Danny's ινκλουσίφ

Η περιοχή δεν ήταν ακριβώς Beverly Hills, αλλά μια και βρέθηκα εκεί, έπρεπε να σκοτώσω περίπου μία ώρα μέχρι να παραλάμβανα το αυτοκίνητό μου. Καθόμουν μπροστά σ΄ένα γκαράζ σπιτιού, όταν ξαφνικά πίσω μου ακούω ένα θόρυβο από ρολά που έτριζαν. Τα ρολά του γκαράζ άνοιξαν. Και τότε το είδα: το γκαράζ ήταν στην ουσία κουρείο!

O Danny, the barber, είναι ο ιδιοκτήτης του. Ανάβει κάτι φώτα, βγάζει έξω και κάτι καρεκλάκια, βάζει και ένα ΟPEN, και το μαγαζί αρχινάει τζίρο. Μια μουσική creole ξεχύνεται παντού. "Γιού νίντ χέρκατ", μου λέει. Ναι, βέβαια, σκέφτομαι, ένα κούρεμα είναι στο πρόγραμμα. Δεν το κάνω και στου Danny;

Ο ιδιοφυής Αϊτινός είχε... μετατρέψει το γκαράζ σε επιχείρηση. Ο χώρος στενός, από τη μια μεριά οι καθρέφτες, δύο καθίσματα για τους πελάτες. Είναι ευγενικός. Καθώς κάθομαι στην καρέκλα, μου εξηγεί τα κουρέματα που κάνει. "Σκούλ, όφις, μιλιτέρ". Επιλέγω όφις. Είναι υποθέτω καλύτερο για την ηλικία μου. Εκείνος, φέρνει νερά, ψαλίδια, αποσμητικά. Τον βοηθάει και η γυναίκα του, μια μαύρη ντυμένη με πολύχρωμα ρούχα και τα μαλλιά τυλιγμένα σε ρόλ. Αρχινάμε.

Έμαθε τη δουλειά στην Αϊτή. Εκεί δούλευε στο δρόμο, είχε τα ψαλίδια στην κωλοτσέπη και κούρευε στη γύρα. Στην Αϊτή σ' αφήνουν και κουρεύεις και στα καφενεία, με πληροφορεί. Στην Αμερική αυτό δεν γίνεται. Υπάρχουν νόμοι, εξηγεί. Αλλά στην Αϊτή, δεν τον πλήρωνε και κανένας. Όλοι ζήταγαν βερεσέ, γράφτα και τα βρίσκουμε. Ενώ στην Αμερική οι μπίζνες είναι μπίζνες. I lov Amerika, ανακοινώνει.

Κουρεύοντας, φέρνει και τις στροφές του. Ωραία μουσική, τη νοιώθει. Της φωτιάς και της καψούρας. Καλύτερη απο την αμερικάνικη. Γιές, σούρ, μάτσ μπέτερ. Ψαλίδια και ξυράφια παίρνουνε φωτιά. Σαν τελειώνει, με καθαρίζει, βάζει αποσμητικό. Η γυναίκα του εμφανίζεται με έναν ακόμα καθρέφτη. Γιού λάικ; - με ρωτάει. Γιές, Αϊ λάικ, απαντώ.

Νάου δε σούπ, ανακοινώνει. Δηλαδή, ρωτάω, σούπα, τί σούπα; Μου δείχνει την άλλη μεριά του γκαράζ, τον αντικρινό τείχο. Υπάρχουν εκεί δύο τραπέζια με καρέκλες, και στον τοίχο ένα μενού. Το κουρείο είναι και εστιατόριο! Δηλαδή το μισό. Today's Special: Vegie Soup. Αλλά οι πελάτες που κουρεύονται τρώνε σούπα τζάμπα. Ινκλουσίφ, εξηγεί. Σούπ, ινκλουσίφ.

Η γυναίκα του εμφανίζεται με ένα πιάτο κόκκινη σούπα. Καρότα, σέλινα, κρεμμύδια. Συνταγή από το χωριό, σούρ, βέρυ γκούντ, βέρτζιν. Χότ πεπέ; με ρωτάει, καθώς με σερβίρει. Γιές, Ι λάϊκ χότ πεπέ.

Καλή ήτανε και η Αϊτή, αλλά εδώ είναι καλύτερα. Εδώ έχει σοβαρή επιχείρηση, κουρέματα, σούπες, άσε που διαθέτει και κτίριο! Αμέρικα σίριους μπίζνες, καταλήγει. Γιές, σούρ, μόνεϊ τόκς. Σαφώς και κόβει αποδείξεις. Οκτώ δολάρια κούρεμα και σούπα. Του χρόνου θα ακριβύνει βέβαια, αλλά πρώτα να πιάσει πελάτες. Γιού λάϊκ σούπ; Εξελεντ, απαντώ.

Καθώς ετοιμάζομαι να φύγω, μου δείχνει το γραφίτι έξω απο το κουρείο. Το επίσημο όνομα της επιχείρησης είναι Danny's Wireless Barber Shop & Restaurant. Δηλαδή, ρωτάω. Ίντερνετ, ανακοινώνει. Το κουρείο (που είναι και εστιατόριο), έχει και wireless internet για τους πελάτες του...

Αυτόνομος, ωραίος, εντυπωσιακός. Τρίτος Κόσμος εν κινήσει. Αυτοσχεδιασμός και δημιουργία εκ του μηδενός. Μου έφτιαξε την μέρα. Οφις, σούπ (με χότ πεπέ), γουάιρλες. Οκτώ δολάρια. Danny's ινκλουσίφ. Με κέρδισε για πελάτη του. Σίγουρα θα ξαναπάω. Danny boy, thumbs up!

Υ.Γ.To ποστ είχε ήδη γραφτεί, όταν την νύχτα, ήρθαν τα τρομερά νέα. Το μικρό κρατίδιο της Αϊτής φαίνεται πως ισοπεδώθηκε. Μίασμα της ανθρώπινης Ιστορίας και κοινωνικό "περίσσευμα", ο δυστυχής λαός της Αϊτής μετράει τώρα χιλιάδες νέους νεκρούς και θαμμένους στα ερείπια της ανύπαρκτης υποδομής του. Το ζευγάρι του ποστ ήταν τυχερό. Ξέφυγε την κόλαση...
από Locus Publicus