανοίξουν οι «ασκοί του Αιόλου» οι οποίοι θα οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος και στην τιμωρία των ενόχων;;
Ας μην είμαστε αφελείς.

από το προεδρική δημοκρατία