Όλα λάθος...

Αν ο ιστορικός του μέλλοντός μας έχει την έμπνευση και την υπομονή να ερευνήσει ποια από τις κυβερνήσεις των πρόσφατων δεκαετιών και με ποια συχνότητα έπαιρνε πίσω υποσχέσεις - διαβεβαιώσεις - δεσμεύσεις της, σίγουρα δεν θα κουραστεί πολύ να την εντοπίσει: αυτή η κυβέρνηση είναι η σημερινή.

Από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση διατηρεί το προνόμιο να πέφτει σε όλα έξω: διαβεβαίωσε ότι λεφτά υπάρχουν. Υποσχέθηκε αύξηση μισθών και συντάξεων. Διαρρήγνυε τα ιμάτιά της ότι δεν έχει προστρέξει στο ΔΝΤ (όταν άρχισαν τα ζόρια). Έβγαλε τα περίστροφα πάνω στο τραπέζι των Ευρωπαίων (και μετά πυροβόλησε τα αυτιά της), και...αμέσως μετά αποδέχθηκε -χωρίς καμία διαπραγμάτευση- το Μνημόνιο της τρόικας, με δόσεις του δανείου μέχρι το 2013 και αποπληρωμή του το 2018. Στη συνέχεια επιμήκυνε την αποπληρωμή αυτού του δανείου μέχρι το 2023 και στη συνέχεια μέχρι το 2030, αφού προηγουμένως εφαρμοστούν πλήρως τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και συμφωνήσουν οι δανειστές να αυξήσουν το δανεισμό τους.

ΑΠΟ την αρχή του Μνημονίου μέχρι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση επέμενε ότι τα αναγκαία -για το πρώτο διάστημα μέχρι «να βγει στις αγορές»- εισπρακτικά μέτρα θα αφορούν τους «έχοντες και κατέχοντες» και όχι τους χαμηλόμισθους και μικροσυνταξιούχους και η στοχοποίηση θα αφορά τους μεγάλους φοροφυγάδες.

Έγιναν ακριβώς τα αντίθετα. Φορολογούνται ασυστόλως μέχρι αυτή τη στιγμή ακόμα και... τα παπούτσια των φτωχών, μικρομεσαίων και μεσαίων φορολογουμένων, με ένα δαιδαλώδες και σατανικό δίκτυο έμμεσων και άμεσων φόρων και περικοπών σε μισθούς και συντάξεις χωρίς τελειωμό και με έναν σαφή και αντικειμενικό στόχο: να μειωθεί σχεδόν κατά 50% το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και να μείνει πιεστικά εκεί.

Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή που αποδέχθηκε τη λεόντεια δανειακή σύμβαση των δανειστών, δέχεται αφόρητες πιέσεις να μειώσει τον τεράστιο δημόσιο τομέα και να κόψει τις δημόσιες δαπάνες που έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Η κυβέρνηση αντιστέκεται σθεναρά. Προτίμησε να διαλύσει τον ιδιωτικό τομέα, να κλείσει επιχειρήσεις, να στείλει σπίτι τους ένα εκατομμύριο και πλέον ανθρώπους, παρά να αγγίξει στα σοβαρά το δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση είχε στη διάθεσή της ένα χρόνο να εγκύψει σοβαρά πάνω από τον «γαργαντούα» του δημόσιου ελλείμματος, να το μειώσει με αποτελεσματικές χειρουργικές επεμβάσεις πάνω σε δημόσιους φορείς αλλά και υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Δεν έκανε τίποτε επ' αυτού, νομίζοντας ότι χαϊδεύει τη δεξαμενή ψηφοφόρων που θεωρείται για όλα τα μεγάλα κόμματα ο δημόσιος τομέας διά των διορισμών σ' αυτόν.

Και τώρα, με όλα τα μαχαίρια και τα πιστόλια των δανειστών και των αγορών στον κρόταφό της η κυβέρνηση μιλάει ψυχρά, αλλά φυσικά για «μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο», για «εφεδρείες» που καταλήγουν σε απολύσεις και για «άλλα μέτρα αν χρειαστούν».

Εδώ η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία για όσα θα έρθουν και για όσα αυτά θα προκαλέσουν.
γράφει η Κύρα Αδάμ

από την enet