Ένα παραμύθι για να ξυπνήσουμε...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια όμορφη χώρα που την έλεγαν γΕλλάδα.
Την χώρα αυτή την κυβερνούσαν πολιτικοί που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η δική τους προβολή και καλοπέραση. Ήθελαν να κυβερνούν τη χώρα, να απομυζούν τον πλούτο της και με λίγα λόγια να περνάνε ζωή χαρισάμενη.

Κάποτε η γΕλλάδα λόγω της απαράδεκτης πολιτικής που ασκούσαν οι πολιτικοί της βρέθηκε στο στόχαστρο των διεθνών κερδοσκόπων δανειστών της και τα πράγματα αγρίεψαν.

Τότε οι πολιτικοί που έτυχε να την...κυβερνάνε τη χώρα, (και οι άλλοι το ίδιο θα έκαναν), αποφάσισαν να υποθηκέψουν το μέλλον του λαού τους, να ξεπουλήσουν τη ζωή των γενεών που έρχονται, να διαλύσουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των υπηκόων της, με μοναδικό αντάλλαγμα τη διατήρηση των δικών τους δικαιωμάτων και της κοινωνικής τους θέσης.

Επειδή περίμεναν την αντίδραση των γΕλλήνων έθεσαν αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο "καναπέδες". Αυτό το σχέδιο που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον τα τελευταία 40 χρόνια βασίζεται στην ύπνωση των γΕλλήνων. Η ύπνωση επιτυγχάνεται εύκολα με την διαφήμιση φθηνών και αναπαυτικών καναπέδων, με την προβοκάτσια των συγκεντρώσεων ενάντια στις αποφάσεις τους, με την χρήση των νόμιμων ΜΑΤ και των παράνομων γνωστών αγνώστων (αστυνομικοί σε διατεταγμένη υπηρεσία), με την στρατευμένη ελεύθερη τηλεόραση, με τους μεγαλο- δημοσιογράφους υποτακτικούς τους, με τους υπουργούς και βουλευτές τους "ναι σε όλα" , με τους ψηφοφόρους "δεν υπάρχει άλλη λύση".
Και τα κατάφεραν περίφημα.

Ο λαός αραχτός στον βελούδινο καναπέ του περιμένει τη λύση απ΄τους άλλους, οι άλλοι προτιμούν την καφετέρια αντί για την πορεία, οι συνδικαλιστές δεν μπορούν να εναντιωθούν στα πολιτικά αφεντικά τους, οι λίγοι που εξακολουθούν να αγωνίζονται δεν φτάνουν.
Και όχι μόνο δεν φθάνουν, αλλά και δέχονται ανελέητη κριτική.
Κριτική απ΄τον δικό μου καναπέ γιατί ήταν λίγοι, κριτική απ΄τον δικό σου καναπέ γιατί δεν ήταν όσο χρειάζονταν αγωνιστικοί, κριτική απ΄τον καναπέ του άλλου ότι ήταν διασπασμένοι.

Την άλλη μέρα, όταν έληγε η απεργία των δημοσιογράφων, εμείς πάλι αραχτοί στους καναπέδες μας ενημερωνόμαστε για τα σπασίματα των βιτρινών, για τις μολότοφ, για την αποτυχία περιφρούρησης της πορείας.
Και έτσι τους ξανακρίνουμε...

Επειδή φαντάζομαι ότι δεν σας αρέσει το παραμύθι μου, επειδή εσείς κάνετε ότι μπορείτε για να αλλάξετε τα πράγματα, επειδή ο δικός σας καναπές δεν είναι καθόλου άνετος, επειδή εσείς δεν είστε πιόνια στα χέρια άχρηστων πολιτικών, επειδή εσείς δεν τους ψηφίσατε ποτέ (ή έστω δεν θα τους ξαναψηφίσετε), διαβάστε με αλλόκοτη δύναμη το παραμύθι και,
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ.

από το SakTsak