Δολοφόνοι για πλάκα

Συνέβη πριν από λίγες ημέρες. Τρεις Ιταλοί, 29, 19 και 17 ετών, με καθαρό ποινικό μητρώο, από οικογένειες «υπεράνω υποψίας», τριγυρνούσαν άσκοπα με το αυτοκίνητο μεταξύ Αντζιο και Νετούνο, μια παραθαλάσσια περιοχή 30 χλμ. από τη Ρώμη, έπειτα από μια βραδιά με μαριχουάνα και μπίρα. Οταν τους περίσσεψε ένα ευρώ στον μετρητή ενός σελφ σέρβις πρατηρίου, γέμισαν με το υπόλοιπο της πληρωμένης βενζίνης ένα μπουκάλι μπίρας, κι όταν λίγο αργότερα έπεσαν πάνω σε έναν 35χρονο Ινδό που κοιμόταν σε ένα παγκάκι του σιδηροδρομικού σταθμού, τον περιέλουσαν με βενζίνη και τον πυρπόλησαν. Ο Ινδός κατέληξε ημιθανής στο νοσοκομείο, οι τρεις νεαροί συνελήφθησαν και ομολόγησαν κυνικά την πράξη τους. Οχι, δεν είχαν τίποτα εναντίον του αλλοδαπού, δεν είναι ρατσιστές, σκόπευαν να κάψουν τον πρώτο που θα έβρισκαν μπροστά τους, ήθελαν να διασκεδάσουν την πλήξη τους, να κλείσουν τη βραδιά με μια δυνατή συγκίνηση…

Δολοφόνοι για... πλάκα. Δεν ένιωθαν τίποτα και ήθελαν οπωσδήποτε να αισθανθούν κάτι. Παιδιά της διπλανής πόρτας που δεν μπορούν να κάνουν τον διαχωρισμό ανάμεσα στο καλό και το κακό, που αποδέχονται τη βία και τον τρόμο σαν φυσικό γεγονός. Ακόμη χειρότερα, που ψυχαγωγούνται με τη φρίκη, με την αγωνία του θανάτου που προκαλούν στον ανυποψίαστο άλλο. Μια άσκοπη βαρβαρότητα, αποκύημα της κοινωνικής αφασίας, της ηθικής και συναισθηματικής παράλυσης που γεννά η ληθαργική ιδιώτευση στον κόσμο του τεχνολογικού φετιχισμού, της κανιβαλικής αγοράς, της άνισης κατανομής πόρων και φόβων, της ανθρώπινης αμετροέπειας, των πολιτικών χειραγωγήσεων, των φυλετικών ομαδοποιήσεων…

Μια άγονη κενή στάσιμη καθημερινότητα, που «σπάει» με αλκοόλ, χοντροκομμένη πλάκα, σεξ, ναρκωτικά και αποκρουστικές πράξεις… Ομως, πίσω από την ακραία πλήξη, την ανοησία της διαβρωμένης ζωής και το κυνήγι των δυνατών συγκινήσεων υποβόσκει το δίχως άλλο ένας υφέρπων ρατσισμός. Δεν θα έκαιγαν έναν ομοεθνή τους, κάποιον που να αναγνωρίζουν την αξία του. Ο Ινδός είναι γι’ αυτούς υπάνθρωπος, η ζωή του δεν έχει καμιά αξία. Μπορεί να γίνει άθυρμα στα αναιδή τους χέρια. «Από πουθενά δεν προκύπτει ότι πρόκειται για ρατσιστική επίθεση», ανακοίνωσε η ιταλική αστυνομία και έκλεισε την έρευνα.

Κάπως έτσι λειτουργεί και η ελληνική αστυνομία στις συχνές επιθέσεις οργίλων (ακροδεξιών) νεαρών σε αλλοδαπούς. Στο Αιγάλεω, στα Πετράλωνα, στον Αγιο Παντελεήμονα, στου Ρέντη, νεαροί οπλισμένοι με ρόπαλα, αλυσίδες, σίδερα, μαχαίρια, ακόμη και πιστόλια εισβάλλουν σε σπίτια Πακιστανών, Αφγανών, σε στέκια εκμάθησης ελληνικών, σε τζαμιά και τους μαχαιρώνουν, τους ξυλοφορτώνουν, τους τρομοκρατούν. Από φυλετικό μίσος, κυρίως. Μήπως και από πλήξη; Αγνωστο. Οι αστυνομικές έρευνες δεν αποδίδουν ποτέ καρπούς. Και έτσι οι εξουσίες μπορούν να κοιμούνται ήσυχες, αφού τίποτα δεν προδίδει τις δικές τους καθοριστικές ευθύνες για την κοινωνική διάλυση και τη βία, για τη γενική παρακμή. Είναι γνωστό. Μια ανίκανη πωρωμένη αυθαίρετη «κεφαλή» διαφθείρει και το «σώμα» – τόσο τους κυρίαρχους όσο και τα θύματά τους. Κι όταν η δημόσια ηθική παρακμάζει, αυξάνεται η σύγχυση, η βαρβαρότητα και η βία, η μισαλλοδοξία.
Tης Τασουλας Καραϊσκακη στην Καθημερινη