Ορατότης μηδέν...

Ο κ. Σαμαράς ζήτησε συγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις της Νέας Δημοκρατίας για τη μαύρη, όπως αποδείχτηκε, πενταετία της διακυβέρνησής της. Και με αυτό, άραγε, «καθάρισε»; Με μια συγνώμη; Ο κ. Αλαβάνος ζήτησε να απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα για τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπακωνσταντίνου. Ποιος; Εκείνος που κάλυψε πολιτικά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου; Δεν πάμε καλά. Οδεύουμε ολοταχώς προς το φρενοκομείο...

Οι πολιτικές δυνάμεις δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Αναπαράγουν συνεχώς τα ίδια λάθη, εκείνα που μας οδήγησαν στα σημερινά μας χάλια. Σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αποποιηθούν τις όποιες ευθύνες τους, επιχειρούν τις δύσκολες αυτές ώρες να κάνουν αντιπολίτευση για να εισπράξουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Αντί να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να χαράξουν μία εθνική στρατηγική για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αναλώνονται σε μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις.

Δεν έχουμε αμφιβολία ότι αν... οι ρόλοι ήσαν αντεστραμμένοι, ο κ. Σαμαράς βρισκότανε στην κυβέρνηση και ο κ. Παπανδρέου στην αντιπολίτευση, θα ακούγαμε τα ίδια ακριβώς πράγματα. Όπως και προεκλογικά ακούσαμε εκείνο το περίφημο «τα λεφτά υπάρχουν».

Επίσης, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν έκανε όλα όσα θα έπρεπε να κάνει για να διαχειριστεί την κρίση από καλύτερη θέση. Φοβήθηκε υπερβολικά το πολιτικό κόστος και ολιγώρησε χαρακτηριστικά. Αλλά, από την άλλη, είναι άδικο να της χρεώνουμε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, σαν να είναι αυτή η μοναδική και αποκλειστική υπεύθυνη.

Ο πολιτικός κόσμος θα πρέπει να καταλάβει γρήγορα ότι η χρεοκοπία της χώρας σημαίνει αυτόματα και τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, όπως αυτό ανδρώθηκε μετά την αντιπολίτευση. Ένα πολιτικό σύστημα με ενοχικό σύνδρομο έναντι της αριστεράς, το οποίο φοβήθηκε να έρθει σε σύγκρουση με οργανωμένα συμφέροντα, φοβήθηκε να οδηγήσει τη χώρα στον εκσυγχρονισμό. Ένα πολιτικό σύστημα που απλά διαχειρίστηκε τα δισεκατομμύρια των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι απαράδεκτο να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε για τα αυτονόητα και να δίνουμε στο εξωτερικό την εικόνα ενός έθνους που αλληλοσπαράσσεται. Είναι μακριά και πέρα από την αίσθηση ευθύνης που έχει ο ελληνικός λαός για τις κρίσιμες ώρες που ζούμε.
Ή αλλάζουν, η χάνονται...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital