Ένα παιδί έχει βγει στο μπαλκόνι και φωνάζει, καληνύχτα, καληνύχτα, καληνύχτα… Θα ξεπαγιάσει. Μόλις με βλέπει σταματάει. Του φωνάζω καληνύχτα αλλά δεν απαντάει. Περιμένει να τραβήξω την κουρτίνα και αρχίζει πάλι. Καληνύχτα, καληνύχτα, καλ…η τελευταία καληνύχτα κόβεται στη μέση από τον θόρυβο μπαλκονόπορτας που βροντάει από θυμωμένο χέρι.
…
«Βλέπεις τι γράφει εδώ;» Ο πατέρας μου έχει ανοίξει το θυμωμένο χέρι του μπροστά στα μάτια μου. «Βλέπεις;»
Δεν γράφει τίποτα. Και να έγραφε εγώ δε ξέρω ακόμα να διαβάζω. Αλλά ξέρω που το πάει. Να μη πετάω παιχνίδια ούτε καληνύχτες από το μπαλκόνι μας όπως έκανε εκείνος με τα ρούχα της μαμάς, που δε ξέρω που έχει πάει, και λείπει συνέχεια, και έρχεται η γιαγιά μου και μας φέρνει φαγητά χωρίς πατάτες τηγανητές.
123 λέξεις…
Καλώς ήρθατε
1 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
ωραίο
Δημοσίευση σχολίου