Κοινωνία όπου ο ένας κλέβει τον άλλο...

Το 52% των εσόδων του κράτους συνεχίζει να αφορά τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Το ποσό αυξήθηκε τον τελευταίο χρόνο αντί να μειωθεί. Το μέσο δηλωθέν εισόδημα των μισθωτών έφτασε τις 19.234 ευρώ.

Των συνταξιούχων τις 15.885 ευρώ. Όσο, περίπου και δικηγόρων μας που πένονται. Των συμβολαιογράφων μας όμως επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια φοροδιαφυγής, το μέσο δηλωθέν εισόδημα ξεπερνά τις 50.000 ευρώ.

Όπερ, όποιος μπορεί να κλέψει κλέβει...και χάρη στο διαφθαρμένο πελατειακό κράτος μπορούν πολλοί...

Δεν είναι μόνο αυτά.
Το ταμείο το δημοσιογράφων καταχράται τους κοινωνικούς πόρους του αγγελιοσήμου, αλλά ποιούμε τη νήσσα μήπως περάσει η καταιγίδα και λόγω της εγγύτητας προς την εξουσία, περάσουμε την θάλασσα αβρόχοις ποσί...
Ένας φίλος μου στρατιωτικός με ενημέρωσε χθες πως το δικό τους ταμείο έχει κοινωνικό πόρο, που είναι ένα ποσοστό επί του ύψους των εξοπλιστικών δαπανών των ενόπλων δυνάμεων.

Κάποιος άλλος γνωστός τραπεζικός που φτιάχνει την οικογενειακή δήλωση μου διηγιόταν για τη διαφορά που προκύπτει σ’ αυτήν σε ό,τι αφορά τα εισοδήματα τα δικά του και της συζύγου του που είναι μηχανικός εξαιτίας κάποιων αφορολόγητων ορίων της επαγγελματικής της κατηγορίας...

Αν ψάξουμε θα βρούμε άπειρους τέτοιους άδηλους κοινωνικούς πόρους, απαλλαγές και χαριστικές συμβάσεις..

Κοινωνία όπου ο ένας κλέβει τον άλλο...
Η εικόνα που παρουσιάζουμε ως κοινωνία μοιάζει με αυτή μιας παρέας που κάθεται γύρω από ένα τραπέζι και ο καθένας από εμάς έχει τα χέρια του χωμένα στις τσέπες των διπλανών. Ο καθένας ξαλαφρώνει στη ζούλα τις τσέπες των άλλων, ενώ οι άλλοι τις δικές του.

Το αποτέλεσμα είναι ένα χάος «διοδίων» δίκην μιας επίφασης «αναδιανομής» πλούτου που δημιουργεί πολλές αδικίες και προκαλεί ασφυκτικές συνθήκες στην παραγωγή πραγματικού πλούτου.

Εν τω μεταξύ στο τραπέζι κάποιοι των μετεχόντων δεν έχουν τα χέρια τους στις τσέπες των άλλων, αλλά απλά τις δικές τους τσέπες εκτεθειμένες στα χέρια των άλλων. Αυτοί όμως δεν εκπροσωπούνται στα πολιτικά και συνδικαλιστικά λόμπι...

Η κατάργηση των προνομίων των κλειστών επαγγελμάτων και καταχρηστικών συνθηκών στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ που απολαμβάνουν μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας είναι άδικη και λειτουργεί σε βάρος της κοινωνίας και του μέλλοντος των παιδιών μας...
Δυστυχώς οι ενδείξεις συγκλίνουν πως οι προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας μέσω της κυβέρνησης είναι να πετύχει συμβιβασμούς με τις συντεχνίες και να παραπλανήσει την τρόικα, με σκοπό απλώς να καταφέρει να εκταμιεύσει την τέταρτη δόση. Αυτό δείχνουν οι πρώτες ενδείξεις του διαλόγου με τα φαρμακεία αλλά και η στάση των επιμέρους υπουργών για τις συντεχνίες που θεωρούν πολιτική πελατεία τους...

Ο μόνος θεσμός που υπερασπίζεται την ισοπέδωση αυτού του χάους των προνομίων προς το παρόν είναι το μνημόνιο. Από εδώ πηγάζει ένα μεγάλο μέρος της αντιμνημονιακής μόδας που κατακλύζει και δονεί τα αισθήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ή μάλλον του κομματιού αυτού της ελληνικής κοινωνίας που έχει φωνή και είναι σε θέση να διαμορφώνει την κοινή γνώμη...

Το μνημόνιο...
Η στήλη θεωρεί πως το μνημόνιο είναι μια άδικη συνθήκη που συνέραψαν κάποιοι λογιστές. Παρ΄ όλα αυτά ελλείψει οποιουδήποτε εθνικού σχεδίου αλλά και της θέλησης της ηγεσίας της κοινωνίας για να δημιουργήσει κάτι ανάλογο, είναι το μόνο σχέδιο που μάχεται το χάος των δικαίων ή άδικων προνομίων μιας κοινωνίας με χαρακτηριστικά τριτοκοσμικών δομών...

Το μνημόνιο στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει με ετοιματζίδικο κοστούμι που προορίζεται για κάποιον δυσμορφικό.

Οι πολιτικές σκοπιμότητες του Στρος Καν στη Γαλλία και την Ευρώπη τον κάνει να θέλει να εμφανίσει μια επιτυχία στην Ελλάδα με οποιοδήποτε κόστος. Αυτό κάνει το ΔΝΤ αρκετά πιο υποχωρητικό. Για όσους επιθυμούν μια Ελλάδα με κοινωνία πολιτικών και όχι «κολλητών» και ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο, αυτό δεν αποτελεί θετική εξέλιξη... Τουναντίον απ’ ό,τι πιστεύει η αντιμνημονιακή μόδα.

Χρόνια Πολλά και καλή χρονιά...

από το capital