Η ελληνική συντεχνιακή δικτατορία

Σας προκαλώ να μου βρείτε μια άλλη χώρα, εκτός της δικής μας, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε όλο τον πλανήτη όπου τα συμφέροντα των πολιτών να τα προστατεύουν μόνο οι συντεχνίες.

Γιατί στην Ελλάδα έχουμε δεχτεί ως κοινωνία (εκτός άλλων απίθανων συνθημάτων) ακόμη και το ότι οι συντεχνίες δεν πασχίζουν για τα δικά τους μεγαλοσυμφέροντα αλλά για το καλό του ανήμπορου να προστατευτεί Έλληνα ιθαγενή!!!

Δεν θα έθιγα αυτό το, γνωστό κατά τα άλλα, θέμα, αλλά καταντούν εξοργιστικά πλέον τα μόνιμα συνθήματα όλων των απεργών κρατικών υπαλλήλων και εργατών ότι κάνουν αγώνα δήθεν και για την προστασία της κρατικής περιουσίας και για τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών.

Λες και τους εξουσιοδότησαν οι... Έλληνες πολίτες και καταναλωτές να κάνουν απεργίες και να τους κόβουν τα πόδια με την ακινησία των πάντων.

Ας ξεκινήσουμε με τις συντεχνίες των λιμενεργατών οι οποίοι, όπως ωρύονται μέρα-νύχτα αλλά δεν τους καταλαβαίνει κανείς... δεν θέλουν να διώξουν τους Κινέζους από το λιμάνι μόνο για τα δικά τους συμφέροντα αλλά γιατί έτσι θα εξασφαλίσουν και ένα λιμάνι που θα ανήκει στους Έλληνες... Έτσι τους λένε να πουν, έτσι λένε. Με άλλα λόγια (λένε) βράστε τα δικά μας συμφέροντα. Το πρόβλημα είναι με τον κοσμάκη που θα βλέπει Κινέζους στο λιμάνι του Πειραιά τι θα γίνει...

Αυτό είναι που μας κόφτει ως έθνος.

Και ας πάμε στην ΔΕΗ όπου τα τελευταία 20 χρόνια οι συντεχνίες των εργαζομένων είναι σε μόνιμο πόλεμο με όλες τις διοικήσεις και τους υπεύθυνους για την εποπτεία της ΔΕΗ υπουργούς όχι για τα δικά τους συμφέροντα μόνο αλλά και για να προστατέψουν και τα συμφέροντα των καταναλωτών. Παγώνουν διοικήσεις και τις κάνουν να κρύβονται σε ξενοδοχεία και μυστικά γραφεία. Αποφασίζουν για την πολιτική της ΔΕΗ και τις επενδύσεις της και φροντίζουν με κάθε τρόπο να προστατεύουν το κρατικό μονοπώλιο ενέργειας όχι γιατί αυτό τους εξυπηρετεί, αλλά (λένε), γιατί έτσι προστατεύουν τον Έλληνα καταναλωτή ηλεκτρικού ρεύματος... Έτσι λένε γιατί έτσι βολεύονται να λένε.

Στα ταχυδρομεία τώρα. Ας τολμήσει η κυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει τις ταχυμεταφορές και θα δει τι θα γίνει. Η συντεχνία είναι εκεί γιατί οφείλει (λέει) να προστατέψει το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών να ανήκουν τα ΕΛΤΑ στους Έλληνες. Έτσι λένε και αυτοί αν διαβάσετε προσεκτικά τα συνθήματα διαμαρτυρίας τους.

Οι τραπεζικοί τώρα και οι συντεχνίες τους έχουν καθήκον να προστεθούν στα συμφέροντα του Έλληνα καταθέτη και για τον λόγο αυτό έχουν (υποστηρίζουν) και θα έχουν δικαίωμα στην τοποθέτηση της Διοίκησης. Προς το παρόν δεν τους αρέσει ο κ. Αράπογλου και είναι απέναντί του γιατί έτσι καλεί το καθήκον τους απέναντι στον Έλληνα πελάτη της Εθνικής Τράπεζας...

Στην ίδια κατεύθυνση και η συντεχνία των δημοσίων υπαλλήλων. Ας σκεφτεί η κυβέρνηση να διαλύσει Οργανισμούς και υπηρεσίες που είναι βολεμένοι οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι που αριθμητικά ανταγωνίζονται περίπου το σύνολο των δημοσίων υπάλληλων ολόκληρης της Ευρώπης... και θα δει τι πρόκειται να γίνει.

Μια πρώτη γεύση πήρε (όπως μου είπε) υπουργός της σημερινής κυβέρνησης συζητώντας με κορυφαίο συνδικαλιστή της ΑΔΕΔΥ για την ανάγκη να κλείσουν κάποιοι από τους 250 (!!!) φορείς εποπτείας του υπουργείου του για να εισπράξει την απάντηση «Κάνε έστω και μία κίνηση και δεν μπορείς να φανταστείς τι θα γίνει...».

Στη συντεχνία εργαζομένων στις μεταφορές τώρα όπου και αυτοί πασχίζουν για την προστασία των συμφερόντων όλων των εργαζομένων που τους καταδικάζουν σε ακινησία. Δεν θα σταθώ στα μαρτύρια που περάσαμε με την παλαιά Ολυμπιακή όταν έδινε μάχες για ένα «υπερήφανο εθνικό αερομεταφορέα», αλλά θα σας θυμίσω τις απεργίες οδηγών λεωφορείων ακόμη και για συμπαράσταση στους Σαντινίστας (ευτυχώς) πριν από αρκετά χρόνια... Ας επιδιώξει η κυβέρνηση να συνεργαστεί με ιδιώτες για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του ΟΣΕ, «πράγμα που είναι ενάντια στα συμφέροντα του Έλληνα επιβάτη...» και θα ψάχνεται να δει τι της συμβαίνει.

Και από τις συντεχνίες των εργαζομένων στο κράτος που είναι σαφέστατα προνομιούχοι απέναντι σε εκείνους του δημόσιου τομέα (ψάξτε να βρείτε τους όγκους των αποζημιώσεων όσων αποχώρησαν από κρατική υπηρεσία ή ελεγχόμενο από το κράτος φορέα και θα καταλάβετε τι σας λέω) ας πάμε στις συντεχνίες των κλειστών επαγγελμάτων. Φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, οδηγοί βυτιοφόρων καυσίμων και κάθε είδους επαγγελματίες οδηγοί ζουν μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη...

Τώρα, πως τα καταφέρνουν ορισμένοι από τους επικεφαλής των συντεχνιών των εργαζόμενων και σκαρφαλώνουν στην πολιτική και από εκεί πηδούν στην εξουσία όποτε είναι ενάντια στα συμφέροντα και του λαού και των πρώην συναδέλφων τους (θυμηθείτε πόσοι σκαρφάλωσαν από την μεταπολίτευση και μετά) είναι ένα άλλο θέμα που δεν εξηγείται επαρκώς.

Κάθε εξήγηση δεκτή.
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital