Γιατί θυμήθηκαν τώρα τις παράγκες του ποδοσφαίρου;

Μας τέλειωσαν οι γιάφκες και πιάσαμε τις «παράγκες»;

Ώστε υπήρχαν στημένοι αγώνες; σώπααα. Ώστε παίζονταν παράνομα στοιχήματα; άντε καλέ δεν το πιστεύω. Ώστε όλοι αυτοί οι μεγαλοπαράγοντες που διαφεντεύουν ομάδες, οι οποίες με τη σειρά τους διαφεντεύουν ψήφους, δεν ήσαν οι υπεράνω πάσης υποψίας κύριοι των οποίων την φιλία και την επιρροή άξιζε να επιζητούν και να εκμεταλλεύονται ένα σωρό άλλοι ευυπόληπτοι του δημοσίου βίου μας; οεο.

Ήσαν μέλη εγκληματικής οργάνωσης; Ήσαν πιστολάδες; Και η δράση τους ανάγεται μόλις στο 2008; Τότε αποφάσισαν οι άγγελοι να γίνουν διάβολοι;

Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα, με την βοήθεια εξαρθρώσεων εγκληματικών οργανώσεων και συλλήψεων;

Και πώς άλλαξαν τα πράγματα μέσα σε...λίγες ημέρες;

Δεν πάει ούτε μια βδομάδα από τότε που διοχετεύθηκε η πληροφορία πως η έρευνα του Οικονομικού Τμήματος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών (με αφορμή όσα ειπώθηκαν στην εκπομπή «Δίκη της Δευτέρας» για δύο ύποπτα ματς του 2008), οδηγείτο σε αδιέξοδο ελλείψει στοιχείων.

Αν θυμόμαστε καλά, τότε καταγγέλθηκε πως δύο μεγαλοπαράγοντες είχαν ποντάρει, μέσω εταιρίας με έδρα την Μαλαισία, ποσά της τάξης των 2,5 εκ ευρώ, που τους απέδωσαν πάνω από 13 εκατομμύρια.

Και μήπως μιλάμε για κάτι το καινούργιο; Πριν από δύο εβδομάδες περίπου, ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου είχε στείλει στην Κομισιόν και στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ αίτημα 393 ευρωβουλευτών, μετά από πρωτοβουλία του Έλληνα Γ. Παπαστάμκου, για άμεση αντιμετώπιση της διαφθοράς στον ευρωπαϊκό αθλητισμό, τα στημένα παιχνίδια και το παράνομο στοίχημα.

Πώς βρέθηκαν ξαφνικά 393 υπογραφές ευρωβουλευτών αν δεν ήταν γνωστό το θέμα από πολύ καιρό;

Ήσαν όλα γνωστά. Από καιρό. Από πάντα. Πρόσφατες είναι οι καταγγελίες του προέδρου της ΕΠΟ Σ. Πιλάβιου και η απόφαση αναστολής της λειτουργίας της με σκοπό την άμεση κάθαρση.

Είχε πει μάλιστα πως αν δεν γινόταν τίποτε τις επόμενες δύο εβδομάδες θα παραιτείτο.

Να που έγινε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ; Πιθανόν.

Αλλά πώς πατιέται ξαφνικά ένα κουμπί και αποκαλύπτονται τα πάντα, γίνεται κοσμογονία, παρεμβαίνουν νόμοι κι’ αστυνόμοι;

Πώς γίνεται όλοι να ξέρουν και να σφυρίζουν αδιάφορα έως ότου… πατηθεί το κουμπί;

Πώς γίνεται και για χρόνια οι αποκαλύψεις να ακούγονται σαν κάτι το συνηθισμένο, μια εντελώς γραφειοκρατική υπόθεση δηλαδή και ξαφνικά όλοι να φρικιούν;

Σαν κάτι το εντελώς φυσιολογικό δεν ακούστηκαν τον προηγούμενο Μάιο οι καταγγελίες ότι το Κατάρ «αγόρασε» την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022, μέσω του καταριανής καταγωγής προέδρου της Ασιατικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου; Και ότι η Ρωσία «αγόρασε» την διοργάνωση του 2018;

Με μοναδικό αποτέλεσμα να μείνει μόνος στην διεκδίκηση της προεδρίας της FIFA ο… αιώνιος Μπλάτερ; Ο οποίος μάλιστα, αν και κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε, αθωώθηκε από την Επιτροπή Δεοντολογίας σε αντίθεση με αυτόν που κατηγορείται ότι δωροδόκησε;

Από τα σύννεφα δεν έπεσαν όλοι όταν μόλις πριν από 1,5 μήνα ο προπονητής του Ατρόμητου Γ. Δώνης, μετά τον τελικό – ντροπή του Κυπέλλου Ελλάδος, μεταξύ της ομάδας του και της ΑΕΚ, είπε πως «το ελληνικό κράτος και το ποδόσφαιρό μας είναι ένα μπουρδέλο», καταγγέλλοντας «στημένο και σκηνοθετημένο έργο»;

Μάλιστα, έπεσαν όλοι τόσο πολύ από τα σύννεφα, που του ζητήθηκε να ανακαλέσει!

Είχε προηγηθεί το σήριαλ με τις κασέτες για απόπειρα δωροδοκίας και επηρεασμού διαιτητή, με κατηγορίες εκατέρωθεν.

Αλλά μήπως έχει υπάρξει καμιά σοβαρή τιμωρία για την άθλια υπόθεση του ντόπινγκ;

Στην οποία μάλιστα βρέθηκαν αναμεμιγμένοι και αθλητές που κοσμούσαν τον θρίαμβο του κόμματος, το οποίο τώρα εμφανίζεται ως άγγελος της Κάθαρσης;

Ένα σωρό πολιτικοί δεν έκαναν τα στραβά μάτια, ακόμη και στον Τζέκο (που τελικά πριν από 1,5 μήνα καταδικάστηκε – για το περίφημο τροχαίο - σε ποινή φυλάκισης 33 μηνών με αναστολή και οι δικηγόροι του φώναζαν από πάνω για κακοδικία);

Τους ένοιαξε ποτέ τίποτε άλλο από τα μετάλλια, τα κύπελλα, τα πριμ, οι χαιρετούρες, η παρακολούθηση αγώνων από τις σουίτες, οι χορηγίες και οι ψήφοι;

Μα αν τους ένοιαζε, δεν μπορεί, θα είχαν ανησυχήσει – ας το ξαναπώ να το εμπεδώσουμε – όταν τον Απρίλιο του 2010, επομένη της προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ, σημειώθηκε «η μεγαλύτερη μετακίνηση οπαδών στην ιστορία του ποδοσφαίρου» - όπως πομπωδώς και με άφατη ικανοποίηση μας ανακοίνωσαν.

Τόσοι οπαδοί, τόσο πάθος, τόσο χρήμα – υπήρχε καμιά περίπτωση να γίνονται όλα αυτά σε έναν όμορφο, αγγελικά πλασμένο κόσμο;

«Και τι να κάνανε;», θα ρωτήσει κάποιος. «Να μην τους συλλάβουν ποτέ;»

Να τους συλλάβουν, να τους συλλάβουν!

Αρκεί να μας πουν γιατί το θυμήθηκαν ακριβώς τώρα που η τρόικα παίρνει πίσω τις «βελτιώσεις» του Μεσοπροθέσμου και προχωρούμε στο άγνωστο με βάρκα τις επιταγές των δανειστών.

Δυσκόλεψαν πάλι τα πράγματα και απαιτείται νέα προπαγανδιστική εκστρατεία, νέοι τρόποι απασχόλησης του φιλοθεάμονος κοινού.

Να περάσουν οι μέρες, να φθάσουμε στον επόμενο κάβο παρακολουθώντας ένα ακόμη σήριαλ με χειροπέδες – οι οποίες δε μπαίνουν ποτέ στα χέρια αυτών που εκτρέφουν και ανέχονται τέτοια και άλλα παρόμοια φαινόμενα.

Να συλλάβουν καμιά εκατοστή από αυτούς που δεν έπρεπε να κυκλοφορούν – και μάλιστα… ανάμεσά τους – εδώ και δεκαετίες.

Αρκεί να μας απαντήσουν:

Τι έγινε; Τέλειωσαν οι γιάφκες – με τις οποίες μας απασχόλησαν καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας εισόδου στο Μνημόνιο 1 – και έπιασαν τις «παράγκες»;

Και μια ακόμη ερώτηση: Θα πληρώσουν και αυτή τη φορά οι «συνήθεις ύποπτοι»; Γιατί μέχρι στιγμής, εκεί δείχνει ότι πάει το πράγμα...

Α, και κάτι ακόμη: Υπάρχουν κι' άλλες «καβάτζες» για τις δύσκολες ώρες;

Έτσι για να ησυχάσω. Κρίμα να ξεμείνετε από θέματα τώρα που έρχονται (ακόμη πιο) δύσκολοι καιροί!
γράφει η Σοφία Βούλτεψη

από το Ελεύθερη Ζώνη