Τα μεγάλα παιδιά δεν παίζουν με τις κούκλες...

Είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα παιδιά δεν παίζουν με τις κούκλες. Προτιμούν να παίζουν με την φωτιά. Ανεβάζει την αδρεναλίνη και δίνει ένα κάποιο ενδιαφέρον στη ζωή. Ενίοτε, όμως, τα παιγνίδια αυτά είναι επικίνδυνα. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι θα ήταν προτιμότερο το μεγάλο παιδί να έπαιζε με τις κούκλες ή τα αυτοκινητάκια του (αναλόγως το φύλο) και όχι με την φωτιά...

Η συζήτηση που έχει ανοίξει για τη δραχμή είναι άκρως...
επικίνδυνη. Μπορεί κάποιοι να το βρήκαν ενδιαφέρον να ταράξουν τα νερά με το κοσμοϊστορικό ερώτημα «ή μνημόνιο ή θάνατος στα μπουντρούμια του χρέους», αλλά θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Καμιά φορά οι ευχές γίνονται και αποδεκτές!

Είναι τεράστιο λάθος ότι ανοίξαμε μόνοι μας αυτή τη συζήτηση. Όσοι υποστήριζαν μέχρι σήμερα στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να αποβληθεί από την ευρωζώνη, δικαιώνονται τώρα και τους δίδεται ένα ακόμη πρόσθετο όπλο για να δημιουργήσουν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο.

Είναι αλήθεια ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι έχουμε φορτώσει στο μνημόνιο όλες τις αμαρτίες του κόσμου, όταν από την πλευρά μας δεν έχουμε κάνει παρά ελάχιστα πράγματα. Το ερώτημα δεν είναι μνημόνιο ή δραχμή, αλλά αν θα σοβαρευτούμε ή όχι. Αν δεν σοβαρευτούμε, τότε με ή χωρίς μνημόνιο θα έχουμε την ίδια κατάληξη, τη χρεοκοπία.

Το πρώτο τεράστιο λάθος αυτής της κυβέρνησης ήταν η υπερπαραγωγή «Ο Τιτανικός». Ευχόμαστε να μην είναι κι αυτή μία έμπνευση κάποιου σκοτεινού εγκέφαλου στην κυβέρνηση. Αν διάλεξαν αυτόν το δρόμο για να στριμώξουν τον κ. Σαμαρά, τότε διάλεξαν λάθος δρόμο και προφανώς δεν πρόσεξαν την φάκα.

Ο κ. Δασκαλόπουλος μιλάει για την ετυμηγορία του ελληνικού λαού και σημειώνει ότι δεν πρέπει να την φοβόμαστε. Έχει δίκιο σε αυτό. Μόνο που στα δημοψηφίσματα το ζήτημα είναι πως βάζει κανείς το ερώτημα. Για παράδειγμα, μπορεί να ρωτήσει το εξής: «Ευρώ ή καθημερινό μαστίγωμα κάθε πολίτη τρεις φορές την ημέρα»; Νομίζουμε ότι το ευρώ θα κερδίσει σε μία τέτοια περίπτωση κατά κράτος. Θα μπορούσε επίσης το ερώτημα να τεθεί ως εξής: «Ευρώ και διατήρηση του υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου ή αλλαγή των υφιστάμενων δομών της εξουσίας και όπου μας βγάλει»; Σε αυτή την περίπτωση καλό θα ήταν ο κ. Δασκαλόπουλος να μην στοιχημάτιζε στο αποτέλεσμα...

Όσο για την κυρία Δ(ρ)α(χ)μανάκη, πέρασε από το «Εδώ Πολυτεχνείο» στο «Εδώ Βρυξέλλες». Δεν είναι κακή ως διαδρομή. Αξιοσημείωτη από κάθε πλευρά. Η αλήθεια είναι ότι θυμηθήκαμε την ύπαρξή της από τη σχετική δήλωση που έκανε.

Δεν αμφιβάλουμε ότι υπάρχει θέμα σε κάποιους κύκλους στην Ευρώπη για το μέλλον της Ελλάδας. Δεν θα μπορούσαμε, όμως, να φανταστούμε ότι δεν έχουμε διδαχτεί το παραμικρό από τις περιπέτειες του παρελθόντος και μας αρέσει ακόμη και σήμερα να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital