Απεργίες για εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής;

Στην Κλαυθμώνος χθες η ΑΔΕΔΥ και άρα ο δημόσιος τομέας είχε κατεβάσει ρολά, εξαιτίας της 24ωρης απεργίας που είχε προκηρύξει ο συνδικαλιστικός φορέας αντιδρώντας στο ενιαίο μισθολόγιο και τις «αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλει το μνημόνιο».

Όλα καλά και άγια, να προσθέσουμε όμως κάποιους προβληματισμούς:

Υπάρχει κάποιος προγραμματισμός κινητοποιήσεων, ο οποίος θα κορυφωθεί σε κάποιο σημείο (πχ κατάθεση προϋπολογισμού), ή αυτός θα εξαρτηθεί από την πορεία του διαλόγου με την Κυβέρνηση;

Πάνε πάνω από δύο μήνες, από τότε που γράφαμε για τη μάχη των επιδομάτων:

«Το ενιαίο μισθολόγιο –μια διεκδίκηση δεκαετιών για την ΑΔΕΔΥ- θα γυρίσει μπούμερανγκ στους εργαζόμενους, καθώς θα γίνει στη λογική της κατάργησης επιδομάτων και όχι στη λογική της ενσωμάτωσης τους στον βασικό –και συντάξιμο-μισθό αλλά και της άμβλυνσης των τεράστιων μισθολογικών ανισοτήτων. Επίσης θα «τιμωρηθεί» η λογική της λήψης επιδομάτων (σε 12μηνη βάση) που δέχονταν επί δεκαετίες οι υπάλληλοι, αντί σοβαρών αυξήσεων στους βασικούς μισθούς στις υποτιθέμενες καλές εποχές. Οι νέες μειώσεις αποδοχών για τους δημοσίους υπαλλήλους θα στηριχθούν επικοινωνιακά στο- σωστά μαντέψατε- μνημόνιο. Το συνολικό ύψος των αμοιβών θα βαίνει μειούμενο κάθε χρόνο, με ρυθμό επιταχυνόμενο από το 2012 και μετά.


Ένα ακόμη φαιδρό επιχείρημα είναι ότι οι μειώσεις γίνονται για να μη γίνουν απολύσεις. Να γίνουν χίλιες φορές. Πρώτοι να φύγουν όσοι δεν τεκμηριώνουν το πόθεν έσχες τους, αυτοί που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους. Μετά αυτοί που διορίστηκαν με σαθρές διαδικασίες, εκτός ΑΣΕΠ και παραγωγικών σχολών. Αυτά δεν είναι αυτονόητα;


Τα περαιτέρω αρνητικά αποτελέσματα στην αγοραστική δύναμη και άρα και στην ενεργό ζήτηση 1 εκατομμυρίου νοικοκυριών δεν φαίνεται να απασχολεί το οικονομικό επιτελείο. Είναι …αφαιρετικοί τύποι.


Το πρώτο βήμα στον κυβερνητικό σχεδιασμό έγινε με την ολοκλήρωση της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων Ακολουθεί η συγκρότηση της ενιαίας Αρχής Πληρωμών. Οι διαδικασίες συγκρότησης της Αρχής δεν έχουν γίνει γνωστές, ούτε και οι απολαβές των υπαλλήλων που θα την στελεχώσουν. Θα είναι αδιάβλητες, είναι αυτονόητο…


Το κερασάκι… στα μούτρα, είναι η σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα, πολύ όμορφη στη θεωρία, στην πράξη θα οδηγήσει σε περισσότερες στρεβλώσεις από αυτές που υποτίθεται ότι θα θεραπεύσει».

Δεν θα μπούμε στη λογική κριτικής των μορφών πάλης που επιλέγει η ΑΔΕΔΥ κι αν η απεργία έπρεπε να είναι 24 ή 48ωρη ή λευκή ή οτιδήποτε.

Το ζήτημα είναι ότι στήνεται ένα νέο δημόσιο κακώς αμειβομένων υπαλλήλων, σε ένα σαθρό και χαοτικό σύστημα όπου το αγαπημένο παιχνίδι είναι το «ψάξε, ψάξε την αρμοδιότητα» και οι πραγματικές εξουσίες εδράζονται στις ορδές των συνεργατών και μυστικοσυμβούλων. Τη μέτρηση της παραγωγικότητας θα την αναλάβει ένας βελιγκέκας σε κάθε υπηρεσία, ο οποίος θα ορίζει ουσιαστικά το ύψος των αμοιβών των υπολοίπων.

Οι απανταχού «επιχειρηματίες-υπάλληλοι» πρώην και νυν, με τα στημένα παραμάγαζα και τα παστωμένα μετρητά, σπίτια, εξοχικά, σκάφη, τα οποία απέκτησαν εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους και κάνοντας αφαίμαξη του κρατικού κορβανά αλλά και των πολιτών, φανταζόμαστε ότι κοιτούν αφ΄υψηλού και χασκογελάνε…

Εκτός κι αν οι αραιές 24ωρες παίζουν το ρόλο του αποσυμπιεστή της δυσαρέσκειας και οργής και μετά τα κεφάλια μέσα πάλι. Και βέβαια κάθε συνδικαλιστικός φορέας τελικά κρίνεται από την επιτυχία που θα καταγράψει στη διατήρηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των μελών του.

Ή σκοπεύει να πανηγυρίσει τη μεσοσταθμική (μείωση μισθών, μικρότερη αύξηση συντάξεων) μικρή απώλεια εισοδήματος ως επιτυχία;
Μικρός Οδυσσέας
από το antinews