Η αερολογία του ιδανικού

«Αυτό που χρειαζόταν είναι μια “Ολυμπιακή” δημόσια, χωρίς κομματικά τρωκτικά, με αυτοτέλεια, με πρόγραμμα, με στρατηγικές συμμαχίες», δήλωσε προχθές ο κ. Αλαβάνος και θα συμφωνήσουμε πλήρως μαζί του, όπως θα συμφωνούσαμε με οποιονδήποτε μας έλεγε: «αυτό που χρειαζόταν είναι ένας κόσμος όμορφος, αγγελικά πλασμένος, χωρίς διαφθορά και αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπου καθένας θα κάνει το καθήκον του, οι πολιτικοί δεν θα ψηφοθηρούν, οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ δεν θα λουφάρουν, οι πιλότοι δεν θα απεργούν τον Αύγουστο (επειδή λόγω αυξημένης επιβατικής κίνησης παίρνουν τις άδειές τους τον Σεπτέμβριο) και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πιέζει δι’ ερωτήσεων στη Βουλή να διατηρηθούν οι ζημιογόνες γραμμές Θεσσαλονίκης - Ντίσελντορφ, επειδή “το ζητάει η τοπική κοινωνία”».

Επειδή, λοιπόν, δεν... μπορεί να υπάρξει μια δημόσια «Ολυμπιακή» χωρίς οι πολιτικοί της προϊστάμενοι να τη φουσκώνουν με ρουσφέτια, χωρίς κομματικά τρωκτικά και χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ να πιέζει να διατηρηθούν οι ζημιογόνες δραστηριότητές της, έχουμε μπροστά μας δύο λύσεις. Τη διαιώνιση της χρεοκοπίας της ή την ιδιωτικοποίησή της. Και μπορεί η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της να μοιάζει αριστερή λύση, η φιλολαϊκή είναι η ιδιωτικοποίησή της. Μέχρι σήμερα, τα ελλείμματα της εταιρείας (και για τους «κοινωνικούς λόγους» που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ) τα πληρώνουν διά των φόρων όλοι: πλούσιοι και φτωχοί. Ετσι έχουμε το παράδοξο να θεωρείται φιλολαϊκή πρόταση να χρηματοδοτεί ο αγρότης της Ξάνθης που δεν πετάει ποτέ με αεροπλάνο, τους έχοντες και κατέχοντες που χρησιμοποιούν τις αερογραμμές. Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε μια «δημόσια “Ολυμπιακή” με αυτοτέλεια, με πρόγραμμα, με στρατηγικές συμμαχίες», όπως διακηρύσσει ο κ. Αλαβάνος, πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ θα την κατήγγελλε, διότι δεν θα ασκούσε την «κοινωνική πολιτική» που αυτός έχει στο μυαλό του, όπως έκανε προ τριών ετών η βουλευτής του κ. Ξηροτύρη επειδή διακόπηκαν οι ασύμφορες γραμμές Θεσσαλονίκης - Ντίσελντορφ.

Το ζήτημα που ανακύπτει και με τις νέες δηλώσεις του κ. Αλαβάνου για την «Ολυμπιακή» είναι η πολιτική της αερολογίας με βάση ένα ιδανικό κόσμο που δεν υπάρχει. Μόνο που, όπως έγραψε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ «πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού». Και στην περίπτωση της «Ολυμπιακής» το δυσάρεστο είναι ιδιωτικοποίησή της. Το καταστροφικό θα ήταν η χρεοκοπία της.
medium