Αγωνία στην πλούσια Μεσόγειο

Καθότι οι ημέρες που ζούμε εντείνουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς για θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας και όχι μόνο, θα τεθεί επί τάπητος η ενεργειακή διαμάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη στη λεκάνη της Μεσογείου. Κατ’ αρχήν εάν ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι οι ξεσηκωμοί και οι ρομαντικά όμορφες διαδηλώσεις, που λαμβάνουν χώρα σε κράτη που βρέχονται από αυτή, προτιμότερο θα ήταν με την κατάρα σας για τα σενάρια συνομωσίολογίας να μην κάνετε τον κόπο να μπερδευτείτε με αυτά.

Η ιστορία επιτυχώς διδάσκει ότι πίσω από αγγελικά πλασμένες λέξεις όπως..."ξεσηκωμός", "λαϊκή οργή", "μάχη ενάντια στο θεοκρατισμό" κλπ, κρύβονται συμφέροντα, το μέγεθος των οποίων δεν μπορούμε να διανοηθούμε. Υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι πίσω από ένα απολυταρχικό καθεστώς που κυβερνούσε επί 20 και πλέον έτη, δεν ακολουθεί κάτι παρόμοιο;

Αφήστε την ουτοπία του ευφάνταστου τέλειου και όταν αντικρίσετε στο χάρτη τη μεσόγειο θάλασσα, αρχίστε να έχετε την ίδια εικόνα που μέχρι πρότινος είχατε διαμορφώσει για τον Περσικό Κόλπο. Αμύθητοι θησαυροί κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου αναμένουν τον "αποκλεισμό" τους. Παράλληλα, οι αμερικάνικοι κολοσσοί σε ημέρες κρίσης και αποσταθεροποίησης στη μέση ανατολή- ένεκα Ιράν- βρήκαν μία νέα και σίγουρα άκρως κερδοφόρα όαση.

Δε χρειάζεται να ακολουθηθεί πια ο τρόπος δράσης του Ιράκ ή του Αφγανιστάν... Για ποιο λόγο πια να γίνεται πόλεμος, δηλαδή απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό, δαπάνες και προβλήματα στην εξωτερική πολιτική λόγω αντιδράσεων από άλλες δυνάμεις; Ανατροπή των ισχυόντων καθεστώτων ή εκφοβισμός των ήδη υπαρχόντων και όλα μετατρέπονται ιδανικά. Εξόρυξη με το μικρότερο δυνατό ποσοστό εκμετάλλευσης από τη δικαιούχο χώρα και ο πλούτος των εταιριών γιγαντώνεται.

Σε αυτό το σημείο τίθεται ένας μεγάλος προβληματισμός... η ενεργειακή υπερδύναμη-αντίπαλο δέος των Η.Π.Α. που λέγεται Ρωσία, απλά θα παρακολουθεί τις εξελίξεις; Οι αντίστοιχες εταιρίες ρωσικών συμφερόντων δε θα τολμήσουν να κάνουν ούτε βήμα; Εάν όχι, τότε θα αναφερόμαστε στη μεγαλύτερη επιτυχία των Η.Π.Α. όσον αφορά τον ενεργειακό ανταγωνισμό με τη Ρωσία.

Με σχετική ανυπομονησία αναμένεται η όποια απάντηση της Ρωσίας, η οποία δεν έμεινε ποτέ στην ιστορία απλός θεατής των εξελίξεων. Για όσους θυμούνται το 2003 στον πόλεμο του Ιράκ, επικεντρώθηκε κυρίως στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων γύρω από την Κασπία, ακόμη και με ανατροπές κυβερνήσεων χωρών από όπου περνούσαν οι αγωγοί. Σίγουρα στις μέρες μας, ενεργειακά, ασχολείται με την εκμετάλλευση της Αρκτικής, αλλά δε θα μπορούσε να παραβλεφθεί η "μάχη" της Μεσογείου. Το φοβερά ειρηνικό σενάριο της συμφιλίωσης κάτω από κοινά συμφέροντα, μάλλον ανήκει σε σφαίρα φαντασίας.

Η ήρεμη Ελλάδα, μάλλον, δεν προέβαλλε αντίσταση στις όποιες απαιτήσεις των συμφερόντων. Κατά πόσο βέβαια είναι έτοιμη να πράξει κάτι σχετικό αφήνεται στην κρίση σας. Οι εποχές άλλαξαν και μαζί με αυτές και η χάραξη μιας νέας πολιτικής, αυτής της "ενέργειας". Υπηρετούμε ή όχι συμφέροντα ως είλωτες θα το αναδείξει η ιστορία, αλλά αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα χλιαρές αντιδράσεις, μάλλον δεν τολμούμε να πάρουμε το ίδιο ρίσκο με την Αίγυπτο και τους ομοιότυχούς της.

Την ίδια στιγμή που οι "ανεξάρτητοι" ελληνικοί τηλεοπτικοί δίαυλοι μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις του… "τι φαίνεται", οι αραβικοί λαοί της μεσογείου ζουν στιγμές αβεβαιότητας και μάλλον κοροϊδίας για την επόμενη ημέρα της εξέγερσις τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο όχλος μπορεί να χρησιμοποιείται ως πιόνι σε ενεργειακά συμφέροντα. Μακάρι, τουλάχιστον, να πετύχουν ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολίτευμά τους, γιατί το ενεργειακό παιχνίδι απλά... χάνεται.
Άραγε η ήσυχη Ελλάδα τι θετικές αλλαγές πετυχαίνει στη δομή της;

από το μάτι