Το παραμύθι τέλειωσε

Η ισχυρή Ελλάδα, «η μοναδική χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που είναι ταυτόχρονα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ», δεν υπάρχει πια. Μέσα σε λίγα χρόνια, μία μόνο ανάσα της ιστορίας, η περιοχή μας άλλαξε, δημιουργώντας κι άλλους «ισχυρούς». Στην επόμενη... ανάσα θα μετράμε πόσο πίσω θα μας έχουν αφήσει οι χτεσινοί... ανίσχυροι...

Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι είμαστε «χορτάτοι», τα έχουμε δει όλα ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε. Το όραμά μας έφτανε μέχρις εδώ. Το καλό για τους όποιους ανταγωνιστές μας είναι ότι εμείς δεν έχουμε καν διάθεση να ανασκουμπωθούμε και να αντιμετωπίσουμε τις ευθύνες μας έναντι των παιδιών μας. Το κακό για τα παιδιά μας είναι ότι οι γονείς τους είναι απαίδευτοι, κακομαθημένοι και τεμπέληδες και ακόμη χειρότερα, ότι δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα.

Χτίσαμε ένα... σαθρό οικοδόμημα και τώρα καλούμαστε να λουστούμε τις συνέπειες. Υπήρξε πράγματι μία ιστορική ευκαιρία για τη χώρα μας, όταν κατέρρευσε το κομμουνιστικό σύστημα. Η Ελλάδα βρέθηκε τότε σε πλεονεκτική πολιτική και οικονομική θέση. Βιαστήκαμε, όμως, να σπαταλήσουμε τα όπλα μας σε ανώφελες αντιπαραθέσεις. Κινηθήκαμε δίχως όραμα, δίχως στρατηγική. Κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να αποφύγουμε το ρόλο που μας επιφύλασσε η ιστορία.

Αν οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εξακολουθήσουν με συνέπεια το δρόμο που ήδη ακολουθούν, σε πολύ λίγο καιρό θα είναι και ισχυρότεροι και πλουσιότεροι από εμάς. Τότε αυτόματα θα έχει μειωθεί η οικονομική και πολιτική σημασία της χώρας μας. Μέχρι χτες αντλούσαμε δύναμη από το γεγονός ότι οι άλλοι έβρισκαν στην Ελλάδα μία πύλη για τα Βαλκάνια. Σήμερα παίρνουν το αεροπλάνο και πάνε μόνοι τους σε όλες αυτές τις χώρες. Αύριο, θα τους παρακαλάμε να φέρουν καμία επένδυση στην Ελλάδα μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας.

Οι ισχυροί αυτού του κόσμου αγκαλιάζουν και πάλι την Τουρκία. Εμείς, από την άλλη, γκρινιάζουμε, ότι πάλι μας αδικούν, πάλι συνωμοτούν σε βάρος μας. Δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι εμείς αδικούμε τον εαυτό μας.

Να είναι τυχαίο, άραγε, ότι συχνά πυκνά ακούμε σε συνεντεύξεις τύπου στο εξωτερικό ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους για το κατά πόσο η Ελλάδα απειλεί το ευρώ; Ότι μας έχουν βαρεθεί οι Ευρωπαίοι, επειδή εδώ και χρόνια τους κοροϊδεύουμε ασύστολα; Αν εμείς θεωρούμε «μαγκιά» να αλλάζουμε τον προϋπολογισμό κάθε τρεις μήνες, για παράδειγμα, δεν είναι απαραίτητο να το βλέπουν το ίδιο και οι άλλοι. Η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό είναι τραγική. Δεν μας έχουν εμπιστοσύνη, δεν μας πιστεύουν. Και γι΄ αυτό ευθυνόμαστε εμείς και κανείς άλλος.

Μία χώρα για να είναι ισχυρή χρειάζεται δύο πράγματα: Παιδεία και οικονομική ανάπτυξη. Όταν έχει στα χέρια της τα δύο αυτά εργαλεία, μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα. Τότε οι άλλοι την σέβονται όχι λόγω της πλούσιας ιστορίας της, αλλά λόγω της θέσης που η ίδια κέρδισε με το σπαθί της στον σύγχρονο κόσμο.
Θανάσης Μαυρίδης