Ξεχάστε το "θαύμα", πάμε για μετωπική...

To βαθύ κράτος, το απόσταγμα της πελατειακής κομματοκρατίας και συνδικαλιστοκρατίας, που ελέγχει ασφυκτικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας, ευελπιστεί σε ένα θαύμα...

Ελπίζει πως την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει και η χρεοκοπία της χώρας θα ξεπεραστεί με μια απόφαση από το εξωτερικό, όπου τα χρέη θα χαριστούν είτε με ευρωομόλογα, είτε με «κούρεμα» και θα ζήσουν αυτοί (οι ξένοι δανειστές) καλά και εμείς καλύτερα.

Έχουμε να κάνουμε με δυο γενιές πολιτικών και παρατρεχάμενων στους οποίους έχει γίνει «λοβοτομή» και αντιλαμβάνονται την πολιτική μόνο σαν ρουσφέτι και διαγωνισμό ατάκας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες...

Πάνω στην απουσία στοιχειώδους εμπειρίας διαχείρισης ακόμη και περιπτέρου της γειτονιάς, έχει επικαθίσει μια γενική θολούρα με μαρξιστοσοσιαλιστική ή λαϊκό δεξιά ομοιοκαταληξία που δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλοθι...

Όλο αυτό το σύμφυρμα εδράζεται στο δούναι και λαβείν με ένα πελατειακό και διεφθαρμένο μηχανισμό. Επαγγελματικές συντεχνίες, παρασιτικό δημόσιο, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες που έχουν μάθει να κερδίζουν μόνο από τα δημόσια δάνεια που μοιράζονται με διεφθαρμένους πολιτικούς και στελέχη του δημοσίου.

Αυτή είναι η Ελλάδα που έφτασε στη χρεοκοπία, μην ψάχνετε συνωμοσίες και ξένα κέντρα, κανείς δεν νοιάζεται για μας όσο δεν έχουμε κάτι για το οποίο καίγονται...

Το βαθύ κράτος και οι ασπάλακες των συντεχνιών πιστεύουν πως θα γίνει κάποιο θαύμα και τα περί χρεοκοπίας θα αποδειχτούν σαν ένας εφιάλτης.

Όσο συνεχίζουν να το πιστεύουν αυτό τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στην μετωπική και με την πραγματικότητα και την κατάρρευση.

Η έξοδος από την κρίση περνά από τον αφανισμό όλων των παραπάνω που συνιστούν το παρασιτικό μόρφωμα που οδήγησε στη χρεοκοπία. Το πρόβλημα της χώρας θα αρχίσει να διευθετείται όταν αντί για δημοσιονομικό έλλειμμα δημιουργήσουμε πλεόνασμα με προοπτική μακροπρόθεσμης διατήρησης. Όταν οι εξαγωγές των 16 δισ. θα υπερσκελίσουν τις εισαγωγές των 44 δισ. ευρώ και εξαφανιστεί το 24 δισ. έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών...

Όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν όσο στην πολιτική κυριαρχούν οι Μαυρογιαλούροι του πελατειακού κράτους που μαζί με τους πελάτες τους δεν αφήνουν δίφραγκο να πέσει κάτω ή να πάει σε παραγωγικές δραστηριότητες.
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital