Οι Γερμανοί έβρισκαν πάντα συνεργάτες!

Οι Γερμανοί είναι ένα έθνος που έχει πολλά προτερήματα. Είναι εργατικοί, υπάκουοι και αποφασιστικοί όταν πρέπει να πετύχουν έναν στόχο.

Από την εποχή του Μέγα Φρειδερίκου που έδωσε όραμα μεγάλου έθνους στην τότε σχεδόν αδιάφορη "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία", αφού ισοπεδώθηκε από τον Μέγα Ναπολέων, αναστηλώθηκε έφτασε με το Β’ Ράιχ έξω από το Παρίσι για να ξανακαταστραφεί στο Α’ Π.Π., για να φτάσει μερικά χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα για να ισοπεδωθεί από τους Σοβιετικούς και να χτιστεί από το μηδέν στην οικονομική υπερδύναμη που είναι σήμερα.

Το ελάττωμα τους, είναι κι αυτό πάνω στο... οποίο όμως έχτιζαν και ξανάχτιζαν το έθνος τους, τους ο σωβινισμός κι ο ιμπεριαλισμός. Στην αναζήτηση τους για να βρουν χώρο στο παγκόσμιο αγγλοσαξωνικό γίγνεσθαι, έπρεπε πάντα να έχουν ζωτικό χώρο, με όλα τα γνωστά αποτελέσματα που είχε αυτή τους η επιδίωξη για τα κράτη που ήταν στην σφαίρα επιρροής τους. Γίνονται πάντα βασιλικότεροι του βασιλέως, στο θέμα του Ιμπεριαλισμού σε σύγκριση με τους Αγγλοσάξωνες που κρατούν τα σκήπτρα της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Στην Ελλάδα αντίθετα η ξενόφερτη κρατική νοοτροπία που μας επιβληθεί στο αναγεννημένο έθνος δημιούργησε δύο σώματα στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό που αποκαλούμε έθνος κι αυτό από αποκαλούμε κράτος. Το Ελληνικό Κράτος δεν είναι η έκφανση του ελληνισμού. Της εργατικότητας, της πρωτοπορίας, της συμμετοχής στα κοινά, της αδούλωτης επαναστατικότητας που μας έφτασε μέχρι το 1912 και το 1940, έκτοτε μάλιστα ο κρατισμός υπερίσχυσε της ψυχής. Πάντα βλέπαμε το κράτος ξένο, μετά όμως τον πόλεμο κι η πολιτική ελίτ άρχισε να βλέπει το έθνος ως ξένο σώμα για το κράτος.

Από την φοροδιαφυγή, μέχρι την "απλή" διαγραφή των κλήσεων υπήρχε μεταξύ μας μια κοινή ανομολόγητη αλήθεια, ότι το κράτος δεν είναι δικό μας, δεν νοιώθουμε αλληλέγγυοι με το κράτος και το αντίστροφο.

Οι ΕΛΛΗΝΕΣ από την αρχαιότητα μέχρι την Ορθοδοξία είχαν την κοινωνία ως υπέρτατο αγαθό ενός ελεύθερου πολίτη, ειρήσθω εν παρόδω εδώ, πριν βρίσετε, δεν εννοώ τους Παπάδες αλλά την Ελληνική μεταφυσική έννοια της διαχρονικότητας του "κοινωνείν", τότε ήταν η Εκκλησία του Δήμου και αργότερα η Εκκλησία του χωριού, το κοινό σημείο αναφοράς που είχαν οι "αγράμματοι" Έλληνες ως "βουλή-κοινή μοίρα" κατά την σκλαβιά, η Ορθοδοξία δεν είναι "επίσημη" θρησκεία όπως θέλουν οι Ιερώνυμοι, είναι Εκκλησία. Αν δεν είναι Εκκλησία θα αποσυντεθεί, γιατί δεν υπάρχει Πάπας να την κρατήσει.

Τα πολιτικά βδελύγματα, όπως ο Πάγκαλος λοιπόν, ήταν αυτοί που μας κυβερνούν εδώ και τριάντα χρόνια. Είναι αυτοί που μας έχουν δημιουργήσει την αποστροφή μας για τα κοινά. Οι πολιτικές ελίτ που κυβερνούσαν το κράτος με τον αμοραλισμό και την ψυχολογική βια που τους έδινε η εξουσία. Η μόνη διαφορά που επέφερε η μεταπολίτευση ήταν ότι έβαλε και τους πρόθυμους της αριστεράς στο παιχνίδι, τους ιδεολόγους τους έφαγε η μαρμάγκα. Τα κόμματα δεν είναι αντίπαλοι αλλά συνεργάτες στης εξουσία. Αλλάζουν θέσεις στην κοινόχρηστη καρέκλα του Πρωθυπουργού, κανείς δεν μπαίνει αν δεν εγκριθεί από τον ελέω θεού αρχηγό του κόμματος. Αυτό εξηγεί και την συνέχεια των πολιτικών δυναστειών. Είχε πει χαρακτηριστικά κατά την πρώτη εκλογή του υιού του ο περιχαρής κι υπερήφανος πατήρ Βαρβιτσιώτης ότι "τα τελευταία 100 χρόνια υπάρχει πάντα ένας Βαρβιτσιώτης στην βουλή".

Η πολιτική ελίτ λοιπόν δεν έχει άλλο τρόπο επιβίωσης πέρα από την διατήρηση της στην εξουσία, με κάθε κόστος. Αυτή όμως κοστίζει και πολιτικά αλλά κι οικονομικά. Πολιτικά χρειάζεται την έγκριση των ισχυρών οικονομικά χωρών πρωτίστως των ΗΠΑ και δευτερευόντως της Ε.Ε.δηλαδή της Γερμανίας. Αφού δηλαδή ζουν αποκομμένοι από το λαό βρίσκουν άλλον! Μόλις δεχτούν την πολιτική έγκριση της global governence που λέει κι ο ΓΑΠ, έρχεται κι η οικονομική βοήθεια. Υποβρύχια, αεροδρόμια, μετρό, SIEMENS, ολυμπιακοί αγώνες γίνονται τα οικονομικά τιμολόγια για να εισρεύσει το ζεστό χρήμα σε αυτή την πολιτική νομενκλατούρα. Όλα είναι νόμιμα! Αλλά είναι κι ηθικά;

Αν δεν έχουν κι επιχειρηματίες να διεκπεραιώσουν τα έργα αυτά, τους δημιουργούν! Δείτε γύρω σας μόνο ποιοι είναι οι πέντε ακατονόμαστοι Μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ελλάδα! Κάντε google να δείτε τι ήταν πριν από 30 χρόνια και δείτε πχ πραγματικούς επιχειρηματίες που δούλεψαν για να αποκτήσουν κάτι και το αξίζουν, να μένουν εκτός της πίτας. Γιατί δεν είναι κακή η επιχειρηματικότητα, η διαπλοκή είναι μεμπτή.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι το τέλος της διανομής του πλούτου της χώρα προς τα πάνω. Μέχρι τώρα αγόραζαν δάνεια από το αέρα και τον πλούτο του ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας. Χρηματιστήριο, ομόλογα, θαλασσοδάνεια έφθασαν στα όρια τους. Τώρα αλλάζουν πλέον λαό, όπως αλλάζει το φίδι το δέρμα του. Αυτός ήταν κι ο λόγος της εσπευσμένης ψήφισης του νόμου περί Ιθαγένειας (Αλήθεια τι κάνει ο Άδωνις με τις υπογραφές; Τον κατάπιε το μνημόνιο;) κι ο βασικός λόγος της υπογραφής του μνημονίου. Το μνημόνιο δεν ήρθε λόγο της κρίση, ήταν στρατηγική επιλογή από την ημέρα εκλογής του ΠΑΣΟΚ.(εδώ) Πουλάνε τα ασημικά της χώρας για να σώσουν το τομάρι τους, μισθοί γαλέρας ή ανεργία, ακίνητα δημοσίου, ξεπούλημα κερδοφόρων και μη ΔΕΚΟ, διάλογος παραχωρήσεων με Τουρκία και Σκόπια. Πουλάνε ακόμη και το ίδιο το χρέος με το οποίο πλούτισαν! Ανταλλάσσουν τα άχρηστα πλέον Ελληνικά ομόλογα μα ενυπόθηκα δάνεια!

Συνωστίζονται σαν τα ποντίκια, σε βυθιζόμενο πλοίο, στην αλυσίδα της άγκυρας για να σωθούν! Είναι όλα καλώς προσχεδιασμένα κι οργανωμένα, ακόμη και το δήθεν δίλημμα των εκλογών ήταν μέσα στο σχέδιο ήδη από τον Μάιο για να κάμψουν τις τυχών αντιδράσεις. Από την Αριστερά μάλιστα που περίμεναν εκ παραδόσεως τις αντιδράσεις είχαμε άμεση διάσπαση του αντιμνημονιακού μετώπου με πεμπτοφαλλαγγίτη τον Κουβέλη και τους συντρόφους του. Έχει και κόρη να τον διαδεχτεί, να μην έχει κι αυτός "τζάκι"; (Για την ιστορία, να πούμε ότι η κόρη του Φώτη Κουβέλη, δικηγόρος στο επάγγελμα, ήταν πρώτη στη λίστα του συνδυασμού “Δικαίωμα στη Πόλη” και από το νέο έτος θα δίνει τον αγώνα από την πλατεία Κοτζιά για μια καλύτερη Αθήνα). Κοιτά να δεις που συμπάθησα και τον Τσίπρα μετά από αυτό!

Όσο για τον Σαμαρά δεν τον περίμεναν και τους ήρθε λίγο ξαφνικό. Δεν ξέρω αν ο Σαμαράς το κάνει γιατί το πιστεύει ή το κάνει για να συγκρατήσει την οργή του κόσμου, αυτό θα το δείξει ο χρόνος, αλλά μια αμηχανία την έχει προκαλέσει.

Οι επιθέσεις κι η πίεση να συμμορφωθεί ο Σαμαράς δείχνουν να έχει εγκλωβιστεί, όχι ο Σαμαράς αλλά ο ίδιος ο Παπανδρέου και τα εξαπτέρυγα του!

Ο Σαμαράς και το κατάπτυστο, γι αυτούς, επιτελείο του πρόλαβαν ήδη από τις 7 Ιουλίου να δείξουν στον κόσμο τα ελαττώματα και τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής του μνημονίου. Επιγραμματικά να αναφέρω, ύφεση, πληθωρισμό, έλλειμμα 11% κι όχι 8%, ανεργία, υπανάπτυξη.

Αν σήμερα ο Παπανδρέου πρέπει να κάνει κάνει άμεσες, έστω, τροποποιήσεις στην πολιτική αδιεξόδου του μνημονίου δεν μπορεί! Γιατί θα θεωρηθεί ως δικαίωση του Σαμαρά! Αυτό για να γίνει χρειάζεται πολιτικό θάρρος, τομέας που δεν διακρίνεται ιδιαίτερα ο κ. Παπανδρέου μια και τα βρήκε όλα έτοιμα, λόγω του ονόματος του. Βλέπουμε λοιπόν ένα θέατρο του παραλόγου, στην προσπάθεια της ελίτ, να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χρεοκοπημένης χώρας, χωρίς να αλλάξουν οι πολιτικοί που προκάλεσαν την χρεωκοπία!

Ο Άδωνις σκούζει στα κανάλια για τα θετικά του μνημονίου, η παρθένα Ντόρα αντιπολιτεύεται την ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ προέκυψε αντάρτισσα η Κατσέλη! Η Κατσέλη κέρδισε με τον σπαθί της να μην χαμηλώσουν οι μισθοί, αλλά να πάνε στο αστρονομικό ποσό 592,00 Ευρώ! Γλιτώσαμε το συσσίτιο, όλοι στην Γαλέρα! Καλά ο Αρσένης δεν δούλευε στο ΔΝΤ πριν γίνει πολιτικός; Άσχετο αλλά…σχετικό ε;

Έπεσε η Βαστίλη και δεν άκουσα τίποτα;

Ο Σαμαράς δεν έχει άλλη επιλογή από το να κρατήσει την γραμμή που ακολουθεί. Να μην υπακούσει τις Σειρήνες της Εσπερίας να μείνει ελεύθερος. Δεν είναι στείρα η ανυπακοή του όπως του ΚΚΕ, έχει πρόγραμμα. Έχει επιλέξει τον δύσκολο δρόμο, αν κρατηθεί θα δικαιωθεί, αν υποχωρήσει θα κάνει παρέα στον Καραμανλή.

Ο Γιώργος και τα εξαπτέρυγα του, έχουν παγιδευτεί στην υπεροψία και τον βοναπαρτισμό τους, δεν ξέρω τι άλλα πολιτικά αποθέματα κι ερείσματα έχουν πια στην κοινωνία, αν και οι τελευταίες εκλογές δεν δικαίωσαν την άποψή μου ότι ήρθε ήδη η φθορά τους, ελέγχουν τα μέσα, τους συνδικαλιστές, το κράτος. Θα πέσουν δύσκολα κι ίσως καθόλου (συγκυβέρνηση).

Αλλά η ομιλία της Μέρκελ στην Γερμανική βουλή στην οποία έδωσε εύσημα στον κ.Παπανδρέου κι κατηγόρησε τον Σαμαρά ότι, αν και ομοϊδεάτης της είναι κατώτερος των περιστάσεων, μου απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι πάντα οι Γερμανοί θα βρίσκουν συνεργάτες στην Ελλάδα κι οι λίγοι οι τρελοί θα παίρνουν τα βουνά.

Αυτά για συζήτηση. Δεν επικαλούμαι καμία αυθεντία, δέχομαι τον αντίλογο, να διορθώσω τα λάθη μου, δίνω μόνο το έναυσμα για συζήτηση.

Βιβλιογραφία:

(επειδή εγώ δεν γεννήθηκα με παρθενογέννεση όπως ή Ντόρα, διάβασα για να γράψω ιδού λοιπόν)

http://anarmodios.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_239_31/05/2009_316814

http://tyxaios.blogspot.com/2010/11/blog-post_08.html

Εφημερίδα Η Βραδυνή της 23/11/2010

από το netakias