“Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξη το λαδόξυδο”

Η πρόσφατη ήττα της Μέρκελ στο Αμβούργο και μάλιστα με μεγάλη διαφορά απ’ τους σοσιαλδημοκράτες, θα δώσει το φιλί της ζωής στους αποτυχημένους ηγήτορες του ΠΑΣΟΚ και με το γνωστό τρόπο, τα παπαγαλάκια θα μας δώσουν την ελπίδα που γεννιέται, από την σοσιαλιστική στροφή της ηγέτιδας Γερμανίας.

Ο σοσιαλιστικός άνεμος και πάλι θα σαρώσει τους αντιδραστικούς και κακούς δεξιούς, που ευθύνονται για το κατάντημα της Ευρώπης και θα επαναφέρει, τα σοσιαλιστικά προτάγματα περασμένων δεκαετιών.

Φυσικά το ότι ο ηγετίσκος Στρόσκαν είναι...σοσιαλιστικού προσανατολισμού θα το περάσουν στο «ντούκου». Το ότι όλα τα καθεστωτικά καθάρματα των Αραβικών λαών της μεσογείου είναι σοσιαλιστικά δεν θα ειπωθεί, όλα για το σώσιμο του Καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ. Η σφαγή των Λίβυων απ’ το σοσιαλιστή Καντάφι παραδοσιακό φιλαράκι του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται ούτε να παίξει στα ΜΜ"Ε" ούτε και ο Αντώνης να το κάνει θέμα. Η μεγάλη «γαργάρα». Αλήθεια η σοσιαλιστική διεθνής καταδίκασε το καθεστώς Μουμπάραγκ ή ακόμη περιμένει τις εξελίξεις, μάλλον θα πρέπει να θυμηθούμε και τον βίο και την πολιτεία του Τσαουσέσκου. Αφού ακόμα δεν έχουμε τρελαθεί πάλι καλά.

Αυτά φυσικά δεν δικαιολογούν ότι ανακάλυψα την πυρίτιδα, είναι χιλιοπαιγμένες φαρσοκωμωδίες που δεν θα πείσουν κανένα.
Εκείνο που έρχεται σαν καινούριο και λυτρωτικό για το σάπιο κατεστημένο είναι η διαφοροποίηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου απ’ την κεντρική πολιτική θέση του κόμματος της ΝΔ.

Η ΝΔ έχει τονίσει ότι αποκλείεται η συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας όποτε και αν γίνουν εκλογές.
Ο φίλτατος Δημήτρης όμως δεν αποκλείει κάτι τέτοιο με προϋποθέσεις.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η διαφοροποίηση;
Τι λέει γι’ αυτό η ΝΔ;

Αν στο εγγύς μέλλον δούμε και ανάλογη διαφοροποίηση του Ευάγγελου Βενιζέλου απ’ τη μεριά του ΠΑΣΟΚ τότε τα ερωτήματα έχουν απάντηση.
Προετοιμάζουν μικτό κυβερνητικό σχήμα με Δημήτρη ή Βαγγέλη. Το ποιος απ’ τους δύο θα εξαρτηθεί απ’ το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο.
Επιστημονικό σενάριο; Μπορεί, έχουμε δει όμως και πιο περίεργα στη χώρα των θαυμάτων την Ελλάδα.

Η Ελληνική κοινωνία αφού πρέπει να καταπιεί το χάπι της συγκυβέρνησης, για το καλό του τόπου δεδομένων των δύσκολων καταστάσεων, είναι πιο εύκολο να αποδεχτεί σαν πρωθυπουργό τον ένα ή τον άλλο. Το προφίλ του Δημητράκη είναι από χρόνια φτιαγμένο, ο ήρεμος, διαλλακτικός και συναινετικός πολιτικός που μπορεί να συνθέσει, αντίθετες πολιτικές σε διεξοδικές λύσεις.

Ο Βαγγέλης απ’ την άλλη αφού κινήθηκε ανόητα και βιαστικά στην διαμάχη του με τον Παπανδρέου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έκτοτε έχει επιδείξει συμπεριφορά υποταγμένου και πρόθυμου συνεργάτη.
Το πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας δεν ανάγεται πλέον σε ιδεολογικό αλλά σε διάσωσης του πολιτικού προσωπικού δεδομένων και των «αποτυχιών» των εξεταστικών επιτροπών.
Αυτή η πιθανή λύση ίσως αφήσει και εκτός βουλής την Ντόρα και τον Κουβέλη.

«Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξη το λαδόξυδο».
Έχουμε επιλογή, Δημήτρη ή Βαγγέλη. Βέβαια η πολιτική μας επιλογή δεν θα έχει ιδεολογικό χαρακτήρα αλλά ποιος νοιάζεται τώρα γι’ αυτό, όλα για να σωθεί το πολιτικό μας σύστημα.
Την υγειά μας νά'χουμε και τους μεγάλους πολιτικούς διανοητές Ανδριανόπουλο και Μάνο.
γράφει o Κλεισθένης

από το Ιδεοπηγή