Άριστα και...Άρρωστα!... ( ή, του ύψους και του…βάθους!)

Θα το καταθέσω με την ειλικρίνεια που απαιτούν, και επιβάλλουν, οι πρόσφατες και πύρινα δραματικές περιστάσεις: αφορμή για την σημερινή μου «blog-άποψη» υπήρξαν οι υπεράνθρωπες επιδόσεις του προσωπικού που στελεχώνει τα εναέρια και τα επίγεια πυροσβεστικά μέσα που καταπολέμησαν τις πυρκαγιές που κόστισαν 200 και πλέον χιλιάδες καμένα στρέμματα δάσους, χαμένες ολικώς ή μερικώς περιουσίες, και απροσμέτρητο κόστος στην υγεία των κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής, των παιδιών και εγγονιών τους.

Η προσμέτρηση επιδόσεων σε... διάφορους τομείς ανθρώπινης δραστηριότητας, που χαρακτηρίζεται ως δοκιμασία ή διαγώνισμα ή ακόμη, κατά το ξενόφερτο και λίαν προσφιλές στην εποχή μας “τεστ”, έχει ως στόχο τη διαφοροποίηση ανδρών, γυναικών και παιδιών και την κατάταξή τους σε κάποιες συμβολικές πυραμίδες επιτυχίας που αντικατοπτρίζουν και πραγματικές πυραμίδες καθημερινών κοινωνικών, οικονομικών, επιστημονικών, επαγγελματικών, πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων .

Συχνά ακούγεται η κριτική που αποδοκιμάζει όλες ή έστω κάποιες προσπάθειες προσμέτρησης και διαφοροποίησης προβάλλοντας ως επίφαση, και όχι ως ουσία, την επιτακτική δημοκρατική ισότητα, την ανάγκη της θεώρησης όλων μας ως ίσων! Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ανακριβές και άδικο για τον καθένα και την καθεμιά μας ως άτομα με το χαρακτηριστικό της ανεπανάληπτης μοναδικής προσωπικότητάς και αντιπαραγωγικό για ολάκερη την κοινωνία που συνθέτουμε.

Οι άνθρωποι διαφέρουμε στο μπόι, στο πάχος, στην αισθητική της εποχιακής ή διαχρονικής σημασίας «ομορφιάς» όπως διαφέρουμε και στις επιδόσεις που διαφοροποιούνται από τις μυοσκελετικές και από τις διανοητικές δεξιότητες και ικανότητές μας. Αυτό είναι και αντικειμενικά εμφανές αλλά έχει παραμείνει και διαχρονικά αναλλοίωτο ως δεδομένο στο πέρασμα του χρόνου.

Θα ήμουν ανιστόρητος ίσως και επικίνδυνα υποκριτικός εάν δεν παραδεχόμουν ότι υπήρξαν εποχές στις ανθρώπινες κοινωνίες όπου οι διαδικασίες αξιολόγησης διαβρώθηκαν με στόχο να υποτιμηθούν άτομα ή ομάδες και να υπερτιμηθούν άλλοι. Θα σας θυμίσω τους Νέγρους της Αμερικής ως ένα κραυγαλέο διαχρονικά παράδειγμα ανάμεσα σε πολλά άλλα παρόμοια. Αυτά δεν αναιρούν ούτε τη χρησιμότητα των τεστ ούτε, φυσικά, και το δεδομένο των ανθρώπινων ανισοτήτων.

Δημοκρατία σημαίνει να διασφαλίζουμε την ισότητα των ευκαιριών βοηθώντας άτομα και ομάδες να αναπτύξουν και να επιδείξουν τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους και να τα επιβραβεύσουμε χρησιμοποιώντας όλα αυτά για το κοινό όφελος!

Αντίθετα, η προσπάθεια να διασφαλισθεί η ισότητα των επιδόσεων, θα έχει ως αποτέλεσμα να μας εξισώσει όλους, άτομα και ομάδες, σε χαμηλότερους κοινούς παρονομαστές...
Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι στην πρώτη περίπτωση κάποιοι, που το αξίζουν, θα πάρουν ..ΑΡΙΣΤΑ (όπως αξίζει να πάρουν οι πυροσβέστες μας εναέριοι και επίγειοι που ξεπέρασαν τους εαυτούς του στις προχθεσινές πυρκαγιές), ενώ στη δεύτερη τα κριτήρια και τα αποτελέσματα κάθε μυωπικής στρατηγικής σίγουρα είναι ...ΑΡΡΩΣΤΑ!
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ