Το καράβι “Ελλάδα” πάει πάλι για βράχια...

Πριν λίγες μέρες ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης δήλωσε δημόσια πως οι ανάγκες του Δήμου κατά την εκτίμησή του θα μπορούσαν να καλυφθούν από 2.000-2.500 υπαλλήλους, αντί των άνω των 5.000 που απασχολεί τώρα.

Μεταξύ αυτών, μερικές εκατοντάδες υπάλληλοι αναζητούνται εδώ και μήνες καθώς δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ στις υπηρεσίες τους, από τις οποίες όμως πληρώνονται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού που πληρώνει το κορόιδο της ιστορίας: ο Έλληνας φορολογούμενος.

Ο καθένας καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Δήμαρχοι, βουλευτές και...πολιτευτές διόριζαν τους «αφισοκολλητές» τους σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους και τα ψηφαλάκια...

Δεν αποτελεί εξαίρεση ο Δήμος Θεσσαλονίκης, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλους τους δήμους της χώρας, όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, τις ΔΕΚΟ αλλά και (αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό...) αρκετές ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν πάρε - δώσε με το δημόσιο και ήταν ευάλωτες σε πιέσεις πολιτικών.

Στο ένα τρίτο...
Ο δήμαρχος κ. Μπουτάρης ανέφερε πρόσφατα επίσης πως η αποκομιδή των σκουπιδιών στοιχίζει στο δήμο περί τα 270 ευρώ ο τόνος, ενώ αν την αποκομιδή την έκανε ιδιωτική εταιρεία το κόστος δεν θα ξεπερνούσε τα 80 ευρώ ο τόνος.

Μην νομίσετε πως και εδώ αποτελεί εξαίρεση ο δήμος Θεσσαλονίκης.

Θα μου πείτε πόσα σκουπίδια παράγει αυτή η χώρα για να χρεοκοπήσουμε επειδή πληρώνουμε τριπλάσια τιμή; Όχι τόσα πολλά ώστε να μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία. Σίγουρα όμως τα σκουπίδια αυτής της χώρας είναι περισσότερα από αυτά που παράγει και εξάγει, αφού το χρόνο που πέρασε οι εισαγωγές ήταν στα 44 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές στα 16 δισ. ευρώ.

Το κόστος αποκομιδής των απορριμμάτων αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για το πόσο πληρώνει ο Έλληνας πολίτης διάφορες υπηρεσίες που του προσφέρονται. Μην νομίζετε ότι στην υγεία ή την παιδεία τα πράγματα είναι καλύτερα...

Αυτά τα μάθαμε με λεπτομέρειες, ίσως και γιατί ο κ. Μπουτάρης δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός και κυρίως γιατί δεν ήταν ανεπάγγελτος. Το πρώτο, εξασφαλίζει την απουσία πελατειακών δεσμεύσεων και το δεύτερο την ικανότητα να χωρίζει δυο γαϊδουριών άχυρα και να καταλαβαίνει πως πρέπει να στηθεί μια δουλειά και πόσοι χρειάζονται γι΄ αυτήν...

Αν η Ελλάδα μοιάζει με το δήμο Θεσσαλονίκης, τι πρέπει να κάνει για να βγει από το τούνελ;

Να απαλλάξει το δημόσιο απ’ όσους δεν χρειάζονται και να οργανώσει έτσι το υπόλοιπο που να παράγει έργο. Όσες υπηρεσίες δεν είναι απαραίτητο να προσφέρονται από το δημόσιο (κυρίως οι διοικητικές...) θα πρέπει να δοθούν σε ιδιώτες. Τα οφέλη θα είναι για όλους περισσότερα. Μόνο οι αργόσχολοι που πληρώνονται χωρίς να προσφέρουν θα πληγούν. Δεν θάπρεπε;

Σκουπίδια, συγκοινωνίες, νερά, τηλέφωνα, ενέργεια σε ιδιώτες. Το κράτος μόνο να ορίζει τους κανόνες και να επιβλέπει να εφαρμόζονται.

Για πόσο καιρό ακόμη η άρρωστη αριστερά θα καλύπτει την φαυλότητα και την τεμπελιά στο όνομα του «κοινωνικού κράτους;»

Κοινωνικές υπηρεσίες και η προστασία των αδυνάμων, ναι. Δημόσια παιδεία και υγεία βεβαίως, αλλά με κοστολόγηση και αξιολόγηση υπηρεσιών.

Όχι μπάτε σκύλοι αλέστε...

Να καθίσουμε σαν κοινωνία και να ορίσουμε πόσα πρέπει να πληρώνουμε για να εξασφαλίζουμε τις καλύτερες παροχές και υπηρεσίες. Μετά να αφήσουμε τους επαγγελματίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα να τις οργανώσουν με γνώμονα τον πολίτη και όχι τον «πελάτη» του πολιτικού που διαμεσολαβεί για να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει.

Μεσαίωνας...
Στην Ελλάδα κυριαρχεί ένα ρεύμα σκοταδισμού που προσπαθεί να αποκρούσει την κοινή λογική και τον πραγματισμό χαρακτηρίζοντάς τα νεοφιλελευθερισμό, κοινωνική αναλγησία κλπ. Όπως ακριβώς στην περίοδο της Χούντας οποιαδήποτε δημοκρατική άποψη την έλεγαν συνοδοιπόρο του κομμουνισμού.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα κίνημα διαφωτισμού και διάδοσης της κοινής λογικής προκειμένου να διαταραχτεί η δίκην θρησκευτικού φανατισμού προσήλωση στο σκοταδισμό.

Ο Εμμάνουελ Καντ προσδιόριζε το διαφωτισμό σαν την έξοδο του ανθρώπου από μια κατάσταση ανηλικιότητας, η οποία εξαρτάται μόνο από τον ίδιο και οφείλεται όχι σε ένα ελάττωμα της νόησης αλλά στην έλλειψη θάρρους. Σκοταδισμός είναι η ανικανότητα του ανθρώπου να επωφεληθεί από την ίδια του τη νόηση.

Άσκηση θάρρους...
Ξέρετε πόσο μας στοιχίζουν όλα αυτά σαν ελληνικό δημόσιο; Το 2010 μας στοίχισε 77 δισ. ευρώ όταν τα έσοδα δεν ξεπέρασαν τα 23 δισ. ευρώ...

Περί τα 24 δισ. ευρώ είναι οι επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Περί τα 20 δισ. οι μισθοί του δημοσίου. Περί τα 12 δισ. το κόστος τη τοπικής αυτοδιοίκησης. Περί τα 8 δισ. οι συντάξεις του δημοσίου.

Όλα αυτά αθροίζουν περί τα 64 δισ. ευρώ.

Το 2010 όπως είπαμε είχαμε 23 δισ. έλλειμμα... Για να πούμε πως βγήκαμε από την μαύρη τρύπα, θα πρέπει να κόψουμε πάνω από 30 δισ. ευρώ από τον προϋπολογισμό. Έτσι θα πετύχουμε και πλεόνασμα που θα εξασφαλίσει τη μείωση του χρέους.
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital