Ο ελεύθερος χρόνος έγινε εφιάλτης;

Μας έλεγαν όσοι πανηγύριζαν την πρόοδο και ευλογούσαν τα δώρα της, όσοι ορκίζονταν σε αριθμούς και πίτες του ΑΕΠ, ότι θα παράγονται περισσότερα αγαθά, θα προσφέρονται μεγαλύτερες ανέσεις, θα ζούμε στην αιώνια λιακάδα.

Οι πιο τολμηροί έταζαν περισσότερο χρόνο για ανάπαυση, με τον προοδευτικό περιορισμό της εβδομάδας της εργασίας, ώστε ανάλογα να αυξηθεί ο αριθμός των απασχολουμένων. «Η δυσκολία θα είναι να προετοιμαστούν ψυχολογικά οι άνθρωποι να δεχτούν να ζουν παρασιτικά και να μην πληγωθούν, όταν θα λάβουν από τη διοίκηση των επιχειρήσεων την ειδοποίηση: 'Από τον ερχόμενο μήνα θα εργάζεστε μόνο 3 ημέρες την εβδομάδα (ή καθόλου).

Θα περνάτε όμως... κάθε Παρασκευή απόγευμα από το κατάστημα. Στην είσοδο, το αυτόματο ταμείο μας. Σ' αυτό θα χτυπάτε τον κωδικό αριθμό σας και θα εισπράττετε αμέσως την αμοιβή σας για ολόκληρη την εβδομάδα ή τη σύνταξή σας για το ίδιο χρονικό διάστημα. Μη συγκινείστε γι' αυτό. Μήτε να ντρέπεστε. Αύριο θα κάνουν το ίδιο με σας πολλοί από τους συναδέλφους σας και μεθαύριο ακόμα περισσότεροι. Στη διάθεσή σας θα έχετε τώρα όχι μία Κυριακή, αλλά τέσσερις (οι συνταξιούχοι εφτά). Καλή διασκέδαση λοιπόν". [...]» (Ε. Π. Παπανούτσος, Το δίκαιο της πυγμής).

Τέτοια τύχη οι ερχόμενες γενεές! Μόνο πρόβλημα πώς θα υποφέρουν τον ελεύθερο χρόνο τους, πώς θα ξαναμάθουν την ευχαρίστηση που αισθάνεται όποιος ζει αμέριμνος.

Οι γενιές αυτές ήρθαν, αλλά το σενάριο άλλαξε. Ελεύθερο χρόνο... έχουν οι απολυμένοι, που κάθε μέρα πέφτουν κατά χιλιάδες σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Ο εφιάλτης της ανεργίας και της ανέχειας δεν επιτρέπει πολυτέλειες επιστροφής σε χαμένες αθωότητες, αλλά σε άλλες εποχές. Οπως στο Μεσαίωνα, που ήταν παράδοση οι άνθρωποι να πηγαίνουν στα χωράφια μετά τη σοδειά και να μαζεύουν ό,τι είχε απομείνει.

Σήμερα, πάνε στις λαϊκές αγορές και ψαχουλεύουν στα καφάσια για πεταμένα φρούτα και λαχανικά ή στους κάδους των σούπερ μάρκετ για ληγμένα. Η λιακάδα έληξε. Επιστροφή στην πραγματικότητα.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ στην Ναυτεμπορική