Σχέδιο Ποσειδών...

Αν υπήρχε μια ελάχιστη αμφιβολία για τις αληθινές επιδιώξεις που έχουν ορισμένοι πρωταγωνιστές του δημόσιου βίου τούτη την περίοδο, αυτή διαλύθηκε οριστικά και αμετάκλητα χθες. Μια ματιά στη συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην «Κυριακάτικη Αυγή» πείθει δυστυχώς και τον πλέον αδαή ότι το Δεκέμβριο που μας έφυγε «παίχθηκαν», για λόγους μικροκομματικούς, είτε ενσυνειδήτως είτε από βαριά αμέλεια, επικίνδυνα παιχνίδια εις βάρος της χώρας. Εις βάρος της διεθνούς εικόνας της, εις βάρος της οικονομίας της, εις βάρος του κοινού μας μέλλοντος. Παιχνίδια που συνεχίζονται ακόμη. Ας δούμε τα πειστήρια:

- Στο χθεσινό φύλλο της πάντοτε ενδιαφέρουσας «Κυριακάτικης Αυγής» υπήρχε ως «ένθετο» ένα ημερολόγιο του 2009, με εξώφυλλο το πρόσωπο του Αλέξη και τίτλο «Εικόνες από το μέλλον». Ποιες είναι αυτές οι εικόνες (φωτογραφίες) από το μέλλον; Μήπως έχετε την περιέργεια να μάθετε;

- Το μέλλον μας είναι... ένας κουκουλοφόρος, ο οποίος εικονίζεται στο ημερολόγιο της «Αυγής» (μήνας Φεβρουάριος) να πετά μια πέτρα προς άγνωστη κατεύθυνση! Η λεζάντα κάτω από τη φωτό δεν επιτρέπει παρερμηνείες: «Η λάβα αιφνιδιάζει όσους δεν βλέπουν το ηφαίστειο».

- Το μέλλον μας είναι ένα αλλόφρον ζευγάρι (μήνας Φεβρουάριος και πάλι), το οποίο εικονίζεται να φεύγει τρέχοντας καθώς οι φλόγες των μολότοφ έχουν ζώσει έναν καιόμενο κάδο σκουπιδιών δίπλα του. Η λεζάντα κάτω από τη φωτό δεν κρύβει επιθυμίες. «Καραμανλής ή χάος; Χάος!» επιλέγουν οι συνθηματολογούντες. Το χάος της φωτιάς και του ρημαδιού.

- Το μέλλον μας είναι οι σπασμένες βιτρίνες της Πανεπιστημίου, οι οποίες «κοσμούν» το ημερολόγιο της «Αυγής» για το μήνα Ιούλιο. Λεζάντα; «Πλιάτσικο στις κλεμμένες μας ζωές». Το μέλλον είναι πλιάτσικο. Μέχρι και το φλεγόμενο δένδρο της Πλατείας Συντάγματος χρησιμοποιείται ως εικόνα του «αύριο».

Αυτό λοιπόν είναι το κοινό μας μέλλον; Φωτιές και πέτρες; Πίστευα ότι στη συνέντευξη του φίλου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου στη χθεσινή «Αυγή» θα έβρισκα διαφορετικές απαντήσεις. Πίστευα ότι στον πολιτικό φιλελευθερισμό της ανανεωτικής Αριστεράς δεν υπάρχει ούτε ο ελάχιστος χώρος για ανοχή στη βία. Κι όμως... Αφού ο Αλέκος δήλωσε αρχικώς ότι την Αριστερά την εμπνέουν προσωπικότητες «που έφεραν επαναστατικά αποτελέσματα με ειρηνικές μορφές πολιτικής πάλης» (Γκάντι, Κινγκ), απάντησε: «Αν όντως επιδιώκουμε ριζοσπαστικές αλλαγές στο ταξίδι, παρότι εμείς δεν τους κουβαλάμε στην ψυχή μας, θα συναντήσουμε και τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες και τον άγριο Ποσειδώνα (...) Χωρίς συγκρούσεις δεν γίνονται αλλαγές στην κοινωνία».
Ωστε έτσι, πρόεδρε; Αγριοι «Ποσειδώνες» με τρίαινες οι κουκουλοφόροι; Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες οι αντιεξουσιαστές; Με τέτοια «λογοπαίγνια» δίνει επίσημη κάλυψη σε φαινόμενα βίας ο πρόεδρος της Κ.Ο. ενός κόμματος Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας; Κρίμα, πρόεδρε. Είναι κρίμα να επενδύεις στη βία για την εκλογική ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ, μην υπολογίζοντας το κόστος για τη χώρα. Είναι κρίμα, παραμονές νέων κινητοποιήσεων, να ενθαρρύνεις το σχέδιο «κουκούλα». Η Αριστερά που μάθαμε εμείς στα αμφιθέατρα, στις κόντρες μας, είχε πάντα πρόσωπο και δεν κρατούσε ποτέ τρίαινα.
Μανώλης Κοττάκης στον e-tipos