Τι θέλει η Τουρκία στο Αιγαίο;

Το 1922 όσοι Ελληνες επιβίωσαν από τις οργανωμένες σφαγές και τα αμελέ ταμπουρού εκδιώχθηκαν από την Ανατολική Θράκη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο.
Ο Ελληνισμός αποδέχθηκε το θάνατο του δίκαιου ονείρου του. Οπως σχολίασε ο Βενιζέλος για τη Συνθήκη της Λωζάννης, «η δίκη κράτησε 4 αιώνες, τώρα βγήκε οριστικό αποτέλεσμα».

Η Συνθήκη της Λωζάννης ήταν μια σοφή μοιρασιά και μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία του Βενιζέλου. Η Τουρκία πήρε τα Στενά (γι’ αυτό η Ανατολική Θράκη, η Ιμβρος και η Τένεδος πέρασαν ξανά υπό τουρκική κυριαρχία) και η Ελλάδα το Αιγαίο. Ετσι εγκαθιδρύθηκε μια βιώσιμη ισορροπία δυνάμεων και αποτράπηκε η υπέρμετρη συγκέντρωση ισχύος, όπως θα συνέβαινε αν ένα κράτος έλεγχε ταυτοχρόνως και τα Στενά και το Αιγαίο.

Αν η Τουρκία είχε... αποδεχθεί τη Συνθήκη της Λωζάννης όπως την αποδέχθηκε η Ελλάδα, τότε σήμερα αμφότερες θα ήταν πλουσιότερες και ισχυρότερες. Δυστυχώς όμως η Τουρκία δεν την αποδέχθηκε ποτέ (με εξαίρεση ίσως την περίοδο που ζούσε ο Κεμάλ) διότι ο δρόμος για να ξαναγίνει περιφερειακή υπερδύναμη περνά από την ανατροπή των συσχετισμών της Λωζάννης. Εξόντωσε τον ελληνικό πληθυσμό της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου. Επιδιώκει το βίαιο εκτουρκισμό των Πομάκων και των Ρομά της Θράκης. Εφευρίσκει κάθε είδους απίθανες θεωρίες και νέες έννοιες (αντί για «νησιά» μιλά για «γεωγραφικούς σχηματισμούς που εξέχουν της θαλάσσης») για να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία ακόμα και στη Γαύδο.

Στρατηγική της επιδίωξη είναι να σύρει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα ενός επιχαίροντος τρίτου για να λύσουν το «πρόβλημα του Αιγαίου». Αυτό προσπάθησε να πετύχει το 1996 στα Υμια αλλά δεν το κατάφερε. Αν η Τουρκία δεν γίνει μια δημοκρατική χώρα που σέβεται την ανθρώπινη ζωή, αποδέχεται το Διεθνές Δίκαιο και τηρεί τις Συνθήκες, τότε το ερώτημα δεν είναι αν θα επιτεθεί στην Ελλάδα, αλλά πότε θα της το επιτρέψουν οι συνθήκες και κυρίως τα δικά μας λάθη. Κύπρου μέμνησο.

Καλαντζης Γεωργιος
Διδάσκων Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης