Το παραλήρημα της λεκτικής αποχαλίνωσης

Το βάναυσο, το απωθητικό, το αποχαλινωμένο λεξιλόγιο αποτελεί το αποτύπωμα της εξουσιαστικής αυθάδειας και «ταξικής ανωτερότητας». Το αναφαίρετο δικαίωμα του Αφέντη, των επιστατών του και των μπράβων του.
Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, μας δίνει ένα παραληρηματικό δείγμα αυτής της αχαλίνωτης, εξουσιαστικής, λεκτικής τρομοκρατίας.

Θαυμάστε τη λεκτική «ποικιλία» αυτού του υβριστή τού παζαριού:

«Έχει γεμίσει τσογλάνια το σινάφι που αγνοεί χειρότερα από τα πολιτικά τσογλάνια…
Αγράμματα, πληρωμένα, πουλημένα, άρρωστα, εφήμερα…

θλιβερή ύπαρξή τους, σ’ αυτό το σύντομο πέρασμά τους από το φως, γιατί το φίλτρο της διαχρονικότητας δεν επιτρέπει - ευτυχώς- να επιβιώσουν περισσότερο…

Παπαδοπουτάνες , υποκριτές, βουλιμικούς, τσάτσους, τιποτένιους, όχι κατά φαντασίαν αλλά... κατ’ ουσίαν ασθενείς και μην κάνει κανείς τον κόπο να τους αναζητήσει, γιατί θα τους παραδώσουμε στο πιάτο εμείς…»

Το λεκτικό παραλήρημα εδώ

Αυτά τα λεκτικά «μαργαριτάρια» αποτελούν μια μικρή σταχυολόγηση από όσα «σούρνει» ο Μάκης στους μπλόγκερ, ιδιαίτερα στο «Τρωκτικό» και ακόμα πιο συγκεκριμένα στον πρώην, επί δεκαετίες συνεργάτη του (τον οργανωτή των εκπομπών του), Σωκράτη.
Είναι θλιβερό το κατάντημα, αυτού τού εξουσιαστικά αλλόφρονα υβριστή του παζαριού.
Φυσικά, εμάς δεν μας εκπλήσσει η εξουσιαστική αυθάδεια αυτού του επιστάτη των ποικίλων νταβάδων, αυτού του «μπράβου» των ποικίλων μηχανισμών. Από πολύ παλιά είχαμε αναλύσει το «φαινόμενο Μάκη», φαινόμενο των γενιτσάρων του καθεστώτος: Που παραληρούν μεθυσμένοι από το νοσηρό τους ναρκισσισμό, την τηλεοπτική εξουσία τους, στηριγμένοι πάντα σε ισχυρούς «νταβάδες», αλλά και σκοτεινές, παρακρατικές διαπλοκές, και υποδυόμενοι τους «προστάτες» των «φτωχών» και «αδικημένων».
Αυτοί οι επιτήδειοι της δημοσιογραφίας με την κομπάζουσα ημιμάθειά τους και με την ολέθρια ατομικιστική τους σκουριά αποτελούν τους πιο αποχαλινωμένους, αυθάδεις, αλλά και ύπουλους «τραμπούκους» της εξουσιαστικής απάτης. Όλοι αυτοί, και κυρίως ο Μάκης, ο τηλεοπτικός Μοντεχρίστος, υπερασπίζονται αμετάτρεπτα και υστερικά το δικό τους ατομικισμό από τον έλεγχο, την κριτική, την υπευθυνότητα. Είναι τέτοιοι σαλτιμπάγκοι και τόσο διανοητικά μεθυσμένοι από την εξουσία και τον ναρκισσισμό τους που προσβάλλονται γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη συνήθεια να σκέφτονται, να τους κρίνουν και να τους αποκαλύπτουν…

Ο Μάκης, βλέποντας ότι ο μύθος του καταρρέει από τους μπλόγκερ, ότι πλέον δεν μπορεί να φιμώσει, με τα δόλια τεχνάσματά του, την οργή που έχει προκαλέσει, λυσσάει και αυτοαποκαλύπτει τον «πολιτισμό» του!!!
Την «τραχύτητα» της αφίμωτης κριτικής πού ρέει στην μπλογκόσφαιρα τη «στολίζει» με όλα τα λεκτικά κλισέ της θηριώδους καθεστωτικής βαναυσότητας.
Δαιμονονοποιεί και υβρίζει ασυστόλως και τον πρώην συνεργάτη του. Δεν αντιλαμβάνεται ο άμοιρος, τέτοιος είναι ο πανικός της πτώσης του, ότι ο Σωκράτης (δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο) ήταν ο πυλώνας των εκπομπών του και ο στενός του συνεργάτης επί πολλά χρόνια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Μάκης επί τόσα πολλά χρόνια δεν είχε αντιληφθεί ΤΙΠΟΤΑ για τον άνθρωπο που βρίζει; Ομολογεί εδώ την ολοκληρωτική ανικανότητά του.
Και ακόμα: Ομολογεί το «βούρκο» του. Ότι ο συνεργάτης του (αν δεχτούμε τις ελεεινότητες του Μάκη) στη δική του σχολή θήτευσε…
Ο «ήλιος» του Μάκη έχει δύσει γι’ αυτό τον έχει καταλάβει μια τέτοια υστερία. Γι’ αυτό ξεπετιέται με ορμή η βαρβαρότητα της καταθλιπτικής πνευματικής του κενότητας, ο τραμπουκισμός του καθεστώτος που υπηρετεί…
resalto