Μεγάλη κομπίνα με ιδιωτικά κέντρα υγείας

Δεν έχουν τελειωμό οι αποκαλύψεις με το πάρτι τρωκτικών κάθε είδους, που λυμαίνονται το χώρο της δημόσιας υγείας. Πέραν από τα φαινόμενα υπερτιμολογήσεων, υπερσυνταγογράφησης και υλικών δεύτερης διαλογής, που έχουν αποκαλυφθεί κατά καιρούς, το Capitaltax φέρνει σήμερα στο φως μια διαφορετική περίπτωση, που ζημιώνει, όμως, σημαντικά τα δημόσια νοσοκομεία.

Η υπόθεση αγγίζει την ευπαθή ομάδα των νεφροπαθών και αφορά...στην παντελή απουσία ελέγχων των οικονομικών των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και των συνεργασιών τους με ιδιωτικά κέντρα και αποκαλύφθηκε μετά από έρευνες του σώματος δίωξης οικονομικού εγκλήματος. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ως γνωστόν, οι νεφροπαθείς υποβάλλονται τακτικά σε αιμοκαθάρσεις στα σχετικά κέντρα. Με προεδρικό διάταγμα, το 225/2000, προβλέφθηκε ότι οι ιδιωτικές αυτές μονάδες πρέπει να συμβάλλονται και να συνεργάζονται με ένα δημόσιο νοσοκομείο. Στο πλαίσιο αυτό, το νοσηλευτικό ίδρυμα υποχρεούται να παρέχει στη μονάδα και στον ασθενή το απαιτούμενο προσωπικό και – κυρίως - τα μηχανήματα, που πιθανώς να μην διαθέτει ο ιδιώτης. Από την πλευρά της, η ιδιωτική επιχείρηση πρέπει να αποδίδει στο νοσοκομείο το 5% των εσόδων ανά συνεδρία. Μάλιστα, τα χρήματα αυτά πρέπει να κατατίθενται σε ειδικό λογαριασμό. Τι διαπίστωσε η έρευνα του ΣΔΟΕ;

Ότι από τότε που ισχύει το συγκεκριμένο καθεστώς, δηλαδή τα τελευταία δέκα χρόνια, τα ιδιωτικά αυτά κέντρα δεν έχουν καταβάλει ούτε ένα ΕΥΡΩ στα νοσοκομεία, με τα οποία είναι συμβεβλημένα! Τι σημαίνει αυτό για τα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα;

Αν υπολογίσει κανείς ότι – σύμφωνα με τα στοιχεία του συλλόγου νεφροπαθών – σχεδόν οι μισές θεραπείες πραγματοποιούνται στα ιδιωτικά κέντρα, ότι υπάρχουν περί τις 50 τέτοιες μονάδες πανελλαδικά, ότι κάθε νεφροπαθής κάνει 160 θεραπείες το χρόνο, ότι κάθε συνεδρία κοστίζει – στην καλύτερη περίπτωση – 200 ΕΥΡΩ (καθώς υπάρχουν και περιπτώσεις, ανάλογα με τα φάρμακα και τα μηχανήματα που απαιτούνται, όπου το κόστος φτάνει και τα 500 ΕΥΡΩ), και ότι ένα μεσαίου μεγέθους κέντρο πραγματοποιεί περί τις 10.000 θεραπείες κάθε χρόνο, οι απώλειες για τα νοσοκομεία από κάθε μία μονάδα φτάνουν τα 100.000 ΕΥΡΩ το χρόνο. Συνολικά, το σύνολο των ιδιωτικών θεραπευτηρίων κρατάει στο ταμεία του 5 εκατομμύρια ΕΥΡΩ κάθε χρόνο… που σημαίνει ότι στη δεκαετία έχουν χαθεί κοντά στα 50 εκατομμύρια ΕΥΡΩ (οι τιμές προφανώς δεν ήταν οι ίδιες όλες τις χρονιές, αν όμως υπολογίσουμε και τους τόκους για αυτά τα χρήματα, το ποσό προσεγγίζει αυτό το ύψος).

Δηλαδή, με τα χρήματα αυτά από κάθε χρονιά, θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν οι αιμοκαθάρσεις ακόμα 160 νεφροπαθών για το επόμενο έτος!

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη ελέγχονται κέντρα στην Αθήνα και οι έρευνες του ΣΔΟΕ επεκτείνονται σταδιακά και σε μονάδες αιμοκάθαρσης σε όλη την Ελλάδα.

του Νεκτάριου Β. Νώτη