Οκτώ λόγοι για να φύγετε για το χωριό σας...

Υπάρχουν οκτώ λόγοι για να φύγει κανείς από την Αθήνα ή τις άλλες μεγάλες πόλεις και να επιστρέψει στο χωριό του. Αν και εφόσον έχει ρίζες σε ένα χωριό. Ένα κεραμίδι για να μην βρέχεται κι ένα χωράφι για να μην πεινάει. Αν δεν έχει ρίζες, δεν πρέπει πάλι να απελπίζεται. Αν εγκαταλείψουν την Αθήνα οι «άλλοι», ίσως μείνει λίγη γη για πατάτες και κρεμμύδια...

Πρώτος λόγος: Οι άνθρωποι βιώνουν την κρίση με μεγαλύτερη ένταση στις πόλεις και αυτό προκαλεί έντονο στρες με σοβαρό κίνδυνο για την υγεία τους.

Δεύτερος λόγος: Όσοι είναι άνεργοι και μεγάλης ηλικίας έχουν αντικειμενικό πρόβλημα να βρουν άμεσα εργασία στην πόλη, ακόμη κι αν ξεπεράσουμε ως χώρα την κρίση σε σχετικά σύντομο χρόνο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστούμε αρκετά χρόνια για να καταφέρουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση στον εργασιακό τομέα.

Τρίτος λόγος: Στην Ελλάδα της ΟΝΕ καταφέραμε να... μην παράγουμε ούτε σκόρδα και να αναγκαζόμαστε να τα εισάγουμε από όλα τα μέρη του κόσμου. Με την γεωργική παραγωγή να είναι στο ναδίρ, πιθανότατα να βρει κανείς ουσιαστικές ευκαιρίες...

Τέταρτος λόγος: Η επιδείνωση της κρίσης αυξάνει την εγκληματικότητα στις πόλεις.

Πέμπτος λόγος: Στο χωριό μπορείς και να κλείσεις την τηλεόραση την ώρα του βραδινού δελτίου ειδήσεων. Μπορείς να βρεις πιο εύκολα ασχολίες για να αντικαταστήσεις τον «χαμένο χρόνο».

Έκτος λόγος: Αν τα πράγματα ξεφύγουν με μία ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, τότε θα πρέπει να είστε ήδη στο χωριό για να προετοιμάσετε τον δρόμο για τους υπόλοιπους φίλους και συγγενείς που θα έχουν μείνει πίσω...

Έβδομος λόγος: Θα είστε ένα βήμα πιο κοντά στην ανταλλακτική Οικονομία, στην περίπτωση εκείνη που οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν αντέξουν στην επίθεση που δέχονται.

Όγδοος λόγος: Για να βρεθούμε εμείς και τα παιδιά μας πλησιέστερα στη φύση και σ΄ έναν πιο ανθρώπινο τρόπο ζωής.

Εμείς βρήκαμε οκτώ λόγους. Εσείς μπορείτε να βρείτε άλλους τόσους. Και μην πιστέψει κανείς ότι έχουμε κάποια δήθεν χιουμοριστική διάθεση. Η κρισιμότητα των στιγμών είναι τέτοια που δεν υπάρχουν περιθώρια για αστειάκια...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital