O νεαρός γιατρός εκ Ρουμανίας επέστρεψε πια στην Ελλάδα, και λόγω νοσταλγίας έκοβε βόλτες και στη γενέτειρα. Πετυχημένος και καταξιωμένος χειρούργος με πείρα στο εξωτερικό, απασχολούνταν λέει σε κάποιο ιδιωτική κλινική των Αθηνών όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του κάνοντας εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς. Τον είχα χαμένο από χρόνια, και αναρωτιόμουν που ήτανε. Η επανεμφάνιση ήταν εντυπωσιακή.Είχε και μια παιδική φιλία με τον Λαλιώτη έλεγε, κολλητός δηλαδή, και όπως διέδιδε και ο ίδιος στα καφενεία της γενέτειρας (βοηθούσε όσο μπορούσε ο καημένος και τα παιδιά της επαρχίας), είχε και κάμποσους διορισμούς στην τσέπη, με κάποιο μικρό αντίτιμο βέβαια (βοήθαγε και ο Λαλιώτης για να λαδωθεί ο σκουριασμένος μηχανισμός). Όποιος προλάβει πρόλαβε.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι ήταν πολλοί, 5 εκατομμύρια πήγαινε ο διορισμός, και σύμφωνα με το καφενείο, ο νεαρός χειρούργος άφησε την γενέτειρα με κάποιο σεβαστό κέρδος, όλα μετρητά βέβαια (και χωρίς απόδειξη), αφήνοντας τους δυστυχείς γονείς να περιμένουν τηλέφωνο από το υπουργείο. Το κόλπο αποκαλύφτηκε όταν η ίδια η σύζυγος του Λαλιώτη πληροφορήθηκε το σχήμα, και έστειλε στη γενέτειρα τον εισαγγελέα. Ο νεαρός χειρούργος συνελήφθη αργότερα κάπου στην Αθήνα, όπου αυτή τη φορά φορούσε ράσο, καθότι εκτός από χειρούργος ήταν λέει και αρχιεπίσκοπος Μολδοβλαχίας(!) - εσχατιά της Ορθοδοξίας μας, οδηγούσε δε και αυτοκίνητο με ειδική πινακίδα απο το Φανάρι! Δεν έγινε έκτοτε γνωστό αν η νομική υπόθεση συνεχίστηκε, για τα λεφτά βέβαια ούτε λόγος.
Ένας δεύτερος γιατρός μπήκε στη ζωή μου αργότερα, τούτος από Ιταλία, που κατέφθασε στην Βοστώνη για κάποια ειδικά σεμινάρια ιατρικής. Τον γνώρισα μέσω άλλων, και επρόκειτο για έναν πνευματώδη και ευχάριστο χαβαλέ με πολύ προσεγμένη εμφάνιση και ακριβά γούστα. Μόνον που δεν ήξερε αγγλικά ο δυστυχής, και αδυνατούσε να καταλάβει τα σεμινάρια. Μετά από κάποιες συνεννοήσεις και καλό κρασί, την αγγλική του μόρφωση ανέλαβε η σύζυγός μου. Μετά από μερικούς μήνες, και αφού είχε μάθει να παραγγέλνει και καφέ στην αγγλική γλώσσα, ο γιατρός εγκατέλειψε τα σεμινάρια και επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε περίοπτη θέση σε Ιατρική σχολή ελληνικού πανεπιστημίου. Στο βιογραφικό του, ανέφερε και την αμερικανική του εμπειρία ως "καθηγητής ιατρικής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ". Μια μέρα μάλιστα, τον είδα και στην ελληνική τηλεόραση, με τον ίδιο τίτλο, να μιλάει για τις προόδους της ιατρικής και την ανεκδιήγητη κατάσταση των ελληνικών νοσοκομείων, που φυσικά ο ίδιος θα διόρθωνε.
Και καθώς ο πρώτος γιατρός έφευγε από την Βοστώνη για ύψιστα ιατρικά καθήκοντα στην πατρίδα, κατέφθανε ο δεύτερος, τούτος εκ Πάτρας, σκοπός του οποίου ήταν να δουλέψει λίγο σε κάποιο νοσοκομείο της Βοστώνης, (όπου νά'ναι λέμε), μέχρι να τον ειδοποιήσει ο μπαμπάς του (που ήδη ήταν καθηγητής στην Πάτρα), πως η θέση του ήταν έτοιμη , καρφωτή και λαδωμένη, και να επιστρέψει το παλικάρι από τις αμερικανικές διακοπές του απευθείας στην έδρα της ένδοξης ελληνικής ιατρικής.
Δυστυχώς όμως για αυτόν, την καρέκλα διεκδικούσε (για τον γιο του) και άλλος πατρινός, ο οποίος και δόντι με την πρυτανεία είχε, αλλά ήταν και σοβαρός Πασόκος. Η κόντρα εξελίχθηκε σε αληθινό πόλεμο, με τον δικό μου στο τηλέφωνο να συζητάει με τον μπαμπά του διάφορα σενάρια εξόντωσης του ανταγωνιστή του, όπως πληρωμές, διορισμούς συγγενών του αντιπάλου σε άλλα υπουργεία, κλπ. Και τι πασοκαριό δεν κινητοποιήθηκε εκείνη την εποχή για να πάρει ο γόνος τη θέση, που τελικά όμως έχασε τη φοβερή τιτανομαχία, και επέστρεψε στην Ελλάδα άπραγος.
Δεν ακολούθησα τη συνέχεια, γιατί έκτοτε σταμάτησα να κάνω παρέα με γιατρούς, και τό'ριξα στους μουσικούς και τους κομπιουτεράδες...
Στη κεντρική φωτογραφία, ο Τσό, εμβληματική μορφή ιδρυτή κινήματος κλεπτοκρατίας και λοβιτούρας. Όπως ξέρετε, έχει τιμωρηθεί βάναυσα με αφαίρεση της πασοκικής του ταυτότητας.
από το Locus Publicus - Editorium
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου