Πρώτο τραπέζι πίστα

Τι να πρωτοαναφέρω από τα ευτράπελα της φραπεδοχώρας, τι να πρωτοθυμηθώ από όσα είδα και κατέγραψα αυτό το καλοκαίρι. Παραμένω πιστός λοιπόν, σε μια αρχή που έχω ο ίδιος εισαγάγει, πως αν αυτά που ακούω και βλέπω στην πολιτική σκηνή της χώρας και στις ειδήσεις των 8 δεν συνάδουν με αυτά που βίωσα ο ίδιος σε επίπεδο καθημερινότητας, τότε οι πολιτικές, οι ιδεολογίες και οι ειδησεογραφίες είναι λανθασμένες. Είναι το επονομαζόμενο "βαρόμετρο του γείτονα". Αν ο γείτονας με τη ζωή του δεν αντανακλά το πρόβλημα του Ασφαλιστικού, των stage, της φοροδιαφυγής, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε στο Ασφαλιστικό, ούτε στην αγορά εργασίας, και όλα νόμιμα και ηθικά. Ζωή και θεωρία πρέπει να συμβαδίζουν.

Βρήκα λοιπόν τη Θεία μου την Αγαθή, που πήγε στην Παιδαγωγική Ακαδημία για δύο χρόνια, έγινε δασκάλα στα είκοσι, διορίστηκε στα 21, και δεκαπέντε χρόνια μετά, λόγω του ότι ήταν μητέρα με παιδί, πήρε σύνταξη στα 36! Η δυναμική θεία, είναι σήμερα περίπου 86 χρόνων και βρίσκεται σε σύνταξη για 50 χρόνια! Με κάλεσε μάλιστα και για ποτάκι στην πισίνα, όπου ήπιαμε αλατισμένες μαργαρίτες με λεμόνι, και παίξαμε και μια παρτίδα τένις! Μια αληθινή σοσιαλιστική κοινωνία πρέπει να νοιάζεται για τους συνταξιούχους της.

Το ξετίναξε το ασφαλιστικό ταμείο η Θεία Αγαθή, και δεν είναι βέβαια η μόνη. Ένας άλλος τυπάκος που ξέρω στη γενέτειρα, βρέθηκε με μια Αντιστασιακή σύνταξη σε πολύ μικρή ηλικία (μοίραζε τότε συντάξεις το ΠΑΣΟΚ), και όταν τον ρώτησα τι είδους αντίσταση έκανε, αφού την εποχή του Εμφυλίου ήταν 8 χρόνων, μου απάντησε με το γνωστό νεοελληνικό στυλάκι – «μετέφερα αντάρτικα μηνύματα στο βρακάκι μου». Ο αλανιάρης τύπος είναι μέλος της Αριστεράς και της Προόδου, και ηγείται σήμερα τον επαρχιακό αγώνα κατά των μπλε διορισμών!

Μεγάλη η καψούρα του Έλληνα και για την σύνταξη (και δη την πρόωρη αναπηρική). Κυκλώματα γιατρών στην επαρχία σου εγκρίνουν ό,τι θέλεις και γουστάρεις, από σπασμένο δόντι, μέχρι αναπηρία μεγίστου βαθμού. Ξέρω αναπήρους που τρέχουν μαραθώνιο, κάνουν κολύμπι, ασχολούνται με το Bodybuilding. Για μια εξέταση ματιών που χρειάστηκα (για δίπλωμα), πήγα σε ένα τοπικό γιατρό, έδωσα 50 ευρώ στη γραμματέα του, εκείνη μου υπέγραψε όλα τα ιατρικά χαρτιά, και έφυγα αγάς. Ο γιατρός, ήταν διακοπές στην Κέρκυρα. Το παλικάρι ήταν και εκλεγμένο μέλος της Ελληνικής Βουλής με την ΝΔ!

Ακόμα μεγαλύτερη η καψούρα να παίρνεις τη σύνταξη των άλλων που έχουν πεθάνει. Όταν το απίθανο ελληνικό κράτος νομοθέτησε κάποτε την αυτόματη κατάθεση των συντάξεων σε τραπεζικό λογαριασμό (κόβοντας έτσι την διαπλοκή του τοπικού ταχυδρόμου που ήθελε μπουρμπουάρ για να παραδώσει στον συνταξιούχο την αλληλογραφία), βρέθηκαν, θυμάμαι, 55 χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που δεν εμφανίστηκαν σε καμία τράπεζα για να ανοίξουν λογαριασμό. Ήταν τα Περήφανα Γηρατειά που είχαν αποδημήσει πριν χρόνια, και την σύνταξη των οποίων λυμαίνονταν οι Τιμημένοι τους απόγονοι.

Σε σχετική φάση, βρίσκεται και ένας άλλος γείτονας, ο οποίος συλλέγει δύο έξτρα συντάξεις, μία της πεθαμένης μητέρας του (έχει πεθάνει το 2006, και μία ενός ανάπηρου αδελφού του, τον οποίον έχει ξεφορτωθεί σε κάποιο μοναστήρι. Μαζί μ’ αυτά, ο αλανιάρης γείτονας παίρνει και κάποια κρατικά κουπόνια για δωρεάν βενζίνα που δικαιούται ο ανάπηρος αδελφός του, ο οποίος βέβαια δεν διαθέτει καν αυτοκίνητο. Τα κουπόνια χρησιμοποιούνται σήμερα στο καινούργιο καμπινάτο σκάφος για θαλασσινές εξορμήσεις με αιθέριες καλλίγραμμες καλλονές.

Η επόμενη θύμηση, άλλος γείτονας, ο κύριος Καίσαρας, μια βουκολική επαρχιακή περσόνα, ηλιοκαμένος και κατακόκκινος, με δέρμα τεντωμένο σαν λάστιχο αυτοκινήτου και κάτασπρα ηλεκτρισμένα μαλλιά. Ο κύριος Καίσαρας, μόνιμα ντυμένος με φανέλα άσπρη, λινό παντελόνι με γυρισμένα μπατζάκια και ψαράδικη σαγιοναρίτσα, βγήκε σε αναπηρική σύνταξη πριν τα 50 του (είχε λέει εργατικό ατύχημα στο πόδι), και σήμερα είναι 95 χρόνων. Αραχτός με θέα τη θάλασσα, παρακολουθεί το 902 για να δει πως πάνε οι αγώνες, κλάνει συνέχεια από πλήξη, και είναι λέει, αγανακτισμένος με την κατάσταση στην οικονομία!

Πενήντα χρόνια αραλίκι ο κύριος Καίσαρας, περνά τον καιρό του καταναλώνοντας δύο μπουκάλια ουίσκι την εβδομάδα, καπνίζοντας απανωτά στριφτά και κάνοντας και τοπικό ψαρεματάκι. Απο την εποχή που πήρε σύνταξη, το Ασφαλιστικό του Ταμείο του έχει αλλάξει τρεις φορές όνομα, το πόδι του περιέργως έγινε καλά, και ο ίδιος, γνωστός επίσης και με τον παρατσούκλι «ο Παιδαράς», εκλείθει πέρυσι από τον διευθυντή του τοπικού υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας να παραλάβει κάποια τιμητική κονκάρδα. Ήταν ο παλιότερος πελάτης της Εθνικής Τράπεζας! Δεν ξέρω πότε ιδρύθηκε η Εθνική, οι γείτονες πάντως λένε πως ο Παιδαράς βγήκε στην σύνταξη με διάταγμα του Καποδίστρια.

Και κάθε φορά που ακούω για προγράμματα stage, θυμάμαι τον νεαρό γείτονα Άκη που δουλεύει στο ΙΚΑ στεϊτζής. Ο μεγάλος Άκης κάθε πρωί στις 11.30, επέστρεφε από τη δουλειά του για να ασχοληθεί με σέρφινγ, φραπεδιλίκι, και διάφορες άλλες γκομενοδουλειές. Το πρόβλημά του ήταν ότι δεν είχε λεφτά να αγοράσει ένα καλοκαιρινό jetski, και το όνειρό του ήταν να γίνει σχεδιαστής αυτοκινήτων, αλλά δεν υπήρχε λόγος να κυνηγήσει τέτοιο όνειρο αφού κάποια στιγμή (ήταν θέμα χρόνου), θα γινόταν δημόσιος υπάλληλος. Τον ρώτησα αν έχει κάποιο βιογραφικό να μου δώσει για μια δουλειά που ήξερα οτι άνοιγε. Δεν το είχε ακόμα σε ηλεκτρονική μορφή μου είπε (σε τι το είχε;), αλλά αν ήταν καλή περίπτωση και επιμένω (!), να το γράψει. Θα χρειαζόταν και email; - με ρώτησε. Τι να το κάνεις το ίντερνετ όταν υπάρχει το Κράτος.

Ένα μήνα αργότερα, με προτροπές της μάνας του, και στο δικό μου laptop, o μέγας Άκης έφτιαξε σάτρα πάρτα το βιογραφικό, αλλά οι ατυχίες της ζωής τον χτύπησαν και πάλι. Τα τρία ίντερνετ καφέ που επισκέφτηκε, δεν μπορούσαν να τυπώσουν το βιογραφικό γιατί οι εκτυπωτές είχαν ξεμείνει από μελάνι! Έτσι χάσαμε τη δουλειά. Αλλά ούτε εκεί υπήρχε πρόβλημα, η μητέρα του είχε 20 χιλιάδες ευρώ έτοιμα για λάδωμα, για να τον πάρουν υπάλληλο σε τράπεζα. Η μητέρα του λοιπόν έδωσε τα λεφτά, η κυβέρνηση άλλαξε, ο διορισμός κόλλησε, ο λαδωμένος την κοπάνισε, και τώρα μαθαίνω πως ο νεαρός Άκης σπάστηκε χοντρά γιατί έπρεπε να κατεβάσει τις προσδοκίες του από μηχανοκίνητο jetski σε απλό χειροκίνητο κανό. Άντε να βγάλεις τώρα γκόμενα, στεϊτζής που βαράει και κουπί!

Αυτά έδειξε το καλοκαιρινό μου βαρόμετρο. Συμπέρασμα: Είμαστε στα σκατά μέχρι τα μπούνια, αλλά η λαϊκή βάση ευδαιμονίζετε πρώτο τραπέζι πίστα στην εικονική κοσμάρα της, αυτοσχεδιάζοντας με χολυγουντιανού επιπέδου λούφα και παραλλαγή. Οι συμπαθείς γείτονες, το στατιστικό μου δείγμα, έχουν ήδη πάρει την απόφαση ότι δεν χρειαζόμαστε πολιτικές και οικονομικές λύσεις για το μέλλον. Ούτε βέβαια και κοινωνικό φιλελευθερισμό, ή κάποιου είδους επανάσταση που είναι και κουραστική. Η στρατηγική φαίνεται να είναι ο Αυτοσχεδιασμός και το λαδάτο οικογενειακό και πελατειακό δίκτυο.

Καταστρεφόμαστε; Δύσκολη ερώτηση. Πιστεύω πως η ΕΕ θα μας σώσει γιατί κάπου πρέπει να πάνε κι αυτοί διακοπές. Η φτώχεια στην Ελλάδα αντέχεται άλλωστε περισσότερο από την κρύα Δανία, τρώμε καλύτερο φαΐ από τους βόρειους, αγνό κρασάκι και λάδι καθαρό, και ο μεσογειακός Θεός του ήλιου, της θάλασσας και του χαβαλέ θα μας συντηρήσει και στο μέλλον ελαφρώς ή βαρέως αναισθητοποιημένους.
από locus-editorium