Η ανοχή της παρανομίας και η επιβράβευση της αυθαιρεσίας

Ηανοχή της παρανομίας και η επιβράβευση της αυθαιρεσίας, η διαμαρτυρία των δικαστών και η μέθοδος "εξολοθρευτής".

Παραβιάστε το νόμο, θα δικαιωθείτε!!!

Οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους κόβοντας την Ελλάδα στα δύο. Ζητώντας από την κυβέρνηση αποζημιώσεις για το εισόδημα που χάνουν εξαιτίας κατά βάση των οικονομικών εξελίξεων και της διεθνούς κρίσης. Όταν πριν από εννέα περίπου μήνες οι τιμές των αγροτικών προϊόντων, λόγω της τεράστιας ζήτησης από Κίνα και Ινδία αλλά και των εξελίξεων στο μέτωπο του πετρελαίου, είχαν εκτοξευθεί στα ύψη δεν θυμάμαι τους αγρότες να είχαν προθυμοποιηθεί να μοιράσουν τα κέρδη τους με όλους εμάς τους υπόλοιπους φορολογούμενους. Τα αιτήματά τους σήμερα είναι εξωφρενικά. Με ποια λογική οι υπόλοιποι Έλληνες, που υποφέρουν βαθύτατα και από την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και από την επικείμενη γενικότερη κρίση, θα σηκώσουν το βάρος συντήρησης του εισοδήματος μίας και μόνο κοινωνικής ομάδας. Η κυβέρνηση όμως πρόθυμα υποχωρεί. Στοχεύοντας προφανώς στην εξαγορά ψήφων. Δεν ανέχεται απλά τις παρανομίες του κλεισίματος δρόμων και διακοπής των συγκοινωνιών. Αλλά επιβραβεύει τους παρανομούντες γεμίζοντάς τους δώρα παροχών και πολυποίκιλων οικονομικών ενισχύσεων.

Γιατί αύριο να... μην βγουν στο δρόμο έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί (ιδιαίτερα μάλιστα οι απολυόμενοι), απαιτώντας αποκατάσταση του εισοδήματος που χάνουν λόγω της κάμψης της ελληνικής οικονομίας. Μόνο αν είναι ανόητοι και με αδύναμες ηγεσίες δεν θα κινητοποιηθούν. Εκεί οδηγεί η ανοχή της παρανομίας και η επιβράβευση της αυθαιρεσίας.

Η διαμαρτυρία των δικαστών

Διαμαρτύρονται οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον ξεσηκωμό φιλάθλων του Παναθηναϊκού, αλλά και άλλων Αθηναίων γενικότερα, για το ζήτημα του Βοτανικού. Οι δικαστές όμως είναι φανερό πως δεν αντέχουν εύκολα στην κριτική. Και αρκετοί πολίτες έχουν σοβαρότατους λόγους να την ασκούν. Γνωρίζουν οι δικαστές πως το θέμα είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας. Ξέρουν επίσης πως διακοπή εργασιών για πάνω από ένα χρόνο ισοδυναμεί με ματαίωση του έργου. Ποιος έχει την οικονομική αντοχή αλλά και την υπομονή να περιμένει τόσο μεγάλο διάστημα για τη λήψη κάποιας τελικής απόφασης;

Ποιος εμποδίζει το ΣτΕ να επιληφθεί του θέματος άμεσα και να εκδώσει την τελική του απόφαση σε ένα μόνο μήνα; Οι δικαστές δεν είναι εθελοντές. Επιστήμονες είναι και δημόσιοι λειτουργοί. Μπορούν να εργασθούν κάποιες ώρες παραπάνω και να ολοκληρώσουν το σύνολο των διαδικασιών σε σύντομο διάστημα. Για ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, για το οποίο οι δικαστές σιωπούν. Τι θα γίνει επιτέλους με τις διαρροές αποφάσεων πριν αυτές επίσημα δημοσιοποιηθούν; Αν δεν κάνω λάθος κι αυτό απαγορεύεται από την νομοθεσία. Είναι δυνατόν οι δικαστικοί λειτουργοί να επικαλούνται τους νόμους μοναχά όταν κάτι τέτοιο συμβαδίζει με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους; Kαι να τους αγνοούν στις υπόλοιπες περιπτώσεις;
Ο εξολοθρευτής

Σε πρόσφατο σχόλιό του στο "Βήμα" ο δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης αποκάλυψε τις δύο κυρίαρχες τάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η μία, η επονομαζόμενη «σκουπιδιάρα», προβλέπει την οικονομική ενίσχυση των Τραπεζών με λεφτά των φορολογούμενων ώστε να ανταποκριθούν με επιτυχία στις πιέσεις που υφίστανται. Το λογαριασμό βέβαια στην περίπτωση αυτή τον πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Που καλύπτουν τις ζημιές, ενώ βέβαια ποτέ δεν υπήρχε περίπτωση να μετείχαν στα χαμένα κέρδη. Η άλλη τάση αποκαλείται «εξολοθρευτής». Και προβλέπει την εγκατάλειψη των Τραπεζών στην τύχη τους και το ξεκαθάρισμα της κατάστασης από τις αγορές. Βέβαια, αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει. Πριν πληρωθούν τόσα δισ. σε όλο τον κόσμο σε διάφορα πιστωτικά ιδρύματα για την, ανέφικτη όπως αποδεικνύεται, διάσωσή τους. Ο κ. Καρακούσης προτείνει και το Σουηδικό μοντέλο. Που προβλέπει κρατικοποίηση των Τραπεζών και διοίκησή τους από το κράτος. Δεν φαίνεται όμως από πουθενά πως η επιλογή αυτή θα είναι περισσότερο αποτελεσματική.

Εγώ από την αρχή επέμενα στην μέθοδο του «εξολοθρευτή». Και γινόμουν αντικείμενο έντονης κριτικής. Τώρα που οι περισσότεροι αναγνωρίζουν πως αυτή θα ήταν η σωστότερη λύση, είναι ήδη κάπως αργά. Αλλά αναπόφευκτα προς τα εκεί θα οδηγηθούμε. Διότι δίχως τις ελεύθερες αγορές ποτέ δεν θα κατορθώσουμε να ανακάμψουμε.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Ο κ. Ανδριανόπουλος είναι Δ/ντής Ινστιτούτου Διπλωματίας – Αμερικ. Κολέγιο Ελλάδος