«Έρχεται εργασιακός μεσαίωνας»…

Η αντίθεσή μας στη διατήρηση του opt out βασίζεται στην κοινή λογική και τη νομική αίσθηση δικαίου. Καθώς με το ισχύον καθεστώς παραβιάζονται οι αρχές και το γράμμα της Συνθήκης (της Ε.Ε.) και η παρέκκλιση (της Βρετανίας) από τον γενικό κανόνα (48ωρο) δεν αποτελεί μια μορφή «ευελιξίας της νομοθεσίας» αλλά μια πλήρη άρνηση της δικαιοσύνης. Οι παρεκκλίσεις είναι ένας σίγουρος τρόπος για να αφήσουμε τους εργαζόμενους απροστάτευτους και εκτεθειμένους στην απάνθρωπη εκμετάλλευση, αποδυναμώνοντας τις συμφωνίες και τους διεθνείς κανονισμούς και επιστρέφοντας στις εργασιακές σκέσεις του 19ου αιώνα….

Ανοίγει δηλαδή έτσι ο δρόμος του ανταγωνισμού χωρίς κοινούς κανόνες, κάτι που έχει επιπτώσεις στην υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Η Κομισιόν και το Συμβούλιο επιχειρούν να επεκτείνουν το βρετανικό «opt out» στην υπόλοιπη Ευρώπη, παρά το ότι έχουν στα χέρια τους πολλές μελέτες για τις αρνητικές συνέπειές του. Σε μία έρευνα της Κομισιόν αναφέρεται αυτολεξεί:

«Η εβδομάδα εργασίας πάνω... από 50 ώρες μπορεί, μακροπρόθεσμα, να έχει επιβλαβή αποτελέσματα στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων». Από την άλλη, το να εξαιρείς την ανενεργή εφημερία από το χρόνο απασχόλησης θα μπορούσε να υπονομεύσει τις υπάρχουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να επιφέρει καταστρεπτικές συνέπειες στην οργάνωση της δουλειάς σε πολλούς τομείς.

Ειλικρινά πιστεύω και ελπίζω ότι θα βρεθεί ένας αποδεκτός συμβιβασμός. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε λογικά για το πότε θα ξεκινήσει η σταδιακή κατάργηση του «opt out», αναγνωρίζοντας το τεράστιο διακύβευμα του περιορισμού της κουλτούρας των πολλών ωρών εργασίας. Χωρίς μια γενική συμφωνία, η χρήση των όρων όπως «flexicurity» (ευελιξία στην αγορά εργασίας με ασφάλεια των εργαζομένων) και «συμφιλίωση της εργασίας με την οικογενειακή ζωή» θα γίνεται χωρίς νόημα.

(Ο ΑΛΕΣΑΝΤΡΟ ΣΕΡΚΑΣ είναι ισπανός σοσιαλιστής ευρωβουλευτής και ο εισηγητής της έκθεσης για τον χρόνο εργασίας.)
Πηγή: Ελευθεροτυπία
το διαβάσαμε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟ