Ο ρόλος του γελοίου και τα υποβρύχια που...γέρνουν

Τι ρόλο παίζει τελικά η γελοιότητα της εξουσίας σε μία γονατισμένη από την αδικία κοινωνία; Μήπως αντί να δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη σιχασιά και αποστροφή ενισχύει την παθητικότητα και την ..κοινωνική συνοχή; Μήπως απαλύνει την κοινωνική αδικία;

Δεν πέρασαν τρεις-τέσσερις μέρες από τότε που ο Γιώργος επέστρεψε από τις νίκες του στο εξωτερικό δαφνοστεφανωμένος και τροπαιούχος και άρχισαν να πέφτουν οι ευρωπαϊκές σφαλιάρες εκκωφαντικά ηχηρές.. Μόλις πριν, η δημοσιογραφία της διαπλοκής παρουσίαζε τον Γιώργο ως το μεγάλο τιμονιέρη ο οποίος, αφού έσωσε την Ελλάδα, έτρεχε ακούραστος σαν το Βέγγο για να σώσει Ευρώπη και Αμερική αναγκάζοντας τους ηγέτες των δύο Ηπείρων να λάβουν μέτρα για τον έλεγχο της ατίθασης αγοράς..

Ως γνωστόν ο Γιώργος...έσωσε την ελληνική εθνική ανεξαρτησία από τις επιθέσεις των αγορών κάνοντας ό,τι ακριβώς του ζήτησαν οι αγορές και ακόμα πάρα πάνω, όπως καυχιέται και ο ίδιος(!).. Σοβαροί αναλυτές τον συνέκριναν με τον Ομπάμα κάνοντας την ..πολιτική ανάλυση ότι είναι και οι δύο ψηλοί, ότι αθλούνται και παίζουν μπάσκετ και ότι το μόνο που διαφέρουν είναι στο κάπνισμα..(!) (Δεν αστειεύομαι άκουγα κάποιον Μητρόπουλο στον Φλας). Τώρα δε, που πέφτουν οι ευρωπαϊκές σφαλιάρες και όλα φαίνονται να οδηγούν προς το ΔΝΤ, η δημοσιογραφία της διαπλοκής επιμένει στην ..αντικειμενική ενημέρωση παρουσιάζοντας τον Γιώργο σαν τον αγέρωχο Ρίνγκο, τον πιστολέρο του Ελ Πάσο, που έχει βγάλει το πιστόλι του ΔΝΤ στο τραπέζι και απειλεί Βρυξέλλες και αγορές..

Η γελοιότητα του πασοκισμού και της δημοσιογραφίας του ξεπερνάει και την πιο καλπάζουσα φαντασία χέρι-χέρι με την αμέριστη συμπαράσταση του Καρατζαφέρη.. Ο οποίος, όχι μόνο μετακόμισε εσπευσμένως στην πράσινη πολυκατοικία, αλλά δένει και με το ντιζάιν των ημερών γιατί φέρει επαξίως και τον τίτλο του γελοιωδέστερου ατόμου όλων των εποχών.. Τώρα λοιπόν και ενώ οι γερμανικές σφαλιάρες πέφτουν άγριες και ταπεινωτικές στο σβέρκο μας, η περήφανη ελληνική κυβέρνηση παραλαμβάνει τα γερμανικά υποβρύχια που ..γέρνουν, κάτι που δεν τόλμησε να κάνει ούτε και η «βάρβαρη» και «πουλημένη» Δεξιά.. Αν τολμούσε, ο Καρατζαφέρης, η Τρέμη, ο Πρετεντέρης, ο Στραβελάκης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στο Mega, ο Καψής, θα έβγαιναν στους δρόμους με τα σφυροδρέπανα και τις μαύρες σημαίες..

Σήμερα παρουσιάζουν την συμφωνία για τα υποβρύχια ως άλλη μία περήφανη κυβερνητική πολιτική, ενώ ακόμα και ο γερμανικός τύπος καταγγέλλει το σκάνδαλο να πουληθούν υποβρύχια που ..γέρνουν χρεώνοντας με 4 ακόμα δις έναν λαό που είναι ήδη γονατισμένος προκειμένου να ξεχρεώσει με τις πλάτες του τέτοιου είδους συμφωνίες του παρελθόντος..

Στο μέτωπο της αποκατάστασης της κοινωνικής αδικίας η γελοιότητα κινείται με ταχύτερους ρυθμούς. Ο πασοκικός νεοφιλελευθερισμός αφού έκοψε τον 14ο μισθουλάκο του αδύναμου που αμειβόταν με το αστρονομικό ποσό των 1500 ευρώ το μήνα, προχωράει ακάθεκτος στην αποκατάσταση αυτής της πρωτοφανούς στην ιστορία αδικίας, κάνοντας πως δεν βλέπει μεγαλογιατρούς και δικηγόρους και υπολογίζοντας μια εσωτερική πισίνα των 100 τετραγωνικών ότι καλύπτεται, ως τεκμήριο, με εισόδημα 15 χιλ. Ευρώ το χρόνο, ενώ ένα σκάφος 30 μέτρων με εισόδημα 36 χιλ..(!!) Αφού δηλαδή, έκανε ..αναδιανομή του πλούτου με μια έκτακτη εισφορά στους ισχυρούς που ισοδυναμεί με τις γαρδένιες μιας νύχτας στα μπουζούκια, τώρα ολοκληρώνει την αναδιανομή υποχρεώνοντας τον προκλητικό πλούτο, αν θέλει να διαθέτει θαλαμηγό 30 μέτρων, να δηλώνει εισόδημα 36 χιλιάδων ευρώ το χρόνο, τόσα δηλαδή, όσα δεν φτάνουν ούτε για τα έξοδα και τα καύσιμα μιας βδομάδας ενός τέτοιου καραβιού!

Το ότι η γελοιότητα έχει ξεπεράσει κάθε όριο ασφαλείας είναι προφανές. Είναι δε γνωστό ότι η γελοιότητα της εξουσίας είναι απόρροια της ανικανότητας, του αυταρχισμού, της αλαζονείας, του αμοραλισμού και της κοινωνικής αναλγησίας. Εκείνο όμως που κάνει εντύπωση και που απασχολεί πλέον τους πιο διαπρεπείς κοινωνιολόγους και ψυχολόγους του εξωτερικού είναι αν η γελοιότητα απαλύνει την κοινωνική αδικία.. Αν μαλακώνει το θυμό, αν γλυκαίνει το μίσος, αν ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την αξιοπιστία στην εξουσία.. Αν τελικά, αντί να βγούμε και να τους πάρουμε με τις πέτρες και τις ροχάλες, η γελοιότητα της εξουσίας καλύπτει το κενό της χαμένης μας αξιοπρέπειας και μας κάνει να σκύβουμε ακόμα περισσότερο..
από το SOFISTIS