Το χοντρό δούλεμα

Το «κόλπο» είναι γνωστό, βαρετό και ιδίως παλαιομοδίτικο και «τέχνασμα» της παλαιοκομματικής νοοτροπίας.

Θέλουμε να βάλουμε νέους φόρους.

Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (παλαιότερα -τότε που ξεκίνησε το «κόλπο»- το υπουργείο Συντονισμού) διαρρέει από τους «δικούς» του το είδος και το δήθεν ύψος των νέων φόρων. Το ποσοστό του νέου φόρου είναι κατά κανόνα εκτός πραγματικότητας. Υψηλότερο από... αυτό που έχουμε κατά νου. Αφουγκραζόμαστε τις αντιδράσεις πάλι από τους «δικούς» μας. Κρατάμε σιωπή . Και στην συνέχεια βγαίνουμε και ανακοινώνουμε φόρους μικρότερους από αυτούς που «διαρρεύσαμε» ή (ακόμη πιο ηρωικά) δεν επιβάλλουμε κάποιον από τον φόρους που «διαρρεύσαμε» για να φανούμε «ρεαλιστές πολιτικοί».

Αν οι αντιδράσεις δεν είναι δυναμικές.

Οι μικρότεροι φόροι (από αυτούς της διαρροής) ανακοινώνονται από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας μιας και δεν είναι μεγάλο το πολιτικό κόστος.

Αν οι αντιδράσεις είναι δυναμικές.

Οι μειώσεις ή οι ανακλήσεις αντίστοιχα γίνονται από τον ίδιο τον «λαοπρόβλητο και μεγαλόκαρδο» πρωθυπουργό για να εισπράξει προσωπικά το πολιτικό κέρδος.

Το «κόλπο» της συγκεκριμένης λαϊκίστικης παλαιοκομματικής «πολιτικής» δεν το γνωρίζω μόνο εγώ. Το γνωρίζουν οι πάντες στην πιάτσα και το έχουν βαρεθεί.

Αλλά τι μπορούν να κάνουν πρακτικά;

Το «κόλπο» λοιπόν χρησιμοποιήθηκε και τις προηγούμενες ημέρες με την διαρροή της «είδησης» ότι ο αναμενόμενος φόρος στα καύσιμα θα φθάνει το 50-60% γιατί «λέει» πρέπει να εξομοιωθεί με τους φόρους των καυσίμων στην υπόλοιπη Ευρώπη... Αυτός είναι ο «πόνος» μας. Μήπως και δεν ακολουθούμε την Ευρωπαϊκή τακτική και δείχνουμε άτακτοι και ανακόλουθοι...

Βεβαίως (σύμφωνα πάντα με την παλαιομοδίτικη τακτική) δεν υπήρξε ούτε διάψευση ούτε επιβεβαίωση.

Αλλά ούτε και αντίδραση από την αγορά των καυσίμων. Ποιος και γιατί να αντιδράσει; Το καραγκιοζιλίκι με τον τρόπο επιβολής των φόρων είναι γνωστό.

Όπως είναι γνωστοί και οι συγκεκριμένοι «αιχμάλωτοι» φορολογούμενοι που θα κληθούν στην «αρένα» της κυβέρνησης για να προσφέρουν τον «άρτο» (τους φόρους δηλαδή) καθώς τα βλακώδη «θεάματα», δηλαδή τους βουλευτές που θα συνηγορούν από τα παράθυρα της τηλεόρασης για την ανάγκη των φόρων, τους βάζει η ίδια η κυβέρνηση.

Στην «αρένα» λοιπόν των μονίμων «αιχμαλώτων» μονομάχων-φορολογούμενων με αντίπαλο την κυβέρνηση, το ΣΔΟΕ, τις Εφορίες και τα γνωστά «εφοριακά μαγαζάκια» θα κληθούν και αυτή την φορά:

Οι μισθωτοί που ζητούν να δουλέψουν για να μην ζητιανέψουν και έχουν συνεταίρο στην τσέπη τους το κράτος θέλουν δεν θέλουν. Ένα συνεταίρο που έχει μονίμως την διαχείριση των φόρων χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.

Οι συνταξιούχοι που παίρνουν όση σύνταξη αποφασίζει το κράτος που είναι και ο μόνιμος συνεταίρος τους σε ποσοστό που κάνει τον συνταξιούχο όχι μόνο φτωχό αλλά και όμηρό του. Για το τι θα γίνουν οι φόροι του ούτε λόγος.

Οι οδηγοί των αυτοκινήτων που υποχρεώνονται να πληρώνουν μετρητοίς τον φόρο στον βενζινοπώλη την ώρα που αγοράζουν βενζίνα ή πετρέλαιο για την σόμπα τους.

Όσοι χρησιμοποιούν καύσιμα για την παραγωγή τους και τα πληρώνουν αμέσως με την παραλαβή τους.

Όσοι τολμούν ακόμη να καπνίζουν που και αυτοί πληρώνουν μετρητοίς τους φόρους τους.

Όσοι τολμούν ακόμη να πιουν οινοπνευματώδη έστω και αν πίνουν για να ξεχάσουν τους φόρους…

Όσοι τόλμησαν και αγόρασαν ένα διαμέρισμα ή έχτισαν ένα σπίτι για να μην πληρώνουν νοίκι .

Αυτήν είναι η πραγματικότητα του ελληνικού φορολογικού συστήματος που δεν τολμά να το μεταβάλλει το αριστερίστικο ελληνικό κράτος. Και αυτοί είναι οι «αιχμάλωτοι » και «στιγματισμένοι» φορολογούμενοι που μπαίνουν μονίμως στην «αρένα» για σφαγή από τους αντιπάλους τους που δεν είναι άλλοι δυστυχώς από την ελληνική πολιτεία του υδροκέφαλου κρατισμού.

Όλοι οι υπόλοιποι φορολογούμενοι είναι εκτός της συγκεκριμένης σφαγής. Μπορεί βέβαια να μην την γλιτώνουν κάποιες ομάδες από αυτούς αλλά το «παιχνίδι» παίζεται και τα αποτελέσματα είναι άγνωστα. Εδώ δεν έχουμε ούτε μονομαχία ούτε αποδεκατισμούς με ακριβείς υπολογισμούς. Εδώ έχουμε παιχνίδι. Κάποιος από τους δύο κράτος- φορολογούμενοι είναι ο κερδισμένος. Κάποιος από τους δύο. Οι «αιχμάλωτοι» όμως φορολογούμενοι μισθωτοί συνταξιούχοι, οδηγοί, πότες και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων δεν την γλιτώνουν με τίποτε.

Και το ζητούμενο όπως αντιλαμβάνεσθε δεν είναι να μην πληρώνουμε φόρους . Κανείς δεν μπορεί να το ισχυρισθεί αυτό. Δεν θα ανατρέψουμε ούτε τους κανόνες της δημοκρατίας ούτε της οικονομίας ούτε και της κοινωνίας.

Το ζητούμενο είναι το χοντρό δούλεμα που γίνεται στους «αιχμαλώτους» φορολογούμενους με τα παλαιοκομματικά «κόλπα» της δήθεν υψηλής φορολόγησης (μέσω διαρροών) και της «λογικής» φορολόγησης που ακολουθεί τελικά από τον «μεγαλόκαρδο» πρωθυπουργό.

Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά δεν πέρασε και η «είδηση» των ημερών ότι οι αυξήσεις στην φορολογία των καυσίμων θα φθάσει τα 50-60%.

Γιατί και αν πράγματι φθάσει στο ύψος αυτό (που δυστυχώς δεν αποκλείεται λόγω της διαφοράς με την φορολογία στην υπόλοιπη Ευρώπη και εκεί θα πατήσει η κυβέρνηση) οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι καταναλωτές καυσίμων και ποτών πως μπορούν να αντιδράσουν;
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital