Πανικόβλητο το πολιτικό σύστημα θυμήθηκε την Δημοκρατία…

Η καλύτερη συνταγή κατά της κατάθλιψης που βιώνουμε, είναι να παρακολουθείς καθημερινά τις κολοτούμπες του Mega, μέσω των οποίων αποτυπώνεται ο πανικός του συστήματος.

Αποκορύφωμα του Megaλου πανικού, ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το κίνημα των «Αγανακτισμένων».

Ενώ στην αρχή προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τους «Αγανακτισμένους», το δημόσιο «κράξιμο» και οι φημολογίες ότι θα «μπούκαραν» στο κτίριο της λεωφόρου Μεσογείων, τους ανάγκασε να τους «αγκαλιάσουν».

Ωστόσο, το προχθεσινό γιουχάισμα σε βουλευτές από... αγανακτισμένους πολίτες έξω από την Βουλή, τους πανικόβαλε, και θυμήθηκαν αίφνης την Δημοκρατία για να τους αμαυρώσουν.

Δεν λέω ότι επιδοκιμάζω τέτοιου είδους φαινόμενα.

Όπως γράψαμε και προχθές, «είναι σαφέστατα επικίνδυνο για τη δημοκρατία να ξεφεύγουν οι καταστάσεις. Ούτε μας άρεσαν κι εκείνα τα “χοντρά” γιούχα και οι ύβρεις που ακούγονταν από ορισμένους (οι περισσότεροι έκαναν πλάκα). Όμως, όταν κάποιος δεν έχει να φάει, να μεγαλώσει τα παιδιά του, να πληρώσει το νοίκι του, δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Ούτε φυσικά να τον κατηγορήσεις ότι είναι “ακροδεξιός της Χρυσής Αυγής” όπως έλεγαν κάποιοι πολιορκημένοι βουλευτές».

Όμως αν το έχετε παρατηρήσει, οι αγανακτισμένοι πολίτες, δεν μουντζώνουν τους θεσμούς, αλλά αυτούς που τους έχουν καταλύσει.

Σαστισμένος, λοιπόν, ο υποδυόμενος τον ρόλο του υπερασπιστή της Δημοκρατίας και των θεσμών, κ. Πρετεντέρης, σε μία βαθυστόχαστη κοινωνικοπολιτική ανάλυση, καταδίκασε χθες το βράδυ τα προχθεσινά φαινόμενα.

Ποιόν όμως χρησιμοποίησε για δεκανίκι;

Τον άλλο υπερασπιστή της Δημοκρατίας και του Λαού. Το ΚΚΕ.

Η κ. Κανέλλη σε ρόλο Λένιν, προσπάθησε να μας κάνει μία ανάλυση περί επανάστασης.

Ομολογώ, πως ο ΓΑΠ στην χθεσινή του τοποθέτηση για τους «Αγανακτισμένους», ήταν πιο κατανοητός.

Φαίνεται, ότι εκεί στο ΚΚΕ, έχουν τρελαθεί που δεν μπορούν να «καθοδηγήσουν» τον λαό με συνέπεια να φανερώνεται σταδιακά η συστημική τους νοοτροπία.

Το καλό βέβαια είναι ότι όσο θα δυναμώνει το «Κίνημα του Συντάγματος», τόσο θα ξεγυμνώνεται το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα.

Άλλωστε, όπως είχε πει και ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης, «πρέπει να βοηθήσουμε τον γιό του Πέτρου».

Πως θα το έλεγε ο Μαρξ σήμερα; “Το Φάντασμα της Πλατείας Ταχρίρ πλανάται πάνω από την Αθήνα (και την Ευρώπη)”
Π.Ζ.

από το antinews