Κάποτε φασίστες, πάντοτε φασίστες. Το ΔΝΤ ήξερε που απευθυνόταν

Μόνο η “Νέα διακυβέρνηση” είχε τις εφεδρείες για να αναλάβει αυτό το τιτάνιο έργο αναβίωσης του ευεργέτη Τσολάκογλου.

Ιδεολογικά το χαλί ήταν στρωμένο όπως είδαμε εδώ: Γιώργος Παπανδρέου, Μπενίτο Μουσολίνι: Κατακτώντας την απόλυτη Ηγεμονία.

Εκτός από την ιδεολογική ταύτιση, χρειάζονταν και τα κατάλληλα υλικά με εμπειρία και αποφασιστικότητα. Δείτε λοιπόν τι αποκάλυψε το ιστολόγιο “Θερμοπύλες” για τις σχέσεις των στυλοβατών της “νέας διακυβέρνησης” με την εθνοσωτήριο, ανατρέξτε και στον αγώνα του παππού Πάγκαλου για την εύρυθμη λειτουργία των ταγμάτων ασφαλείας και θα σας λυθούν όλες οι απορίες.

Είναι τυχαίο που οι Γερμανοί υμνούν τον ΓΑΠ; Αφού είδαμε έμπρακτα ότι τιμούν τους φίλους τους: Οι Γερμανοί προστατεύουν τους τσολιάδες τους…

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι: Αντώνης Στρατής, Ηλίας Κατριβάνος, Λυμπέρης Λυμπεράκης, και Δημήτρης Ρέππας έστελναν συγχαρητήρια στον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ήταν υπέρμαχοι της επταετίας ή “χούντας” όπως οι ίδιοι την αποκαλούν τώρα. Λέτε να είναι τυχαίο που τα ιστολόγια μιλάνε για “χούντα του ΠΑΣΟΚ”; Μάλλον κάποια στελέχη έχουν ασχοληθεί πολύ με το θέμα και ήταν υπέρμαχοι της “χούντας”.

Διαβάζουμε στην Βραδυνή του 1981 πριν τις εκλογές (κλικ στις φωτογραφίες):

* Εξυμνούσαν την “Εθνοσωτήριο” σε συγκεντρώσεις
* Αρθρογραφούσαν υπέρ του χουντικού συντάγματος
* Αξίωναν συμβιβασμό των φοιτητών με την καθεστηκυία τάξι
* Έστελναν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Παπαδόπουλο

Διαβάζουμε για τον κ. Ρέππα:

Εξ΄άλλου ο νυν αναπληρωτής γραμματέας ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος στον νομό Αρκαδίας κ. Δημ. Ρέππας σαν τριτοετής φοιτητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Νοέμβριον 1972, δηλ, την εποχή που το φοιτητικό κίνημα είχε απλωθεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα έγραφε σε επιστολή του σε αθηναική εφημερίδα:

“Εν όψει των αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους, οι δια ζώσης αντεγκλήσεις μεταξύ των σπουδαστών και οι μέσω των εφημερίδων οξείαι ερωταπαντήσεις, δημιουργούν ατμόσφαιραν απτομένην της καταστάσεως απώλειας της φοιτητικής αξιοπρέπειας και κλίμα ασύμφορορον δια την φοιτητικήν υπόθεσιν. Αι διορισμέναι διοικήσεις, βαλλόμεναι πανταχόθεν, αντιδρούν δι’ ανακοινώσεων – καυχησιολογιών και όχι δια της αποστοματικής πράγματι απαντήσεως των συνετών πράξεων, τας οποίας τους υποδεικνύει η λογική του δικαίου και το αίσθημα συνεπείας εις την εκτέλεσιν του έργου. Οι αντιδικούντες πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά την καθεστηκυίαν τάξιν εις τας φοιτικάς διοικήσεις όχι ανεχόμενοι συμβιβασμού αλλά προς γενικόν όφελος προσαρμοζόμενοι. Η ιδεολογία ενός εκάστου να παύση να δηλητηριάζη την συμπεριφορά του στον σπουδαστικόν χώρον, την στιγμήνπου καυτά αναμένουν την λύσιν των πλείστα φοιτητικά αιτήματα. Ας σταματήσει ο θόρυβος απ’ όπου κι άν προέρχεται, ώστε οι δημιουργοί του να μη χαρακτηρισθούν αξίες που σαν τους ποταμούς κάνουν μεγάλον θόρυβον, επειδή ακριβώς στερούνται βάθου.

Οι φοιτηταί μόνον ηνωμένοι θα επιτύχουν τους σκοπούς των. Η διχόνοια που κρυφολαχταρά να κατοιήση στις κάλπες της …. Συνάδελφοι, αν τώρα διχασθούμε ποτέ πια δεν θα είμαστε ισχυροί. Η φοιτητική μας ιδιότης ας μη εξυπηρετήσει σκοπούς που απέχουν, των φοιτητικών συμφερόντων και μεταβάλουν το σπουδαστικόν χώρον εις πολιτικήν κονίστρον….”

Έτσι, λοιπόν ο σημερινός “αρχινεολαίος” του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της δικτατορίας ήταν απολογιτής των διορισμένων διοικήσεων και υπέρμαχος του συμβιβασμού…

Να τι τονίζουν στην σχετική επιστολή τους οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, την οποίαν απηύθυναν στην Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας όταν εγίνοντο τα μαγειρέματα για την επιλογή των υποψηφίων του κόμματος.

“Το κείμενο αφιερώνεται εξαιρετικά σ΄όλους εκείνους που πέρασαν από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ, βασανίστηκαν, αγωνίστηκαν για να δούν μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσοαλιστική…. Το κέιμενον το υπογράφει ο Δ. Ρέππας τότε φοιτητής Οδοντιατρικής, σήμερα αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος Αρκαδίας. Τί λένε άραγε για τα γραφόμενά του οι συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος και η ηγεσία του Κινήματος;

Το κείμενο που ακολουθεί παρετίθετο στην επιστολή, μην νομίσετε ότι το έγραψε κανένας φασίστας, χουντοβασιλικός χουντίσας, ακροδεξιός ή κανένας απολίτικος ακροδεξιός. Το έγραψε ο σημερινός αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 11 Νοέμβρη 1972 – όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν τα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας ήταν γεμάτα από αγωνιστές φοιτητές, όταν πλέον οι φοιτητές είχον στρατευθή για την αντιδικτατορική τους δράση και πολλοί άλλοι καταλάμβαναν την Νομική διαδηλώνοντας έμπρακτα την αντίθεσή τους στο φασιστικό καθεστώς.

(Ακολουθεί το κείμενο που παραθέσαμε)

Βέβαια τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει. ¨Ετσι δεν είναι απίθανο ο πρώην οπαδός του πλατωνικού αριστοκρατισμού να έχη μεταβληθή σε τωρινό υπέρμαχο του μαρξιστικού σοσιαλισμού. Τούτο όμως δεν είναι προσωπικό του ζήτημα και δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ ούτε το λαικό κίνημα. Άλλωστε ίδιο της Δημοκρατίας είναι το συγχωρείν όχι όμως το λησμονείν. Το ζήτημα Δ. Ρέππα είναι θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί από το ΠΑΣΟΚ με κριτήριο πιθανόν τη συγγνώμην αλλά ποτέ τη λήθη εκτός κι άν το κίνημα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του. Φίλοι του ΠΑΣΟΚ”

Ολόκληρο το φύλλο μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ στις φωτογραφίες.

Ακολουθεί η απάντηση του κ. Ρέππα στο ιστολόγιο “Θερμοπύλες”:

"Οι προσωπικές επιθέσεις που δέχομαι είναι προφανές που αποσκοπούν, ιδίως αυτήν την περίοδο.

Η αλήθεια δίνει την απάντησή της:
Είμαι μεταξύ των Ελλήνων που διώχθηκαν την επταετία. Άλλωστε για την αντιδικτατορική στάση μου με τίμησαν οι συμφοιτητές μου, ψηφίζοντάς με στις πρώτες ελεύθερες φοιτητικές εκλογές ως Πρόεδρο του Συλλόγου Φοιτητών Οδοντιατρικής και ως μέλος στο πρώτο Κεντρικό Συμβούλιο της μεταδικτατορικής ΕΦΕΕ.

Πράγματα γνωστά.

Αν κάποιους ενοχλεί η παρουσία μου στην πολιτική, ας διαλέξουν μέσα από την πολιτική τρόπους να αντιπαρατεθούν.

Οι συκοφαντίες βλάπτουν τους συκοφάντες και μόνον."

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΔΙΚΤΥΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 12 Αυγούστου 2010

Σχόλιο: Δεν μας είπατε όμως ποιες είναι οι συκοφαντίες; Δεν ισχύουν οι δηλώσεις σας όπως τις δημοσιεύει η εφημερίδα Βραδυνή το 1981, η οποία το αναδημοσιεύει από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ του 1972;
Τα συμπεράσματα δικά σας!