Κάθε ντέρμπι χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες ψυχοκοινωνικές διαστάσεις που νομίζω ότι νομιμοποιούν την σημερινή μου παρέμβαση.
Καθότι μπορεί να μην έπαιξα μπάλα σε κάποια ομάδα έστω ερασιτεχνικής κατηγορίας (καθότι ανέκαθεν είχα δύο...δεξιά πόδια) αλλά χρημάτισα ψυχολόγος αρκετών ΠΑΕ και επί σειρά δεκαετιών παρακολουθώ, αξιολογώ και σχολιάζω με ικανή δόση καλοπροαίρετου χιούμορ τα δρώμενα στο πάλαι ποτέ χωμάτινο και τώρα “πράσινο” παλκοσένικο (ένεκα του ...χορτοτάπητα και όχι των ποδοσφαιρικών ή πολιτικών μου πεποιθήσεων). Τις συναφείς εμπειρίες μου κατέγραψα στο βιβλίο μου «Ένας Ψυχολόγος στο γήπεδο»…
Το πρώτο “ντέρμπι” που καταγράφηκε στην νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας ΔΕΝ σχετίζεται με την ομώνυμη βρετανική πόλη, ούτε με τα ημίψηλα καπέλα Άγγλων gentlemen ούτε με ποδόσφαιρο ή μπάσκετ!
Καταγράφηκε το... 1780 στον περίφημο ιππόδρομο του Epsom Downs του Λονδίνου και αφορούσε την κούρσα ανάμεσα σε καθαρόαιμα άλογα ηλικίας τριών ετών για μεγάλο χρηματικό έπαθλο. Έκτοτε, και το ομώνυμο ντέρμπι του Kentucky των ΗΠΑ αλλά και κάθε άλλος αγώνας που περιέχει το οικονομικό κίνητρο και τις σχετικές ψυχοκοινωνικές μεταβλητές αποτελεί....”ντέρμπι”.
Για το λόγο αυτό τις συγκεκριμένες σκέψεις μου πάνω στο επικείμενο ντέρμπι ανάμεσα σε ΠΑΟ και ΑΡΗ τις καταθέτω «προληπτικά» καθώς σε ντέρμπι του παρελθόντος και τι δεν έχουν δει τα μάτια μας…
Στο επικείμενο ντέρμπι ΠΑΟ - ΑΡΗ ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ πρέπει να αποτελεί αδιαμφισβήτητη εγγύηση! Χρειάζεται και ΣΥΝΕΣΗ από όλες τις πλευρές. Οι καιροί ΔΕΝ είναι ήρεμοι και ο καθένας χωρίς να είναι κοινωνιολόγος ή ψυχολόγος αισθάνεται την περιρρέουσα ατμόσφαιρα άγχους, αδικίας και θυμού που επιδεινώνονται καθώς οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες έχουν γιγαντωθεί πολύ απειλητικά, τα Κόμματα συνεχίζουν ατάραχα τον ύπνο της αυτοδύναμης ΑΣΥΛΙΑΣ των Βουλευτών και Υπουργών τους ενώ οι «αδικημένοι» στο ποδόσφαιρο έχουν παράπονα από τα σκοτεινά κέντρα εξουσίας, από την…αιωνόβια «παράγκα».
Ας σοβαρευτούν όχι μόνο οι διοικήσεις των δύο ιστορικών ΠΑΕ αλλά και οι υπόλοιποι που κρατούν την τύχη του ελληνικού ποδοσφαίρου στα χέρια τους. Δομολειτουργικά και ψυχοδυναμικά οφείλω να επισημάνω δύο αλήθειες που πρέπει να προσέξουμε:
Πρώτον, να μην επιτραπεί να παίξουν μερικοί πάλι με τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αγάπη για την ομάδα μας και άλλα πολύτιμα ανθρώπινα συναισθήματα για να...θησαυρίσουν πληγώνοντας ταυτόχρονα και τον ποδοσφαιρόφιλο λαό της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας και
Δεύτερον, Στην Ελλάδα που ζει τον εφιάλτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς οι καιροί ΔΕΝ είναι ήρεμοι και ο οποιοσδήποτε γνωρίζει και οσφραίνεται ότι υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ΑΔΙΚΙΑΣ στον λαό και μάλιστα σε περιρρέουσα ατμόσφαιρα ΑΓΧΟΥΣ, ΣΤΡΕΣ και διογκούμενης ανεργίας και φτώχειας που επιδεινώνονται από τις κοινωνικές αδικίες και τα παράπονα ΟΛΩΝ με ΟΛΟΥΣ...
Σε τέτοιες ψυχοκοινωνικές καταστάσεις είναι σαν να έχουμε ανοιχτό το μπιτόνι με τη βενζίνη και καθώς το κρατάμε στα χέρια μας λέμε ας ανάψουμε το τσιγάρο μας καθότι είμαστε ....αθεράπευτοι καπνιστές!
ΜΠΟΥΜ!....
Ας σοβαρευτούμε ΟΛΟΙ ξεκινώντας από αυτούς που στα χέρια τους κρατούνε την τύχη του ελληνικού ποδοσφαίρου και στη συνέχεια να συμπράξουμε οι υπόλοιποι, παίκτες, παράγοντες, τεχνικοί, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι και οπαδοί πάντοτε με τη βοήθεια της Αστυνομίας...
Η καμπάνα ήδη χτύπησε πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις προειδοποιητικά..
Ας μην επιτρέψουμε την πολυτέλεια να χτυπήσουν ξανά οι καμπάνες το ερχόμενο Σάββατο και ΜΗΝ ρωτήσετε φίλοι αναγνώστες ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;
Θα χτυπήσει ΣΙΓΟΥΡΑ για το ελληνικό ποδόσφαιρο, για σένα, για μένα, για τα παιδιά μας....
του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου