Για μια χούφτα δολάρια

Για την ακρίβεια είναι ευρώ αλλά ας μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να μας χαλάσει έναν ωραίο τίτλο.

Στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο η κοντόφθαλμη λογική του «ό,τι αρπάξουμε» έχει φέρει τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που «απολαμβάνουν» οι υπεύθυνοι της κατάντιας.

Έρμαια του πρόσκαιρου και εν πολλοίς αμφιβόλου προέλευσης κέρδους, οι παράγοντες των ομάδων αδιαφορούν για το προϊόν τους και το απαξιώνουν μέρα με τη μέρα.

Το ενδιαφέρον τους εξαντλείται στο να... εισπράξουν τα λεφτά από την τηλεόραση και το κράτος- και κάποιοι από το στοίχημα. Αλήθεια, εκείνος ο φάκελος της ΟΥΕΦΑ με τα στημένα ματς τι κάνει; Είναι καλά καταχωνιασμένος σε κάποιο συρτάρι ή κινδυνεύουμε να βγει στο φως μια μέρα;

Για τους πελάτες τους, τους φιλάθλους δηλαδή, δεν τους καίγεται καρφάκι. Παρότι τα εισιτήρια αποτελούν μια σταθερή πηγή εσόδων, η αντιμετώπιση του κόσμου από τις ομάδες είναι η χείριστη.

Έχετε αναρωτηθεί ποιος είναι ο λόγος να πάει κάποιος σήμερα στο γήπεδο; Οι εξαιρετικές εγκαταστάσεις; Η υπέροχη και κόσμια ατμόσφαιρα; Το ανεπανάληπτο θέαμα;

Ναι, υπάρχει θέαμα. Αλλά αυτό το προσφέρουν οι κάθε λογής χουλιγκάνοι. Πουθενά αλλού στην πολιτισμένη Ευρώπη δεν διεξάγονται αγώνες υπό αυτές τις συνθήκες.

Να μην μπορεί ένας παίκτης φιλοξενούμενης ομάδας να εκτελέσει κόρνερ χωρίς να γίνει στόχος κροτίδων, μπουκαλιών και άλλων πτερόεντων. Να μην μπορούν (στα περισσότερα παιχνίδια) οι φίλοι της φιλοξενούμενης ομάδας να πάνε και να δουν το ματς. Να βλέπεις έναν αγώνα μέσα σε σύννεφα ομίχλης από τα καπνογόνα που ανάβουν και πετάνε μέσα στο γήπεδο οι κάφροι. Να πηγαίνουν άνθρωποι να κάνουν τη δουλειά τους και επειδή έγραψαν ή είπαν κάτι που δεν άρεσε, να τους κάνουν τόπι στο ξύλο. Να μπουκάρουν –σε τουλάχιστον πέντε εφετινά ματς- οι κάφροι μέσα και είτε να βαράνε τους αντιπάλους, είτε να πλακώνονται με τα ΜΑΤ, είτε να κυνηγάνε τους παίκτες τους. Να πέφτουν μπουκάλια και ποτήρια κατά αθλητών σε αγώνες κεκλεισμένων (!!!) των θυρών.

Για όλο αυτό το χάλι, φυσικά δεν φταίνε μόνο οι χουλιγκάνοι. Αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν. Αφήστε που οι περισσότεροι από αυτούς είναι τα αγαπημένα παιδιά των προέδρων και έχουν λόγο στα πάντα στις ομάδες τους.

Πρώτοι υπεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι φορείς. Το ανήμπορο κράτος που το μόνο που κάνει είναι να «απειλεί» (και καλά) ότι θα κόψει τη χρηματοδότηση των ομάδων μέσω του ΟΠΑΠ αλλά δεν τολμά ποτέ να το κάνει. Η ΕΠΟ και η Σούπερ Λίγκα που δημιούργησαν το χάλι και κάθε χρόνο τα πάνε και χειρότερα. Και φταίει και το δικό μας το συνάφι που στο βωμό του να πουλήσουμε μερικά φύλλα παραπάνω, πυροδοτούμε τον κάθε ανεγκέφαλο με εμπρηστικούς και συχνά γελοίους τίτλους με ελεεινά σεξουαλικά υπονοούμενα.

Όσο υπάρχουν τα λεφτά της τηλεόρασης και της πολιτείας, όλα πάνε καλά για τις ομάδες. Ας προσέξουν όμως γιατί δεν θα αργήσει η μέρα που οι μόνοι που θα βλέπουν τα παιχνίδια τους θα είναι οι τηλεθεατές…
του Θεολόγου Αλεξανδράτου

από το Ποντίκι