Η εξομολόγηση ενός πατέρα

Αγαπητοί φίλοι,

Σήμερα όπως αρκετοί γνωρίζατε έδωσα την μητέρα των μαχών με αντίπαλο όχι την κυρία Ζ. που θυμάται πως είναι μάνα στις αίθουσες των δικαστηρίων αλλά με έναν δυο φορές σκληρότερο αντίπαλο, το αιδοιοκρατικό κατεστημένο των ελληνικών δικαστηρίων εις βάρος πάντα της πατρότητας.
Παρουσιαστήκαμε στο εφετείο μετά από δική μου προσφυγή που εκκρεμούσε από το φθινόπωρο του 2007 μαζί με τα παιδιά, τα κουρασμένα και πληγωμένα από την αμέλεια μιας μητέρας που στα 6 χρόνια που είμαστε σε διάσταση και χωρισμένοι με υπαιτιότητα δική της και μετά από σκληρή αντιδικία, δεν ασχολήθηκε λεπτό μαζί τους, δεν τα διάβασε, δεν τους μαγείρεψε, δεν τα πήγε στον παιδίατρο, δεν τους ψώνισε ούτε μια κάλτσα, ούτε ένα παιγνίδι, άφησε απλήρωτα 2 ινστιτούτα αγγλικών του μεγαλύτερου από το 2005 μέχρι τον Απρίλιο του 2007 αναγκάζοντας την διευθύντρια του δεύτερου φροντιστηρίου να διώξει το παιδί όταν πήγε για τελευταία φορά να κάνει μάθημα, άφησε χρεωστικό υπόλοιπο στο νηπιαγωγείο του μικρού αφού πέρα από τα δίδακτρα των 70 ευρώ μηνιαίως αθέτησε να πληρώσει ακόμα και 15 ευρώ για να ζεσταίνουν το φαγητό του.

Τα 6 αυτά χρόνια δεν... έκανε ποτέ Χριστούγεννα μαζί τους, ποτέ Πρωτοχρονιά, ποτέ έστω και 2 μέρες καλοκαιρινές διακοπές, έστω κι ένα μπάνιο στην Πειραϊκή του Πειραιά που είναι μόλις 100 μ. από το σπίτι της ενώ τα έπαιρνε τηλέφωνο για να τους πει την μια πως είναι στην Πύλο και την άλλη στους Παξούς καβάλα σε μια μηχανή και όλα αυτά μαζί με πολλά ακόμα που θα σας κουράσουν ενώ από τον Φλεβάρη του 2004 που χωρίσαμε μέχρι και τον Απρίλη του 2007 πήρε 38.000 ευρώ διατροφή μόνο για τα παιδιά αφού το διαζύγιο βγήκε εις βάρος της.

Τα παιδιά όσο καιρό ταξίδευα σαν εμποροπλοίαρχος έμεναν με τους γονείς μου κι όταν ήμουν στην Ελλάδα ήταν μαζί μου. Τον Νοέμβριο του 2006 με την επιμονή του μεγάλου μου γιου εγκατέλειψα την καριέρα μου για να εργαστώ ως ταξιτζής στην ζούγκλα των Αθηναϊκών δρόμων και να διεκδικήσω την επιμέλεια. Διατροφή όπως σας είπα έπαιρνε κανονικά για άλλους 6 μήνες το ποσόν που είχε οριστεί αν και δεν ήμουν πια ναυτικός, ενώ τα παιδιά ήταν πάντα μαζί μου, όλες τις ημέρες της εβδομάδας, όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα.

Όταν τον Μάιο του 2007 έμαθα για τα χρέη και τα απλήρωτα φροντιστήρια σταμάτησα να της δίνω "μισθό" για να γυρίζει τα κάμπινγκ, τα χιονοδρομικά και να συντηρεί τον φίλο της ενώ ο μεγάλος μου γιος προβληματισμένος και πληγωμένος στην ευαίσθητη ηλικία των 13 ετών τότε εγκαταστάθηκε με δική του θέληση μόνιμα στο σπίτι μου ενώ ο μικρός έμενε με τους γονείς μου και όλα τα Σαββατοκύριακα μαζί μου. Το αποτέλεσμα ήταν (ενώ τα παιδιά μένουν μαζί μου μέχρι και σήμερα) να μηνυθώ για αρπαγή ανηλίκου και για την μη πληρωμή διατροφής, να περάσω άδικα 27 ώρες στο κρατητήριο του Α' αστυνομικού τμήματος Πειραιά να δικαστώ στις 22 του περασμένου Δεκέμβρη για να αθωωθώ πανυγηρικά από ένα κατηγορητήριο που ήταν τόσο σαθρό όσο και η προσπάθεια της κυρίας Ζ. να πείσει πως είναι μάνα.
Σήμερα λοιπόν μετά από 85 σελίδες που κατέθεσε ο δικηγόρος μου αποδεικνύοντας τα πάντα, με 3 ένορκες καταθέσεις υπέρ μου και καμία κατά μου, με τις "ανακρίσεις" των παιδιών που κράτησαν 45 λεπτά κι αφού ο μεγάλος μου γιος, 15 χρονών πλέον παλικαράκι, βγήκε από το γραφείο του εφέτη με δάκρυα στα μάτια εκλιπαρώντας να μην τον πάρουν μακριά μου κι ο μικρός μόλις 7 τους είπε πως αγαπάει και τους δυο μας αλλά όταν του απέκλεισαν την από κοινού επιμέλεια τους είπε πως αν μείνει με την μαμά του θέλει να έχει κι εμένα, έφυγα από τα δικαστήρια της Σκουζέ έχοντας μηδαμινές ελπίδες να δικαιωθώ γιατί ... έτσι θέλουν.
Απλά ΕΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ !

Η παραδοχή του μικρού πως αγαπάει και τους δυο μας είναι δείγμα πως ΠΡΕΠΕΙ να μείνει μαζί της. Η αγάπη για τον πατέρα, η πατρότητα στα παλιά μας τα παπούτσια. Από κάποια μισόλογα της εισηγήτριας στον δικηγόρο μου μάθαμε πως κάναμε καλή προσπάθεια αλλά όχι αρκετή για να αλλάξουμε αυτό που παίζεται χρόνια τώρα στα ελληνικά δικαστήρια.

Θα δούμε.... Είμαι απογοητευμένος φίλοι. Η απόφαση θα βγει σε 2 τουλάχιστον μήνες αλλά τα παιδιά σήμερα, όπως θα είναι κι αύριο και κάθε μέρα μέχρι τότε είναι μαζί μου. Ο μικρός παίζει Playstation στο διπλανό δωμάτιο κι ο μεγάλος εξουθενωμένος κοιμάται στον καναπέ του σαλονιού. Η μαμά μετά το πέρας της δίκης έφυγε με τον φίλο της ενώ εμείς πήγαμε στο super market. Ερώτηση και παρακαλώ να μου την απαντήσετε .... Τι θα τους πω όταν η απόφαση είναι αρνητική για μας; Πως θα τα στείλω σε μια μάνα που δεν ξέρουμε που μένει; Πως θα της πληρώσω 25000 ευρώ αναδρομικά όταν δεν είμαι ναυτικός, όταν μεγαλώνω τα παιδιά πληρώνοντας φέσια και λογαριασμούς δικούς της; Όταν στερούμαι κυριολεκτικά τα πάντα για να μην τους λείψει το παραμικρό και διέθεσα τις τελευταίες μας οικονομίες για να πληρώσω τον δικηγόρο στα 2 δικαστήρια μέσα σε 15 μέρες; Πως θα ζήσω με την οικογένεια μου και θα μεγαλώσω τα παιδιά πληρώνοντας μισθό στην κυρία Ζ. επειδή κάποτε από φιλότιμο παντρεύτηκα και την σεβάστηκα μέχρι που έμαθα στους ωκεανούς πως ο εραστής κοιμόταν στο κρεβάτι μου και τα παιδιά έμεναν με τους γονείς μου;
Εύχομαι να μην βγάλουν λάθος απόφαση.
Δεν θα της δώσω δραχμή φίλοι.
Δεν θα αφήσω τα παιδιά να ζήσουν μακριά μου.
Ας έρθουν να τα πάρουν.