«Βούτυρο ή κανονιά;»

Το δίλημμα των προοδευτικών του Μεσοπολέμου δεν υφίσταται για την κυβέρνηση της Ν.Δ. Οι γκουρού της νέας διακυβέρνησης θα μπορούσαν να το παραφράσουν σε «ούτε βούτυρο ούτε κανόνια».

Το εξοπλιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης όλο αναγγέλλεται. Αλλά, όπως και για τις περίφημες «μεταρρυθμίσεις», εκτός από τα λόγια, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ούτε καν υπογραφές για ανταλλακτικά που λείπουν εδώ και μήνες. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μεταβαίνει σε λίγες μέρες στις ΗΠΑ για να συναντήσει τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας Ρίτσαρντ Γκέιτς, αφού λίγο έλειψε να γίνει ο μοναδικός Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας που δεν κατάφερε να αποσπάσει πρόσκληση από τον Αμερικανό ομόλογό του.

Τώρα ο Μεϊμαράκης,που δεν δείχνει να νιώθει ιδιαίτερα άνετα στο κοστούμι του υπουργού Άμυνας, θα έρθει σίγουρα αντιμέτωπος με διλήμματα. Ο Γκέιτς δεν καλεί τον Βαγγέλη για να πιουν τσάι. Θα πιέσει για μεγαλύτερη ελληνική συμμετοχή στο Αφγανιστάν και για τα εξοπλιστικά και κυρίως για την αγορά πολεμικών αεροσκαφών.

Ο πρώην γραμματέας της Ρηγίλλης, ο οποίος δεν κρύβει ότι νοσταλγεί τις μέρες που ρύθμιζε την τύχη του κόμματος, ίσως νιώσει ακόμη μεγαλύτερη νοσταλγία, καθώς ήρθε η ώρα να λάβει αποφάσεις.

Στην Ουάσιγκτον ο... Μεϊμαράκης δεν θα μπορέσει να κάνει τις συνήθεις παρεμβάσεις του για τα εσωτερικά της Ν.Δ, ούτε να εκτοξεύσει «ρουκέτες» που θα προκαλέσουν νευρικό κλονισμό στο Μαξίμου. Ο Αμερικανός ομόλογός του είναι παγερά αδιάφορος τόσο για το αν ο Βαγγέλης θέλει να επιστρέψει στη Ρηγίλλης όσο και για το αν έχει φιλοδοξίες αρχηγού κόμματος. Όσο παγερά αδιάφορος για τα εξοπλιστικά μοιάζει ο Βαγγέλης. Μόνο που θα είναι δύσκολο να επιστρέψει από την αμερικανική πρωτεύουσα χωρίς κανόνια... Πολύ περισσότερο αυτήν τη στιγμή, που η κυβέρνηση Καραμανλή αναζητεί απεγνωσμένα επαφή με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Της Αριστοτελίας Πελώνη στα ΝΕΑ