Απάντηση στον κ. Πιπερόπουλο για το:"Λίγες σκέψεις με αφορμή το «νέο» δίκτυο παιδεραστίας"

Λάβαμε ένα σχόλιο (το οποίο δημοσιεύεται και στα σχόλια της ανάρτησης) για τη ανάρτηση "Λίγες σκέψεις με αφορμή το «νέο» δίκτυο παιδεραστίας" του κ. Πιπερόπουλου το οποίο παραθέτουμε:

"Με όλο το σεβασμό στο αξίωμά σας, επιτρέψτε μου, κύριε Πιπερόπουλε, να διαφωνήσω μαζί σας, διατυπώνοντας την ταπεινή μου άποψη κάτω από κάθε προτροπή-εντολή σας που παραθέτω σε εισαγωγικά:

«Πρώτον, καιρός να σταματήσουμε στην πατρίδα μας να "πέφτουμε από τα σύννεφα"...»

Αν σταματήσουμε να "πέφτουμε από τα σύννεφα", θα πει ότι εθιστήκαμε στη μπόχα, πάθαμε ανοσία απέναντι στη διαφθορά, και τα ηθικά αντανακλαστικά μας αποχαυνώθηκαν.

«Δεύτερον, να... σβήσουμε από το λεξιλόγιό μας την απίστευτη έκφραση "άτομα υπεράνω πάσης υποψίας".»

Αν δε θεωρούμε κανέναν και καμία υπεράνω υποψίας θα πει ότι χάσαμε την πίστη μας στον άνθρωπο και στο αξίωμα που κατέχει, και τότε όταν κάποιος μας μιλάει τον γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, φανταζόμενοι τι μπορεί να κρύβει μέσα του. Με άλλα λόγια, καταντάμε κυνικοί.

«Τρίτον, το να εμπλέκονται αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, γέροντες ακόμη και δεσποτάδες σε οικονομικά, σεξουαλικά και πολιτικά σκάνδαλα ΔΕΝ μπορεί, πέραν του προβληματισμού και ΔΕΝ επιτρέπεται πέραν του σκανδαλισμού να εκλαμβάνεται ως γεγονός κλονισμού της πίστης μας σε Εκείνο, τον Ιησού τον Ναζωραίο…»

"Σκανδαλισμός" σημαίνει κλονισμός της πίστης κ. Πιπερόπουλε. Ο άλλος σκέπτεται, "αφού ο τάδε Αρχιμανδρίτης και ο δείνα Δεσπότης, που από το πρωί μέχρι το βράδυ μιλάνε για Χριστό, κάνουν αυτά που κάνουν, θα πει ότι δεν πιστεύουν. Και για να μην πιστεύουν αυτοί που διαβάζουν τις Γραφές, κάτι θα ξέρουν..."

«Σε τελική ανάλυση καταντήσαμε ως κοινωνία εδώ που καταντήσαμε και θα συνεχίσουμε να κατρακυλάμε εφόσον ΔΕΝ τιμωρούμε τους κάθε λογής "κακούς" Και ΔΕΝ επιβραβεύουμε τους κάθε λογής "καλούς."…»

Η κοινωνίες ενάρετων πολιτών δε γίνονται με σκληρές τιμωρίες, κύριε Πιπερόπουλε. Γίνονται με την κατάλληλη εκπαίδευση, αρχίζοντας από τα νηπιαγωγεία. Θα μου πείτε, πώς να εκπαιδεύσει στην ηθική ο ανεκπαίδευτος δάσκαλος;
Όσο για την επιβράβευση των καλών, τέτοια δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Η μοίρα των καλών ήταν σταύρωμα, φυλακή, εξορία, και, στην καλύτερη περίπτωση, περιφρόνηση και απομόνωση... Αφήστε που ο "καλός" που αναμένει επιβράβευση, δηλαδή τιμή και δόξα, επειδή απλά συμπεριφέρεται ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ, δεν είναι πραγματικά καλός.

Μαρία Σεφέρου