Περί οδών και… διοδίων

Απ’ τον αραμπά στο κάρο κι ύστερα στο αυτοκίνητο. Μας ήρθε βαριά η πρόοδος, και το αυτοκίνητο «υπό διωγμόν» στην Ελλάδα. Με τέλη, καύσιμα και διόδια, με τη γραφειοκρατία επιβραδυντική και δραχμοβόρα για έναν εκτελωνισμό και τον φορτηγατζή με «λαδωτήρι» στο χέρι να παίρνει σειρά για τα «χαρτιά». Με τη λακκούβα θανάσιμο εχθρό του να χάσκει σε αδιάφορα μάτια πολιτικών, τοπικών και… ευρυζωνικών, που «παίζουν» μόνο όταν τα ρουθούνια τους οσμιστούν ψήφο. Είχαν, βλέπεις, τον εφιάλτη της επανεκλογής-έχουν τις προτεραιότητές τους. Είχαν την αγωνία τους-νιώθουν την ηδονή της εξουσίας.

Ο (νέος) δήμαρχος ασχολείται με την…περιστρεφόμενη καρέκλα του και με την «ιδιαιτέρα» να καταγράφει τους γλειψιματίες που προσέτρεξαν για τα… σέβη τους ξεροσταλιάζοντας έξω απ’ το γραφείο του.
Ο περιφερειάρχης αναπαύεται (στις δάφνες του), μετά τον εξουθενωτικό προεκλογικό του «αγώνα» που του (απ)έφερε τη νίκη. Για τον υπουργό είναι τρίτης τάξης ζήτημα οι φονικοί μας δρόμοι.

Με την ανευθυνότητα και τον πολιτισμό του (νεο)Έλληνα ριγμένο απ’ το παράθυρο της… μερσεντέ(ς) και τα πλαστικά ποτηράκια συμπυκνωμένα στο «κόκκινο», όπου περιμένει ο κάφρος, πριν ανάψει το πράσινο. Με τους δημάρχους, κοινοτάρχες (και πολίτες) να μη σπεύδουν για μια φτυαριά χώμα, λίγη άσφαλτο κι ένα σφουγγάρι για τη μουντζουρωμένη πινακίδα της τροχαίας.

Με την απειρία τους, λοιπόν, και την κουτοπονηρία, με τη δίψα τους για χρήμα στα άδεια ταμεία και με τους εργολάβους προστατευόμενο είδος, σκέφθηκαν, συσκέφθηκαν, τα μέτρησαν, τα ζύγιασαν και τ’ αποφάσισαν. Διόδια!

Αμάθητοι οι Έλληνες, θα το (τα) χωνέψουν. Ζαλισμένοι απ’ τα γερά χτυπήματα, θα τους έρθει ανεπαίσθητο. Κι άρπαξαν τον χάρτη, κομμάτιασαν τους δρόμους σε (σχεδόν) ίσες χιλιομετρικά μερίδες και παρήγγειλαν στέγαστρα με φανταχτερά φανάρια, που το πράσινο οδηγεί στην αναγκαστική (και μισητή) «ατραπό». Κάτω απ’ τα στέγαστρα της βουλιμίας των εργολάβων για οικονομισιές. Τα στελέχωσαν με ανέργους «φορώντας» στις κοπέλες το προσποιητό χαμόγελο και στους άνδρες την επίπλαστη ευγένεια με τα «καλό δρόμο» να κλείνει τη φευγαλέα δοσοληψία και άρχισε το συστηματικό άρμεγμα.

Με υπογραφές (χωρίς τον… ξενοδόχο) των εξαφανισμένων Σουφλιάδων και τους σημερινούς αμήχανους και άβουλους μεσοστρατίς. Χωρίς διάθεση επαναδιαπραγμάτευσης με εργολάβους, που ποτέ δεν τους είδαμε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν αγκαλιά με βιομηχάνους κ.ά. «αναξιοπαθούντες». Έστησαν, λοιπόν, παγίδες μη τους ξεφύγει Ρωμιός εποχούμενος, μη χαριστούν στον επαγγελματία που «μπαινοβγαίνει», μην έχουν διαφυγόντα κέρδη οι εργολάβοι και… εκτεθεί η Πολιτεία. Για δρόμους καινούριους που «έσβησαν» τους προϋπάρχοντες γιατί χαράχτηκαν απάνω τους κι είναι παράνομο να μην υπάρχει παράπλευρος δρόμος.

Άρχισαν οι εισπράξεις, άρχισε και το πανηγύρι. Ανά 20 χιλιόμετρα, θα παίζουν με τα νεύρα σου και πάρ’ το απόφαση. Πριν το αμάξι πιάσει τελική, ξανά φρενάρισμα για το επόμενο χαράτσι. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο το ποσό, κομματιασμένο και εξοργιστικά εξοφλούμενο. Είναι τα ευρώ που δεν τα χαλαλίζεις κοιτώντας τους εθνικούς (λεγόμενους) δρόμους χωρίς πάρκα, πάρκινγκ και τουαλέτες, είναι το αίσθημα πως σου την έχουν στημένη και πυροβολούν. Μαζί σου πυροβολούν και τον τουρισμό!
Με τον «κουτόφραγκο» (που όλα τα μετράει, τα υπολογίζει και τα καταγράφει) να μας κρατάει σε απόσταση ασφαλείας, ξεγράφοντας την Ελλάδα απ’ τη λίστα προορισμών του για διακοπές. Για τα διόδια που θα του σπάσουν τα νεύρα και όχι μόνο. (Γιατί, ο Ευρωπαίος του Ι.Χ. δεν πληρώνει διόδια στη Γερμανία και, στην Αυστρία, Ελβετία, Ουγγαρία… πληρώνει μια βινιέτα και πάει όπου θέλει). Για τους… κατσικόδρομους που τον (προ)καλούμε να ρολάρει την μερσεντές του στη Χαλκιδική της εγκατάλειψης. Για την προκαταβολή για δρόμους που ΘΑ γίνουν και δεν θα χρησιμοποιήσει-λες και μας τα χρώσταγε. Για τη σπουδή μας να του τ’ αρπάξουμε «εθνικά» και ιδιωτικά. Με τον (άτροπο) ταξιτζή και τον «κατειλημμένο» Παρθενώνα, μέχρι το (αξύριστο) γκαρσόνι με τον φουσκωμένο λογαριασμό.

Έφτασες, λοιπόν, στην Αθήνα ξαλαφρωμένος από 2-3 δεκάδες ευρώ και νεύρα τεντωμένα απ’ το συνεχές σφυροκόπημα, ετοίμασε άλλα τόσα για την επιστροφή. Χωρίς (με τόσα δείγματα χειροπιαστά και τόσες εμπειρίες) να σ’ έχουν πείσει πως με τον οβολό σου δεν θα φουσκώσουν τσέπες και άλλων νόμιμων και παράνομων σύγχρονων μαφιόζων.

Στην τιμή της βενζίνης τα διόδια και θα ‘ταν δίκαιο. Ρύθμιση για τις πολλαπλές διαδρομές κι ας αφήσουν τις εξυπνάδες οι κυβερνώντες(;). Έξω απ’ τις λιμουζίνες σας, κύριοι και αφουγκραστείτε τον μεροκαματιάρη-τα διόδια ίσως θα’ ναι «το τελευταίο άχυρο της καμήλας». Βγείτε απ’ το αεροπλάνο, που ο βόμβος του σκεπάζει την κραυγή του κόσμου. Αλλιώτικα, θα δείτε συντρίμμια τις πολυτελείς παράγκες των διοδίων παρασυρμένων απ’ τη λαϊκή οργή. Θα δείτε μέτωπο (μετά ή άνευ Γκλέτσων), που ακόμα και την (αμαρτωλή) ΔΕΗ δεν θα (σας) πληρώνει, είτε αυτήν χωρίς την ΕΡΤ.

Του Θανάση Νικολαΐδη