Αθήνα-Δουβλίνο-Λισσαβώνα: η τρόικα των φτωχών

Κι έτσι από σήμερα γινόμαστε τρεις.
Μετά τους ωμούς εκβιασμούς μέσω πιέσεων στην οικονομία αλλά και τις επιθέσεις στα Πορτογαλικά σπρεντ, την περασμένη Πέμπτη η φτωχή η Πορτογαλία υπέκυψε. Και δεν εννοώ βέβαια το λαό της αλλά το επίσης υπόδουλο πολιτικό της σύστημα που δεν μπόρεσε να σηκώσει το όποιο ανάστημα του και τελικά υπέβαλλε την αίτηση για υπαγωγή στη "βοήθεια" της τρόικας.

Έτσι σήμερα τα νέα 80δις "στήριξης" θα εγκριθούν, η Λισσαβώνα θα δεσμευθεί ότι θα λάβει μέτρα εναντίον του λαού της και από Δευτέρα πάλι, θα αρχίσουν οι επισκέψεις των οικονομικών δολοφόνων, οι έλεγχοι και τα γνωστά μας σούρτα φέρτα εξαθλίωσης, ξεπουλήματος και υποδούλωσης άλλης μιας αδύναμης χώρας κατά τα άλλα "ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής οικογένειας". Μιας "οικογένειας" που μόνο συνειρμό μαφίας μας κάνει.

Αν προσπαθήσουμε να βρούμε κοινά στοιχεία ανάμεσα στις...τρεις περιπτώσεις της τρόικας των φτωχών θα δυσκολευτούμε λίγο.
Η Ελλάδα είχε πρόβλημα Δημοσίου χρέους και ελλείμματος αλλά οι τράπεζές της δεν ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένες σε περίεργα "τοξικά " προϊόντα. Η Ιρλανδία -το πριν λίγο οικονομικό θαύμα- είχε χρεοκοπημένες τράπεζες και μια φούσκα ακινήτων, που βύθισαν την πλεονασματική οικονομία σε χρόνο μηδέν, αλλά όχι πρόβλημα ελλειμμάτων του Δημοσίου (μέχρι τη διάσωση των τραπεζών της), ενώ η Πορτογαλία ένα χρέος στο 90% του ΑΕΠ (δηλαδή πολύ καλά για την εποχή), χωρίς φούσκα ακινήτων, χωρίς χρεοκοπημένες (έως τώρα) τράπεζες αλλά ένα έλλειμμα στο 8%(λίγο μεγαλύτερο από πέρσι) κι ένα ξαφνικό πρόβλημα ρευστότητας που ζητούσε λύση. Σε τι έμοιαζαν λοιπόν; Ας το βρουν οι σοφοί των αγορών που θα προτείνουν το ίδιο πάνω κάτω κοκτέιλ μέτρων, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός στόχος τους.
Σε λίγο λοιπόν και οι τρεις χώρες θα μοιάζουν σε όλα. Θα είναι απλά φτωχές και οι πολίτες τους στη χειρότερη θέση σε όλα μέσα στην Ε.Ε. Έτσι είναι οι μοντέρνες δομές των Παγκοσμιοποιημένων οικονομιών όμως. Για να είναι κάποιοι πλούσιοι και πλεονασματικοί, κάποιοι άλλοι πρέπει να είναι υποχρεωτικά φτωχοί και ελλειμματικοί. Τι αντίφαση για μια ένωση με ένα κοινό νόμισμα...

Καλώς ήρθες στο κλαμπ Πορτογαλία λοιπόν.
Καλώς ήρθες στη γειτονιά των τεμπέληδων, άχρηστων με το "τεράστιο δημόσιο" που πρέπει να περικοπεί, με τους δημόσιους υπαλλήλους που καταδυναστεύουν τον ιδιωτικό τομέα, με την δημόσια περιουσία που πρέπει να ξεπουληθεί άρον άρον, με τους πενιχρούς μισθούς που πρέπει να γίνουν αόρατοι γιατί "δεν γίνεται αλλιώς". Καλώς ήρθες στους δρόμους της φωτιάς, τους γεμάτους κόσμο, συνθήματα και δακρυγόνα.
Μια δυσάρεστη μεν εξέλιξη αλλά κι ένας σύμμαχος κι ένας ακόμα πυλώνας πίεσης κι αντίστασης μες την Ευρωπαϊκή ένωση, αν το δούμε σωστά και εμείς και αυτοί.

γράφει ο Γιώργος Σαρρής