Γιατί αυτή η εκλογική υστερία;

Είναι τουλάχιστον αστείο στο μέσον περίπου της τετραετίας και σε μια περίοδο γενικευμένης, οξύτατης και διαρκώς επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης, να απαιτεί ο Γ. Παπανδρέου εκλογές, εδώ και τώρα, χωρίς να έχει καμία εναλλακτική πρόταση, απολύτως καμία (και δεν θα μπορούσε βεβαίως να έχει).

Δηλαδή στο μέσον μιας ωκεάνιας διεθνούς οικονομικής φουρτούνας τι θα προσφέρουν οι εκλογές, έστω και αν δεχτούμε, το ελάχιστα πιθανό, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.
Και δεν είναι μόνο ότι δεν έχει άλλη «πυξίδα» προσανατολισμού από αυτή της Ν.Δ. (και τα δύο κόμματα υπηρέτες και διαχειριστές του κεφαλαίου και της κρίσης του είναι), αλλά επιπλέον το ΠΑΣΟΚ είναι εντελώς σαπισμένο και σαρακοφαγωμένο από τις εσωτερικές του γραφειοκρατικές κλίκες. Ούτε αποδεκτό «μονάρχη» δεν έχει. Το μισό ΠΑΣΟΚ αμφισβητεί την ηγεσία του και οι «μνηστήρες» καραδοκούν στη γωνιά.
Ένα τέτοιο κόμμα έχει την αυταπάτη ότι θα κυβερνήσει το καπιταλιστικό σκάφος στο μέσον μιας θύελλας;

Ο Γιωργάκης και... πολλά στελέχη του μπορεί να βαυκαλίζονται και να τυφλώνονται μπροστά και στο ελάχιστο ενδεχόμενο να πετύχουν αυτοδυναμία. Ο Γιωργάκης, φτωχός, τυφλός πολιτικά και ανίκανος να δει πέρα από τις εμμονές της πρωθυπουργίας του, απαιτεί εδώ και τώρα κάλπες και μάλιστα απαιτεί και να του δωρίσει ο Καραμανλής μια τετραετία. Τι απύθμενο θράσος βλακείας…
Ο ΓΑΠ, μπορεί να μη διακρίνει, στο ελάχιστο, τι παίζεται από τους «νταβάδες» και να ονειρεύεται πρωθυπουργίες. Αν είχε στοιχειώδη πολιτική ευφυΐα, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα δεν θα ζητούσε τόσο υστερικά εκλογές, εδώ και τώρα. Δείχνει να μην τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από την πρωθυπουργική αναρρίχιση με το να ζητά εκλογές μέσα σε μια διεθνή οικονομική φουρτούνα. Εκτίθεται, γιατί το ενδεχόμενο μιας ακυβερνησίας (το πλέον πιθανό) δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες ανασφάλειες και «τρόμο» στο «σιωπηλό πλήθος».
Φυσικά όσα δεν μπορεί να διακρίνει ο ΓΑΠ, τα βλέπουν πολύ καθαρά οι «νταβάδες» (κυρίως οι Αμερικανοί «νταβάδες») και τα επιτελεία τους.
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Και βιάζονται για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτος λόγος: Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η βαθιά κρίση που περνάει το σύστημά τους και καλπάζει με γεωμετρική πρόοδο, δεν αντιμετωπίζεται από κανένα ξεχωριστό κόμμα. Για να φορτωθούν τα βάρη στους εργαζόμενους και γενικά στις λαϊκές μάζες, πρέπει να «κατασκευαστεί» πολιτική συναίνεση, δηλαδή ένα σχήμα «εθνικής ενότητας», ή «οικουμενικό», για να κτυπά αλύπητα τις λαϊκές διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις και να επιλύσει χωρίς «κομματικό κόστος» όλα τα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα.
Τέτοια «οικουμενικά σχήματα» ή κυβερνήσεις «έκτακτης ανάγκης» αποτελούν το ντροπαλό ψευδώνυμο της ανοικτής κοινοβουλευτικής δικτατορίας: Στις μεγάλες κρίσεις και κινδύνους η εξουσία του κεφαλαίου (αυτή είναι η πραγματική εξουσία) καταφεύγει σε τέτοιες λύσεις «έκτακτης ανάγκης».

Δεύτερος λόγος. Οι «νταβάδες» (και κυρίως οι Αμερικανοί) θέλουν εδώ και τώρα εκλογές, ώστε μέσα από τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες και ακυβερνησίες να προωθήσουν τις αλλαγές που θέλουν, επιβάλλοντας τους πολιτικούς της αρεσκείας τους και διαμορφώνοντας ένα κομματικό τοπίο ολοκληρωτικά ελεγχόμενο: προτεκτορατικό.
Θέλουν δηλαδή να προηγηθούν οι πολιτικές «εκκαθαρίσεις», το «ξεκαθάρισμα» και η αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού και μετά να γίνουν οι νέες «σμίξεις» και «συνθέσεις» σε οικουμενικά σχήματα «έκτακτης ανάγκης».
Με τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα η «συναίνεση» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Είναι τέτοιες οι κοινωνικές αντιφάσεις, τόσο οξεία η πολιτική κρίση που «συναίνεση» δεν μπορεί να υπάρξει ούτε σ΄ ένα ξεχωριστό κόμμα.
Η συναινετική υποταγή στους «νταβάδες» (τους υπερατλαντικούς πρωτίστως), σήμερα επιβάλλεται μέσω των πολιτικών διαιρέσεων, του τεμαχισμού και της πολυδιάσπασης. Φαίνεται οξύμωρο, αλλά αυτή είναι η νεοταξική στρατηγική κατασκευής προτεκτοράτων - κρατών και κομμάτων: Η διαίρεση, ο τεμαχισμός και η υποταγή στον «νταβά».

Ο Γιωργάκης, ο πολιτικά αφελής και τυφλωμένος από τις δημοσκοπήσεις δεν μπορεί να δει ότι οι εκλογές τώρα αποτελούν τη ληξιαρχική πράξη πρωτίστως του δικού του θανάτου.

ΟΠΩΣ έχουμε γράψει και αναλύσει πολλές φορές οι εκλογές, οι οποιεσδήποτε εκλογές σήμερα στο στάδιο της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και σε οποιεσδήποτε συνθήκες δεν λύνουν κανένα, απολύτως κανένα πρόβλημα. Αποτελούν απλώς το διακοσμητικό κοινοβουλευτικό ντεκόρ της απάτης. Ένα τέχνασμα απάτης. Στις παρούσες συνθήκες το εκλογικό αυτό τέχνασμα θα αξιοποιηθεί για να εδραιωθεί μια πολιτική κατάσταση απείρως χειρότερη και από τη σημερινή: στην επιβολή των ολοκληρωτικών τρομοκρατικών σχεδίων των Αμερικανών και των εγχώριων «νταβάδων» τους…
από το resalto το διαβάσαμε στο taxalia