Επιστολή στο Γιώργο

Γιώργο γεια σου,

Πήρα το θάρρος να σου γράψω επειδή δεν μπορώ να σε συναντήσω στο δρόμο όπως εκείνος ο κυριούλης τις προάλλες. Βλέπεις οι δρόμοι μας ποτέ δεν συναντήθηκαν και ούτε πρόκειται. Ελπίζω να καταλαβαίνεις δεν έχω χρόνο για να έρθω να σε βρω. Δεν προλαβαίνω Γιώργο τελευταία. Στην πρώτη μου δουλειά μας έκαναν μείωση των ωρών εργασίας απ΄το Νοέμβριο. Αναγκάστηκα να βρω και δεύτερη δουλειά στο supermarket στη γειτονιά 3ώρες καθημερινά. Τελευταία δουλεύω και ταχυμεταφορέας σε φαγάδικο εδώ πιο κάτω. Βλέπεις δεν άκουσα τη γυναίκα μου που επέμενε ότι το 2ο παιδί είναι πολυτέλεια.

Γιώργο επειδή ξέρω ότι κουράζεσαι στα ταξίδια σου, (τόσα που κάνεις για μας) να ξέρεις συμπάσχω. Γι’ αυτό θέλω να σου δώσω και κάτι από μένα κάτι να βοηθήσω, ένα μισθό 13ο – 14ο διάλεξε και πάρε. Και αν θέλει και η Αγγέλα να βοηθηθεί εδώ είμαι εγώ… άνθρωποι είμαστε βρε αδερφέ μπορεί η Hochtief, o Σκαραμαγκάς, τα στραβά υποβρύχια, οι 4 γενιές Leopard τα Lidl, Aldi, Media Markt, τα Γερμανικά αυτοκίνητα και τόσα άλλα να είναι λίγα αλλά να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ Γιώργο μου. Μη πάνε χαμένοι οι κόποι μας, και πάνω απ’ όλα των Φουκαράδων Γερμανών.

Να μη σε κουράζω Γιώργο μου είναι και... το jet lag από τα πολλά ταξίδια, δεν το’χω πάθει αλλά πρέπει να κάνει βαρύ κεφάλι. Σου στέλνω χαιρετίσματα και θέτω τα έσοδα από τον καθημερινό μου μόχθο στη διάθεσή σου. Αν χρειαστείς και κάτι άλλο μη διστάσεις να μου το ζητήσεις. Θα είμαι εδώ για σένα για ότι χρειαστείς.

Ειλικρινά δικός σου.

Το …συνεταιράκι σου στην τσέπη μου.
από το Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος