Το πείραμα ΓΑΠ σαπίζει και παρασύρει την χώρα στο χάος

Το πείραμα ΓΑΠ που στήθηκε

* πάνω στο όνομα Παπανδρέου

* σε νέα πρόσωπα

* στο οικολογικό πεδίο

* σε μια φάσα η (φάρσα) σοσιαλισμού λόγω Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

* στην Διαβούλευση και κολοκύθια.

Καταρρέει καθώς

* τα νέα πρόσωπα δεν έχουν κοινωνική βάση πάνω στην οποία να στηρίζονται. Δεν έχουν σοβαρή ιδεολογική βάση στην οποία να ανατρέχουν μπροστά στο πρόβλημα ή εάν έχουν απέχει πολύ απο την κοινωνία. Δεν έχουν εμπειρίες παρα μόνο Ακαδημαϊκές.

* Το οικολογικό πεδίο τέλειωσε στην Κοπεγχάγη και γενικότερα στην Κρίση η ακριβή οικολογία πάει πολύ.

* Η φάσα του σοσιαλισμού ξεσκίστηκε με... τα νέα μέτρα.

* Η διαβούλευση έγινε μονάδα μέτρησης της αναποφασιστικότητας και του πειραματισμού.

* Και ο Γιώργος αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και αδύναμος ακόμη και για μία απλή διαπραγμάτευση. Ανέτοιμος να παραλάβει το κράτος, Αδύναμος να οδηγήσει την χώρα με σχέδιο. Απόμεινε μόνο ένα όνομα και τίποτα άλλο. Μια μεταπολιτευτική σκιά με διεθνή υποστήριξη απο τους πατρώνες του κόσμου που αναζητούν την χρηματοπιστωτική ηρεμία σε βάρος μας.

Το Πείραμα τους εδώ σαπίζει και παρασύρει την χώρα.
Συμφωνώντας με τον citizen που γράφει και αυτός σε αυτό το blog και αναζητά την επομένη ημέρα…

Ότι δηλαδή: “Λύση οικουμενικής είναι λύση απελπισίας και εσχάτης πολιτικής ανικανότητας και καταισχύνης.Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, έχω την εκτίμηση πως απαιτείται ένας μαζικός επαναπατρισμός στην πολιτική με αρχές, αξίες και προπάντων πολιτική αξιοπρέπεια και ισχυρό πολιτικό βολονταρισμό. Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, δυνατότητα και νέα αρχή.”

Δεν ακούγεται καθόλου παράδοξο σύντροφε. Μένει μόνο να φτάσουμε στο δια ταύτα και να υποβληθούν προτάσεις. Χρειάζεται στελεχιακή Πανστρατιά και συσπείρωση άξιων και δοκιμασμένων στελεχών γύρω από ισχυρές φυσιογνωμίες με στόχο βατό μετρήσιμο και εφικτό.

Όπως: Την Αυτονόητη ζωτική για την Ελλάδα διαπραγμάτευση με την ΕΕ. Δεν μπορεί η Ελλάδα να πληρώσει όλη την παγκόσμια κρίση. Πάμε ΔΝΤ ή αλλου και τέλος ή ΕΕ (και αει σιχτίρ δηλαδή ).

Την Αυτονόητη Οργάνωση (επιτέλους δηλαδή) του παράλυτου μηχανισμού σε Κράτος, με 1000 Αφιονισμένους έτοιμους για όλα “ταλιμπάν” σε θέσεις ευθύνης.

Την Επιβολή της θανατικής ποινής για ποινικές ευθύνες υπουργών δικαστικών και βουλευτών κα στελεχών του Δημοσίου με Αναδρομική ισχύ.

Τον Όρκο των Δημοσίων υπάλληλων.

Την Επιβολή της θανατικής ποινής για χρηματισμό φακελάκι διαφθορά φοροδιαφυγή κλπ.

Την Αυτόματη Άρση της Βουλευτικής Ασυλίας σε όλα τα θέματα που ενέχουν πολιτική ευθύνη. Πολίτες και δικαστικοί μαζί θα κρίνουν τα μελλούμενα για αυτόν που έκανε το λάθος με βασικό ερώτημα το αν υπάρχει δόλος ή βλακεία. Ο βλάκας πάει σπίτι του αφού πληρώσει την ζημια. Και ο δόλιος στο ντουφέκι.

Την αναζήτηση διεθνών κεφαλαίων τύπου ΣΔΙΤ για την ανάπτυξη των ΑΠΕ παντού, και εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου όπου υπάρχει. Το άνοιγμα στην Ανατολή με αναβαθμισμένες σχεσεις με Ρωσία και Κινα.

Το Αιγαίο και το Ιόνιο μας και ο Θεός Αίολος είναι οι πηγές ενέργειας του Έθνους που αναγενάται αποσπόμενο βιαίως απο το παρελθόν.

Την επιστροφή της αισιοδοξίας στην πατρίδα. Της τιμής και του καθήκοντος και της Ιστορικής ευθύνης στο πολιτικό μας λεξιλόγιο.

Η λύση είναι στην βουλή και στους δρόμους. Η Λύση είναι στην σύγκρουση του παλιού με το νέο. Η Λύση δεν είναι δεξιά ή Αριστερή. Η λύση είναι Αυτονόητη και βρίσκεται σε συνεχεία με την Ιστορία της Χώρας ως παγκόσμια γέφυρα ανατολής και δύσης.

Η Λύση βρίσκεται ξανά στο “Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες” όπου Έλληνας είναι ο μετέχοντας ολάκερης της ημετέρας παιδείας.

Και η μόνη εναλλακτική σε αυτά που γράφω (δυστυχώς για την χώρα) είναι η σαπίλα η διαβούλευση και το πείραμα…
Γιάννης Παπαϊωάννου