Ελλάδα: Μια χώρα που μετράει μέρες…

Τι ακριβώς απαιτείται ώστε να ξυπνήσει αυτή η κυβέρνηση;

Τι χρειάζεται ώστε να καταλάβει ότι η χώρα όχι μόνο βυθίζεται στην ύφεση και στην ανεργία αλλά και πως κινδυνεύει άμεσα "να κατεβάσει ρολά", αφού σε μόλις 36 ημέρες τα ταμεία της θα είναι άδεια;

Τι περιμένουν; Να δουν τον κόσμο στους δρόμους και να βιώσουμε ό,τι βίωσε η Αργεντινή;

Η επίσημη παραδοχή εκ μέρους της τρόικας ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ, χθες, ότι η χορήγηση της επόμενης δόσης του κοινοτικού δανείου των 110 δισ. δεν είναι δυνατή πριν αντιμετωπιστεί το ζήτημα της συνολικής χρηματοδότησης του προγράμματος προσαρμογής, τόσο σε ελληνικό όσο και σε κοινοτικό επίπεδο, δίνει στη χώρα μας ζωή μόλις 36 ημερών.

Ο ίδιος ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δεν ομολόγησε πρόσφατα ότι... "εάν δεν πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου από την τρόικα τα χρήματα στα κρατικά ταμεία εξαντλούνται στις 15 Ιουλίου";

Ε, να λοιπόν! Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τα ψέματα τελείωσαν.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι η χώρα μας δεν λογίζεται πλέον ως φερέγγυος συνομιλητής, εξαιτίας της απραξίας που χαρακτήρισε το κυβερνητικό έργο επί ένα εξάμηνο;

Δεν βλέπουν τα αποτελέσματα αυτής της αφερεγγυότητας να αποτυπώνονται στην εμμονή της Γερμανίας για τη συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα στην αναμόρφωση του ελληνικού χρέους;

Δεν μας πιστεύουν πια!

Στην οικονομία, μπορείς να κάνεις το σωστό ή μπορείς να κάνεις το λάθος.

Δεν μπορείς, όμως, να μην κάνεις τίποτε.

Αποτελεί τη χειρότερη επιλογή και είναι το μόνο που έκανε αυτή η κυβέρνηση καθ' όλη τη διάρκεια του 2011, ταλαντευόμενη μεταξύ "μεταρρυθμιστικής κόπωσης", πολιτικού κόστους και διλημμάτων περί "τρίτων λύσεων".

Ως αποτέλεσμα του "τίποτε" το δημοσιονομικό έλλειμμα εξακολουθεί να παραμένει πάνω από το 10%, ακυρώνοντας τις κάθε είδους θυσίες στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός, υφιστάμενος είτε το οριζόντιο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις είτε τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και, βεβαίως, τα λουκέτα και την άνοδο της ανεργίας.

Πώς είναι δυνατόν να διανοηθεί κανείς ότι αυτή η χώρα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη όταν όλα τα έργα είναι παγωμένα εξαιτίας των δραματικών περικοπών στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε παραγωγική ή εμπορική δραστηριότητα όταν το ίδιο το κράτος δεν δίνει όσα χρωστά στην αγορά;

Δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι αυτοί ότι δεν είναι δυνατόν να στραγγαλίζεις την οικονομία απλώς και μόνο για να διατηρείς στη ζωή δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις που μόνο κόστος και ζημία προσφέρουν στους φορολογούμενους αυτής της χώρας;

Αν διοχέτευαν τα χρήματα που πετούν σήμερα για τη διατήρηση αυτών των οργανισμών, για να κάνουν μαρίνες, για παράδειγμα, ή για να τελειώσουν τα έργα παραχώρησης που έχουν κολλήσει μήνες τώρα, δεν θα υπήρχε σημαντικό όφελος για την ελληνική οικονομία, με την περαιτέρω ενίσχυση του τελευταίου ισχυρού χαρτιού που διαθέτει η χώρα μας, του τουρισμού, όσο και μέσω των εσόδων από τις τιτλοποιήσεις, που τόσο προσδοκά αυτή η κυβέρνηση;

Τι χρειάζεται πια για να αντιληφθούν ότι με έκτακτες εισφορές όπως αυτή που ετοιμάζουν δεν θα δούμε ποτέ προκοπή και ο ιδιωτικός τομέας θα είναι ο μόνος που θα πληρώνει συνεχώς τη νύφη σε αυτόν τον τόπο;

Μην περιμένετε, φίλτατοι της κυβέρνησης, ούτε συναίνεση, ούτε και να αντιληφθούν άπαντες τα αυτονόητα και πάρτε τις αποφάσεις που χρειάζεται ο τόπος.

Μειώστε το κράτος και απελευθερώστε την οικονομία, τις αγορές και τα επαγγέλματα.

Η ευρωζώνη δεν επιθυμεί σήμερα μια χρεοκοπία στην αυλή της.

Σύντομα, όμως, θα έχει πάρει τα μέτρα της και για το ενδεχόμενο αυτό.
γράφει ο Ν.Γ. Δρόσος

από το Ας μιλήσουμε επιτέλους