Το Eφετείο Αθηνών αγνοεί ευρωκαταδίκες και χορηγεί ασυλία σε βουλευτή!

Αντιγράφω από το δελτίο τύπου του ΕΠΣΕ:

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) γνωστοποιεί πως σήμερα ενώπιον του Γ’ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών (Πλημμελήματα) (Πρόεδρος Γεώργιος Χριστοδούλου – Μέλη Γαρυφαλιά Χαραλαμπίδη-Στατελοπούλου και Μαρία Ανδρεάδου-Δημητροπούλου – Εισαγγελέας Αγγελής Ιωάννης) δικαζόταν η πρώην Γενική Γραμματέας Ισότητας στις κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) Ευγενία Τσουμάνη για συκοφαντική δυσφήμηση του ΕΠΣΕ (βλπ. «Υποψήφια Επικρατείας ΝΔ υπόδικη για συκοφαντική δυσφήμηση του ΕΠΣΕ. Εκκρεμούν σε βάρος της κατηγορίες για παράβαση καθήκοντος, ψευδή βεβαίωση και έκθεση του κράτους ενώπιον άλλων χωρών και του ΟΗΕ!».

Ο δικηγόρος της κατηγορούμενης Νίκος Λίβος (επίκουρος καθηγητής ποινικού δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόσφατα διορισθείς τακτικό μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου Φυλακών) υπέβαλε αίτημα αναστολής της δίωξης με βάση το Άρθρο 62 του Συντάγματος καθώς και αίτημα διόρθωσης του παραπεμπτικού βουλεύματος που ανέφερε πως υπήρχαν επαρκείς ενδείξεις για να παραπεμφθεί η κατηγορούμενη και για παράβαση καθήκοντος, ψευδή βεβαίωση και έκθεση του κράτους ενώπιον άλλων χωρών και του ΟΗΕ.

Ο δικηγόρος του ΕΠΣΕ Βασίλης Σωτηρόπουλος επισήμανε πως... οι πράξεις τελέστηκαν πριν την εκλογή στο βουλευτικό αξίωμα και άρα δεν καλύπτονται από την ασυλία όπως αναπτύσσεται στο συνημμένο υπόμνημα για τη δυνατότητα εκδίκασης της υπόθεσης με βάση την ΕΣΔΑ και το Σύνταγμα, με βάση πρόσφατες καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Προσκόμισε επίσης από τη βιβλιογραφία τη σύμφωνη γνώμη του συνταγματολόγου, επί χρόνια βουλευτή και σημερινού Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου, κατά τον οποίο δεν χρειάζεται αναθεώρηση του Άρθρου 62 του Συντάγματος για την σύμφωνη με το Άρθρο 6 της ΕΣΔΑ εφαρμογή του. Ζήτησε να προχωρήσει η δίκη για να μην υπάρξει και τρίτη σχετική καταδίκη της Ελλάδας.

Ο Εισαγγελέας επιχειρηματολόγησε πως οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ δεν μπορούν από μόνες τους να οδηγήσουν ένα δικαστήριο να κηρύξει αντισυνταγματική μια διάταξη του συντάγματος, όπως ισχυρίστηκε πως ζητά η πολιτική αγωγή, καθώς και πως αφού έχει ασκηθεί δίωξη δεν υπάρχει θέμα να ζητηθεί από τη Βουλή άδεια για δίωξη. Πρότεινε να γίνει δεκτό το αίτημα για την αναστολή δίωξης και να απορριφθεί το αίτημα για τη διόρθωση του βουλεύματος αφού αφορά σκέψη που δεν σχετίζεται άμεσα με το αδίκημα για το οποίο γινόταν η δίκη.

Ο δικηγόρος του ΕΠΣΕ επισήμανε πως δεν ζητά να κηρυχθεί αντισυνταγματική μια διάταξη του συντάγματος αλλά τη συνεφαρμογή των Άρθρων 20 παρ. 1 , 25 παρ. 1 και του 62 του Συντάγματος υπό το φως του άρθρου 6 ΕΣΔΑ (όπως έχει αποφανθεί το ΕΔΔΑ – βλπ. συνημμένο υπόμνημα) ιδίως καθώς η πράξη παραγράφεται το Σεπτέμβρη επειδή το φερόμενο αδίκημα έχει τελεστεί δια του τύπου και είναι συκοφαντική δυσφήμηση που ρητά εξαιρείται από την ασυλία στο Άρθρο 61 του Συντάγματος.

Ο δικηγόρος της κατηγορούμενης Νίκος Λίβος συμφώνησε επιστημονικά με τη νομική θεμελίωση των επιχειρημάτων του ΕΠΣΕ αλλά επέμεινε πως υπάρχει ανυπέρβλητο κώλυμα.

Το δικαστήριο αποφάσισε την αναστολή της δίωξης και απέρριψε το αίτημα για διόρθωση.

Αποτέλεσμα είναι πως στην περίπτωση αυτή δεν θα ζητηθεί καν από τη Βουλή η άρση ασυλίας, όπως είχε ζητηθεί (και απορριφθεί) στις δύο υποθέσεις που οδήγησαν στις καταδίκες από το ΕΔΔΑ. Στην ουσία το δικαστήριο υποκατέστησε τη Βουλή και της αφαίρεσε την αρμοδιότητα που έχει από το Σύνταγμα, ενέργεια που δεν βασίζεται σε καμιά διάταξη νόμου (όπως άλλωστε ανέπτυξε και ο δικηγόρος της κατηγορούμενης Νίκος Λίβος) αλλά δεν προκύπτει ούτε από τα Άρθρα 61 και 62 του Συντάγματος.

«Άρθρο 61

1. Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων.

2. Ο βουλευτής διώκεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμηση, κατά το νόμο, ύστερα από άδεια της Βουλής. Αρμόδιο για την εκδίκαση είναι το Εφετείο. Η άδεια θεωρείται ότι οριστικά δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε σαράντα πέντε ημέρες αφότου η έγκληση περιήλθε στον Πρόεδρο της Βουλής. Αν η Βουλή αρνηθεί να δώσει την άδεια ή αν περάσει άπρακτη η προθεσμία, η πράξη θεωρείται ανέγκλητη. Η παράγραφος αυτή έχει εφαρμογή από την προσεχή βουλευτική περίοδο.

3. Ο βουλευτής δεν έχει υποχρέωση μαρτυρίας για πληροφορίες που περιήλθαν σ' αυτόν ή δόθηκαν από αυτόν κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ούτε για τα πρόσωπα που του εμπιστεύθηκαν τις πληροφορίες ή στα οποία αυτός τις έδωσε.

Άρθρο 62

Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής. Η άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Βουλής. Η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των διακοπών της Βουλής. Δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα.»

Το σχόλιό μου: Είναι τόσο δυσάρεστο να διαπιστώνει κανείς την δραματική άγνοια των Ελλήνων δικαστών για την συστημική και τελολογική ερμηνεία των διατάξεων του Συντάγματος, αλλά και την περιφρόνηση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθώς και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οδηγούμαστε λοιπόν σε τρίτη καταδίκη για το θέμα της βουλευτικής ασυλίας. Κι αυτό μολονότι ΔΕΝ χρειάζεται η αναθεώρηση του άρθρου 62 του Συντάγματος, αλλά η επιστημονική (κι όχι κατά γράμμα) προσέγγιση του θέματος από τα Δικαστήρια, όπως έχει υποστηρίξει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην τελευταία έκδοση του "Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου" (Αθήνα-Κομοτηνή 2008), αλλά και το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που εξηγεί ότι το πρόβλημα είναι θέμα εφαρμογής της αρχής της αναλογικότητας (κι όχι θέμα διατύπωσης της συνταγματικής διάταξης). Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Λίβος - καθηγητής μου στο γενικό ποινικό δίκαιο όταν ήμουν στη Νομική Αθήνας- συμφώνησε επιστημονικά με την ανάλυσή μας για την τελολογική συστολή κατ' εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας! Οι διάδικοι συμφωνούν επιστημονικά, το δικαστήριο διαφωνεί...

Χρειαζόμαστε δικαστές επιστημονικά επαρκείς. Υπάρχουν;

Κατά τ' άλλα, προτιμώ το φαγητό στην καντίνα του Στρασβούργου από το καφέ της Λουκάρεως.
από το e-Lawyer