Έρχεται φοροκαταιγίδα!

Το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο: Οι κυβερνήσεις θα αναζητήσουν πρόσθετους οικονομικούς πόρους μέσω της άγριας φορολόγησης των επιχειρήσεων και των ιδιωτών. Το ακούμε κάθε μέρα, το βλέπουμε να ξεπροβάλλει ως προοπτική. Είναι λύση απελπισίας. Κι αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι, είναι πως θα μπορέσουν να τρέξουν οι αγορές όταν θα τους λείπει το οξυγόνο.

Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να χρεώνουμε όλα τα κακά της ανθρωπότητας στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Δύσης. Ωστόσο, ούτε ο κ. Μπράουν μπορεί να θεωρηθεί...νεοφιλελεύθερος, ούτε και οι άλλοι ηγέτες της Δύσης ασπάζονται τις Θατσερικές πολιτικές. Το αντίθετο! Την εποχή αυτή κυριαρχούν αντιλήψεις που θέλουν το κράτος να προστατεύει, δήθεν, την ευημερία των πολιτών του με όπλο τον κρατικό παρεμβατισμό. Μοιράζουν πακέτα σε τράπεζες, σε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις με το πρόσχημα της διατήρησης των θέσεων εργασίας και της εξομάλυνσης της λειτουργίας του συστήματος. Στην πράξη ανατροφοδοτούν την κρίση με γνωστές, ξεπερασμένες και αποτυχημένες πρακτικές.

Η αντίληψη που έχουν για τα πράγματα αυτοί οι άνθρωποι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αναζήτηση πόρων στην εξαντλητική φορολογία. Επιχειρήσεις και ιδιώτες θα δεχτούν μία άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης είναι η αντιμετώπιση του θέματος των φορολογικών παραδείσων.

Αυτές οι συνθήκες δεν ευνοούν τις αγορές. Αμφιβάλουμε αν στο τέλος κατορθώσουν να σώσουν την παγκόσμια οικονομία από την πορεία που έχει ήδη πάρει. Η αύξηση της φορολογίας ισοδυναμεί με επικήρυξη του κέρδους, ποιος είναι ο λόγος να επιχειρεί κάποιος και να ρισκάρει, όταν στο κέρδος θα έχει συνεταίρο το κράτος;

Η ανάπτυξη, όπως την γνωρίσαμε σήμερα, ξεκίνησε από τις πολιτικές του Ρήγκαν και της Θάτσερ. Το τέλος του ονείρου ήρθε όχι επειδή είχε μειωθεί η φορολογία, αλλά διότι οι μεγάλες επιχειρήσεις πέρασαν σταδιακά από τα χέρια των μετόχων στα χέρια των managers. Κι επιπλέον επειδή οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να ασκήσουν κοινωνική πολιτική με ξένα κόλλυβα. Μη ξεχνάτε πως οι αμερικανικές τράπεζες «υποχρεώθηκαν» να ανοίξουν γραμμές χρηματοδότησης σε άπορους, ακολουθώντας τις επιταγές της κυβέρνησης Κλίντον.

Στην Ελλάδα τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο σκληρά. Η κρίση θα είναι η αφορμή. Την αιτία θα πρέπει να την αναζητήσουμε σε μία απίστευτη σπατάλη πολύτιμων πόρων επί πολλά χρόνια...
Θανάσης Μαυρίδης