Εγκλωβίζουν κόσμο προσέξτε!

Υπάρχουν επενδυτές που εγκλωβίζονται από ρευστοποιήσεις κερδών και επενδυτές που εγκλωβίζονται από ρευστοποιήσεις ζημιών.

Οι πρώτοι την έχουν πιο άσχημα από τους δεύτερους. Αυτό συμβαίνει για δυο λόγους.

Ο πρώτος είναι το μέγεθος της απώλειας και ο δεύτερος η διάρκεια του χρόνου του εγκλωβισμού. Αμφότερα ασκούν σωρευμένη ψυχολογική πίεση στον εγκλωβισμένο η οποία μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθος κινήσεις.

Κάποιος που εγκλωβίζεται όταν οι άλλοι ρευστοποιούν κέρδη σημαίνει ότι εγκλωβίζεται κατά την διάρκεια της ανόδου και δη κοντά στην κορυφή, αφού αλλιώς θα είχε την ευκαιρία να πουλήσει με κέρδος ψηλότερα και δεν θα ήταν εγκλωβισμένος.

Άρα, όταν και... εφόσον απεγκλωβιστεί θα είναι από τους τελευταίους που θα το κάνουν. Αυτό σημαίνει ότι στον επόμενο ανοδικό κύκλο δεν θα ξεκινήσει από το μηδέν ή τις παρυφές του αλλά π.χ. από το μείον 100.

Κάποιος που εγκλωβίζεται από ρευστοποιήσεις ζημιών σημαίνει ότι αγοράζει όταν πουλάνε άλλοι εγκλωβισμένοι. Ο δεύτερος έχει ελπίδες να βγει πιο γρήγορα στην επιφάνεια.

Κάποιος που εγκλωβίστηκε στην κορυφή του 1929 σε επίπεδο ονομαστικών τιμών χρειάστηκε περί τα 25 χρόνια να απεγκλωβιστεί αφού τις 400 μονάδες ο Dow Jones τις πέρασε το 1955. Σε πραγματικές τιμές έγινε νωρίτερα αφού είχαμε μερίσματα και αρνητικό πληθωρισμό ενδιαμέσως. Σε πραγματικές τιμές τα «κοροϊδα» του ΄29 έπιασαν τα λεφτά τους σε 30 χρόνια περίπου.

Δεν συνέβη το ίδιο όμως και σε όσους αγόρασαν στον μείον 50% από το υψηλό του 1929. Αυτοί σε 3-4 χρόνια είχαν την ευκαιρία να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Το γράφημα είναι χαρακτηριστικό.

Κάποιος που εγκλωβίστηκε το 1966 στις 1.000 μονάδες του Dow Jones είχε την ευκαιρία μετά από βυθίσεις στις 500 μονάδες να δει τις 1.000 το 1968, το 1973, το 1976, το 1981, και το 1984. Το 1987 ο Dow είχε πετάξει στις 2.800 μονάδες.

Σε πραγματικές τιμές όμως κάποιος που εγκλωβίστηκε το 1966 στον Dow απεγκλωβίστηκε το 1992-3. Κάποιος που εγκλωβίστηκε στο μείον 50% το 1974 χρειάστηκε να περιμένει το 1987.

Δεν εγκλωβίζονται όμως μόνο στις μετοχές οι επενδυτές. Κάποιος που εγκλωβίστηκε το 1980 στο χρυσό στα 850 δολ. η ουγκιά θάπρεπε να περιμένει μέχρι το 2008 για να φτάσει πάλι ο χρυσός σε εκείνα τα επίπεδα. Αυτό σε ονομαστικές τιμές. Τα 850 δολ. του 1980 αξίζουν όσο 2.300 σημερινά. Οπερ, ακόμη εγκλωβισμένος είναι.

Υπάρχει όμως μια διαφορά στους παραπάνω υπολογισμούς. Οι μετοχές δίνουν μέρισμα και γι’ αυτό απεγκλωβίζουν πιο γρήγορα απ΄ ό,τι καταγράφουν τα παρακάτω διαγράμματα.

Όταν αγοράζει κάποιος ένα αξιόγραφο το πρώτο που κάνει είναι ότι ρισκάρει. Άλλο ρίσκο όμως αναλαμβάνει κάποιος όταν αγοράζει στο μείον 50% ή μείον 70% μιας τιμής από την κορυφή και αλλιώς στο συν 300%.

Σίγουρα όταν μια τάση είναι σε ισχύ το συν 200% μπορεί να γίνει συν 400%. Το 2003 ο Γενικός Δείκτης ήταν στις 1.500 μονάδες και στις 4.500 είχε γράψει συν 200%. Όποιος εγκλωβίστηκε από εκεί και πάνω;

Το 1997 ο Γ.Δ. ήταν στις 1.000 μονάδες και το 1999 στις 6.200. Οι εγκλωβισμένοι του ΄99 θα πρέπει να περιμένουν, ενώ όσοι εγκλωβίστηκαν στις 3.100 στον μείον 50% δεν χρειάστηκε να περιμένουν πάνω από δυο χρονάκια.

Αυτά περί εγκλωβισμών. Υπάρχουν εγκλωβισμοί και εγκλωβισμοί λοιπόν, ανάλογα με το ποιους κυνηγάει κάποιος πρέπει να υπολογίζει και τι ρισκάρει και το τι προσδοκά.
capital